امید سلطانی در تظاهرات اندیمشک به دستور خامنه‌ای به‌احتمال‌زیاد و به‌وسیله پاسداری شکنجه‌گر و قاتلی چون دژخیم حمید نوری به شهادت رسید. سعادت هادی پور نیز در هفشجان مورد اصابت گلوله‌های مزدوران خامنه‌ای قرار گرفت و جاودانه شد. مادرانی دردمند با عکس‌های جگرگوشه‌شان بر سینه و با امید به‌روز حسابرسی به خیل مادران دادخواه می‌پیوندند و می‌گویند تا روز انتقام خون‌های به‌ناحق ریخته فرزندانمان از پا نخواهیم نشست. در طول حکومت آدم‌خوار ولایت‌فقیه هیچ‌کدام از این جانیان در برابر عدالت قرار نگرفته‌اند. مرتضوی شکنجه‌گر کهریزک آزاد می‌شود. قاتلین ندا آقا سلطان‌ها، ستار بهشتی‌ها، بهنام محجوبی‌ها، بکتاش آبتین‌ها، نوید افکاری‌ها در گریز از عدالت به جنایات خود ادامه می‌دهند.
دهه خونین شصت با اعدام یک‌قلم بیش از سی هزار مجاهد و مبارز این سرزمین در سال ۶۷ به پایان می‌رسد. اما جنبش مقاومت ادامه دارد و خود را در قیام‌های سالهای ۷۸ و ۸۸ و ۹۶ و ۹۸ و همین روزها نشان می‌دهد. خامنه‌ای با انتخاب رئیسی جلاد ۶۷ به عنوان رئیس‌جمهور در پی به محاق بردن جنبش دادخواهی بخوانید کل مقاومت بود. خامنه‌ای و کل حکومت نیک آگاه هستند که هماوردی به‌جز مقاومت بر حق مردم ایران و در نوک‌تیز پیکان آن مجاهدین ندارند. به همین علت ساده، رژیم بود خود را در نبود مجاهدین می‌بیند. توطئه‌های پی‌درپی برای از بین بردن مجاهدین بنا به فتوای خمینی همچنان ادامه دارد. رژیم اگر نتوانست مجاهدین را به‌طور فیزیکی از میان بردارد، با دست یازیدن به هر وسیله‌ای در خیال آن است که اعتبار مجاهدین را از بین ببرد. برنامه‌های رژیم برای از بین بردن مجاهدین چه فیزیکی و چه بی‌اعتباری پیچیده هستند. یادآوری برنامه رژیم برای بمب‌گذاری در ویلپنت در پاریس در تابستان ۱۳۹۷ به روشن شدن ذهن برای شناخت توطئه‌ها کمک می‌کند. بر اساس اسناد ارائه‌شده در دادگاه این برنامه سال‌ها قبل از پایه‌ریزی شده بود و با خدمت گرفتن سه مزدور نفوذی تحت فرمان اسدالله اسدی قصد اجرای برنامه شوم خود را داشت. ظریف وزیر وقت خارجه رژیم هنگامی‌که دراین‌باره مورد سؤال قرار می‌گیرد در جواب می‌گوید: مگر ما دیوانه هستیم که دست به چنین عملی بزنیم. ظریف نشان داد که بیش از پادوی کت‌وشلواری قاسم سلیمانی چیزی نیست. رژیم اما بار دیگر دیوانگی خود را در یک سناریوی تازه نشان داد. در این سناریو قصد داشت که با یک تیر دو نشان بزند. اول اینکه جنبش دادخواهی را به یغما ببرد و هدف دوم آن همان‌گونه که بارها از حنجره مزدور نفوذی‌اش فریاد شده، همه گروه‌های سیاسی و مخصوصاً مسعود رجوی را از عرش به فرش کشیدن است. که به‌هیچ‌عنوان دور از تصور نبود چرا که حمید نوری در دادگاه اقرار کرده که حداد به او گفته است که برو تو فردین مائی! «فردین» برای اجرای مأموریت، اما این بار برای از بین بردن جنبش دادخواهی به میدان فرستاده شد. حداد در سال 88 قاضی زندان کهریزک بود! نوری در عین حال گفته است که در زندان اوین حسن زارع دهنوی (قاضی حداد) رئیس او بوده و در بخش های حسابداری و دادیاری زندان اوین مشغول به کار بوده است آقای حسین داعی الاسلام در مقاله افشاگرانه خود از این توطئه پرده برداشته‌اند که خواندن چندباره آن توصیه می‌شود
https://bit.ly/3NfFWFR
با شرکت گسترده مجاهدین در دادگاه حمید نوری و تقاضای محکومیت حبس ابد برای او، نمایش رژیم بر هم خورد. با استناد به کیفرخواست نهائی دادستان دادگاه می‌توان بر شکست این توطئه اطمینان پیدا کرد. دادستان گفت که کتاب‌های مصداقی بیشتر بر خاطرات خود او و افکارش تکیه دارد (نقل به مضمون) و با اشاره به کتاب‌های محمود رؤیائی و حسین فارسی و تکیه‌بر شهادت‌های اصغر مهدی زاده که نوری را در حال ارتکاب جرم دیده بودند تقاضای اشد مجازات را کرد. اگر رژیم نتوانست با صدور تروریسم یعنی شکست بزرگ در دادگاه آنتورپ، بلژیک به اهداف خود دست پیدا کند با شیوه گروگان‌گیری که یک عمل تروریستی می‌خواهد به فشار به غرب ادامه دهد.
دوران تعویض تروریست‌های رژیم به سر آمده است. فریدون به ویر احمدی از نزدیکان شاهپور بختیار به مزدوری رژیم درآمده بود و در یک طرح تروریستی همراه با علی وکیلی راد بختیار را به قتل رساندند. علی وکیلی راد دستگیر شد. سپس او را در برابر آزادی چند فرانسوی به ایران فرستادند. منوچهر بویر احمدی نیز به ایران فرار کرد. گفته می‌شود که وی در تابستان گذشته براثر بیماری کرونا مرده است.
کاظم دارابی یکی از تروریست‌های ماجرای میکونوس نیز معاوضه شد و به ایران برگشت او در آخرین مصاحبه‌اش با خبرگزاری سپاه پاسداران خواستار آزادی حمید نوری شده است. او ادعا کرده است که دادگاه میکونوس شباهت‌های زیادی با دادگاه حمید نوری دارد و خودش و دژخیم حمید نوری را بیگناه دانسته است و گفته است که اگر رژیم در آن زمان قاطعانه پیگیر کار من می‌شد و به‌موقع و قوی اقدام می‌کرد، دیگر ماجرای نوری تکرار نمی‌شد.
مهمترین مسئله این است که جنبش دادخواهی در مسیر سرنگونی رژیم هست و مادران دادخواه نه می‌بخشند و نه فراموش می‌کنند.
