ما بعضا سخنان و جملات به ظاهر زیبا و در محتوا بی‌اساس پیرامون مذاکره با رژیم ایران که گفته می شود یکی از راه های مبارزه و سیاست برای رسیدن به حقوق غصب شده است را می‌شنویم. گفتگو با رژیم جنگ طلب و ضد صلح متاسفانه توسط تعدادی از جریانات کردستان ایران به عنوان یک عامل سوخته تبلیغی مطرح می‌شود که در واقع در هیچ صورت وارد پهنه منطقی قیاسی ارزیابی شده سیاسی نمی‌شود و همچنین با ماهیت واقعی دیکتاتوری آخوندها در تعارض است. واقعیت و حقیقتی که از دشمنی این حکومت با جریانات و چهارچوبهای صلح‌خواهانه فاصله دارد. مردم کردستان و نمایندگان مردم کرد از ابتدای روی کار آمدن حکومت خمینی و همکارانش از حکومت خواستند که حقوق مردم کردستان را در چارچوب ایران به طور رسمی به رسمیت بشناسد و پیام صلح مردم کردستان را دریابد. اما خمینی و همکارانش نه تنها به خواسته‌های مسالمت آمیز مردم کرد و نمایندگان شان توجهی نکردند بلکه خمینی فرمان جهاد علیه مردم کرد صادر و نیروهای مسلح حکومت را به شدیدترین وجه به کردستان حمله کردند که تاکنون بعداز ۴۲ سال حمله به مردم کردستان و کردستان ادامه دارد و هزاران هموطن کرد از طرف پاسداران و نیروهای سرکوبگر در کردستان شهید شده‌اند و هزاران هموطن کرد نیز در زندانهای رزیم زیر شکنجه قرار دارند.
تردیدی نیست که مردم کردستان صلح طلب هستند و تردیدی هم نیست که مردم کرد در برابر ستمگران سر خم نمی‌کنند. بر اساس این دو اصل اساسی، مردم کردستان حاضر نیستند که در برابر حکومتی سر خم کند که در مدت حاکمیتش به سرکوب و ظلم و ستم ادامه می‌دهد و برای نابودی کردستان و مسئله ملیت تلاش می‌کند.
با تعریفی که از رژیم آخوندی وجود دارد و با کارنامه بیش از چهار دهه جنگ‌طلبی و نقض تمام اصول انسانی و حقوقی و حتی دینی و سرکوبی برنامه‌ریزی شده ملیتها، زنان، جوانان، اقلیت های مذهبی و همه اعتقادات در ایران و اصرار حکومت برای اذیت و آزار مردم در ایران و رد کردن همه جنبش های سیاسی و فعالان مدنی و غیره، این سوال مطرح می شود که آیا گفتگو با رژیمی تا بن استخوان جنایتکار و وحشی علیه اساسی ترین حقوق و آزادی ها، صلح‌طلبی می‌شود؟ اگر این سوال را به صورت کوتاه پاسخ بدهیم، البته پاسخ این است که دلخوش کردن به مذاکره با این رژیم بر خلاف اهداف صلح‌طلبانه و حقوق و خواست‌هاست و فقط و فقط رژیم دیکتاتوری و دشمن کردها و دشمن انسانیت آخوندها از آن سود خواهند کرد. همانطور که تا الان از آن بهره برده اند.
احزاب سیاسی کردستان ایران که برای مذاکره با رژیم فراخوان می‌دهند باید بدانند که فراخوان آنها عاملی خواهد بود که رژیم برای ضربه زدن به جنبش حق‌خواهانه مردم کردستان و نیروهای مبارز از آن استفاده می‌کند. همچنانکه در مذاکرات قبلی با رژیم، مسئول و دبیرکل طرف کردستانی شهید شده‌اند و رژیم توانست کار خود را پیش ببرد. جریاناتی که نسبت به مذاکره دلخوشی داشتند دست خالی شدند و ضرر کردند.
در پایان باید به این واقعیت اشاره شود که هدف رژیم آخوندی از مذاکره فقط تسلیم شدن این جریانات خواهد بود که با آنها گفتگو می‌کند. بر این اساس اگر هدف از مذاکره تسلیم شدن است همانگونه که رژیم می‌خواهد می‌گویم مبارک باشد این دستاورد!
برگرفته از سایت سازمان خبات کردستان ایران ۱۸ آذر ۱۴۰۰
