فصل بهار می رسد، غزل غزل ترانه شو

درونِ باغ زندگی، شکوفه شو، جوانه شو

نگاه کن که می دمد، سبزه به باغ و بوستان

تو هم بهار خویشتن، بیا در این میانه شو

برای آنکه بشکفد، بهارِ جاودانِ ما

درون باغِ زندگی، چو بذر باش و دانه شو

مبارک است قدوم گل به سوی دشت و دامنه

بهارِ من بیا و خوش در این زمان یگانه شو

تمامِ آرزوی من، فصل رسیدنِ تو شد

بهارِ منتظر بیا، سبز شو جاودانه شو

بیا که گم شود خزان و بگذرد شبانِ غم

زِ هر کران به بیکران، شادی بی کرانه شو

سرود خوان و شادمان، بگو بهار می رسد

طلایه دارِ روزِ نو، به هر سرا و خانه شو

هر آنکه دل سپرده او، به آن بهار دلنشین

بگو بیا و شعله زن، چو لاله در زمانه شو

شب است اگر و روشنی، نمانده در دیار ما

چنان ستاره شب شکن، به ظلمت شبانه شو

سبز و سپید و سرخ را، به بامِ آسمان نشان

عبور کن ز مرز شب، سپیده را نشانه شو