در این رابطه و با کاهش صادرات نفت و گاز روسیه به آمریکا و انگلیس، آن هم به‌دلیل اعمال تحریم‌ها از سوی این دو کشور، دیکتاتوری ولی‌فقیه دندان خود را برای جایگزین نمودن تیز کرده است.
این خوش باوریها در حالی است که اتحادیه از ورود به بحث تحریم‌های نفت و گاز علیه روسیه تا به امروز خودداری نموده و بدین سان روند واردات از روسیه با کمی کش و قوس هم‌چنان به قوت خود باقی است.
بدین سان آنچه را که خامنه‌ای و دستگاههای نفتی و تبلیغاتی رژیم در سر دارند، همان ورود به بازار ایالات متحده با هدف ایجاد فشار و«گرفتن امتیاز» در برجام می‌باشد. به یقین اقدام این کشور برای برقراری ارتباط با ونزوئلا و چشم‌انداز دریافت روزانه« ۸۰۰هزار بشکه نفت» از این کشور، به مجموعه اوهام خامنه‌ای ضریب زده است.
اما صرفنظر از این واقعیات باید به زیر بناهای تولید و صادرات به‌شدت ضربه خورده نفت در ایران آخوند زده اشاره نمود که به‌دلیل عدم بهینه ساز ی و بروز شدن زیر شبکه‌های صنعت نفت و گاز، در کوتاه مدت عملاً توان جایگزینی برای صادرات را ندارند.
سخن صنعتی عقب‌افتاده، فرسوده و با بافت و تکنولوژی قدیمی می‌باشد که بنابر داده‌های حکومتی حداقل نیازمند« ۱۰۰میلیارد دلار» سرمایه‌گذاری بوده و طی ده سال گذشته به‌دست سپاه پاسداران صرفاً به منبع درآمد برای به‌دست آوردن دلار با هدف ادامه سیاستهای مخرب تروریستی و منطقه‌یی و اتمی تبدیل شده است.
مضافا بر این وضعیت نیز باید به سقف حجم صادرات احتمالی نفت و حتی گاز در رژیم آخوندی اشاره نمود، تا بدین سان به واقعیات فوق و عدم توان دیکتاتوری ولی‌فقیه برای هر گونه جایگزینی رسید.
بنا بر داده‌های حکومتی، رژیم آخوندی اکنون در سایه« چشم پوشی» و«بی‌عملی» طرفهای مقابل در مذاکرات وین، قریب یک میلیون و دویست هزار بشکه نفت صادر می‌کند.
هم‌چنین تمامی ارزیابیهای رژیم بر آن است که در فردای حصول هر توافق احتمالی با غرب و برداشته شدن تحریم‌های نفتی، صادرات نفت ایران برای رسیدن به سقف پیش از تحریم‌ها و«دو نیم میلیون بشکه» در روز، نیازمند حداقل« ۳ الی ۶ماه» زمان می‌باشد.
یک گزارش حکومتی ضمن اعتراف به‌وجود بحران برای صادرات نفت و گاز از سوی رژیم آخوندی می‌نویسد:«این‌که تا چه اندازه ایران می‌تواند جایگزین این بازارها باشد، محل بحث و اختلاف است. ماجرای توافق و توقف ایجاد شده در احیای برجام نیز بر این سردرگمی اثر فراوانی گذاشته و حالا تقریباً همه تحلیلگران حوزه انرژی از ابهام و سردرگمی درباره آینده نفت ایران می‌گویند» (سایت حکومتی اقتصاد بیست و چهار، ۲۱اسفند ۱۴۰۰).
در رابطه با صادرات گاز و موضوع جایگزینی احتمالی نیز، وجود هر گونه«اختلاف، ابهام و سردرگمی» به قرارداد ۲۰ساله میان رژیم آخوندی و شریک تجاری خود برمی‌گردد که در آن بر یک نکته بسیار کلیدی با هدف بستن دستان خامنه‌ای تأکید ویژه شده است.
سایت تجارت نیوز (۱۸ اسفند ۱۴۰۰) در این رابطه اعتراف کرده است:«آیا روسیه به ایران اجازه می‌دهد که جایگزین این کشور در حوزه انرژی شود؟ مرداد امسال ماجرای قرارداد ۲۰ساله ایران و روسیه مطرح شد. یکی از عناصر کلیدی این توافقنامه این است که روسیه عملاً بر این‌که گاز ایران در کجا و به چه قیمتی فروخته شود، کنترل دارد. اگرچه ایران پس از روسیه، یک‌سوم ذخایر گاز جهان را دارد. برای همین برای روسیه مهم بوده که اطمینان حاصل کند گاز ایران به اروپا سرازیر نشود و در نتیجه روسیه را تضعیف نکند».
