آخرین دادهها از سوی آژانس بینالمللی انرژی اتمی سخن از افزایش« ۱۸ برابری اورانیوم غنیشده» از سوی دیکتاتوری ولیفقیه را دارد.
بدینسان رژیم آخوندی با نقض آشکار تمامی تعهدات و توافقات بینالمللی تلاش دارد تا در سایه جنگ اوکراین و بروز بلبشو در بخش بزرگی از جهان، هرچه سریعتر به «نقطه گریز» و بهتبع آن ساخت سلاح اتمی دست یابد.
در این رابطه و کمتر از یک هفته مانده به برگزاری نشست شورای حکام که منطقاً موضوع تخلفات رژیم آخوندی را در دستور کار خود قرارداده، آژانس ازجمله تأکید کرده است: «در بحث منشاء ذرات اورانیوم یافت شده در سه سایت هستهیی اعلامنشده، ایران توضیحاتی که به لحاظ فنی معتبر باشد، ارائه نکرده و موضوعات پادمانی مربوط به این سه مرکز همچنان حلنشده باقیماندهاند». (سایت مجاهدین خلق ۹خرداد ۱۴۰۱)
ابعاد این وضعیت بحرانی در حالی است که طرفهای مذاکرهکننده بهکرات بر مجموعه دلایل برای بروز بنبست در مذاکرات اتمی وین انگشت گذاشته و تا به امروز از تن دادن به مهمترین خواسته آخوندی، مبنی بر خروج نام سپاه پاسداران از لیست گروههای تروریستی همچنان خودداری میکنند.
همچنین بازگشایی پرونده اتمی در نشست آتی شورای حکام نیز بدان معنا است که در صورت تصویب قطعنامه علیه تخلفات آشکار ولیفقیه، منطقاً پرونده اتمی رژیم آخوندی یکبار دیگر به شورای امنیت برای تعین و تکلیف نهایی ارسال خواهد شد و بازگشت تحریمها و بهتبع آن بند هفت منشور ملل متحد (با روسیه و یا بدون روسیه) در دستور کار قرار خواهد گرفت.
در این رابطه سایت تابناک (۹ خرداد ۱۴۰۱)، متعلق به پاسدار رضایی ضمن کشیدن شاخوشانههای قلابی، اعتراف کرده است: «عدم پیشرفت در گفتگوهای ایران و آژانس میتواند منجر به درگیری دیپلماتیک جدیدی با غرب در جلسه هفته آینده شورای حکام آژانس اتمی شود. اگر قدرتهای غربی به دنبال قطعنامهای در محکومیت تهران باشند، این موضوع میتواند ضربه سنگینتری به تلاشها برای احیای برجام بزند».
بدینسان مشخص میشود که خامنهای به چه میزان در هراس و نگرانی بسر میبرد، زیرا در حالیکه تودههای بهجانآمده در داخل کشور، اقشار ضربه خورده و تهیدستان در شهرهای میهن، یکی پس از دیگری علیه فقر، بیکاری و فلاکت و برای نان بپا خاستهاند و درحالیکه مردم فریاد میزنند، «خامنهای حیا کن، مملکت را رها کن» و یا فریاد ««ما همه اهل جنگیم، بجنگ تا بجنگیم» در کوچه و خیابانها بهوضوح قابلشنیدن میباشد، باز شدن سرکلاف و پرونده دیگری، آنهم در سطح بینالمللی بهمثابه ضربهای کاری بر کلیت نظام آخوندی خواهد بود.
این همان بخشی از بنبست مرگباری است که رژیم آخوندی خودخواسته، آن را پدیدارنموده است. صرف صدها میلیارد دلار از سرمایههای کشور برای تولید سلاح اتمی، اکنون جان مردم را به لبشان رسانده و در منطق خود به قیام گرسنگان و تشدید قیام ضریب دوچندان زده است.
یک زن دردمند در این رابطه میگوید: «چپ میرویم هستهای، راست میآئیم هستهای. تلویزیون روشن میکنیم هستهای. انتخابات میشود هستهای. خراب شود این هستهای که در گلوی ما را گرفته است. هستهای به چه درد من میخورد با پنیر کیلویی ۱۱۰ هزار تومان؟ هستهای به چه درد من با این اجارهها؟ اورانیوم را غلیظ کردید که پنیر را از سر سفره مردم بردارید و نان را گران کنید؟ انشاءالله درد عزیزانتان را با چشم خودتان ببینید. خدا کند دردی بگیرید که درمان نداشته باشد».
بدینسان جامعه محروم ایران، کانونهای شورشی و قیام آفرینان منشاء درد و ریشه اصلی برای تمامی مصائب یعنی رژیم آخوندی را بهخوبی تشخیص داده و با به تله انداختن حاکمیت، در حال اعطاء سررسید تمامی خباثتها، جنایات و نا عدالتی به ولیفقیه میباشند.
دیگر مقالات «گزیده ها» را در اینجا بخوانید