در پی شکست سنگین رژیم آخوندی در انتخابات اکتبر گذشته در عراق؛ شاهد افزایش بحران و هرچه بیشتر میلیتاریزه کردن این کشور مصیبت‌زده از سوی دیکتاتوری ولی‌فقیه هستیم.
خامنه‌ای که به‌هیچ‌وجه تصور چنین شکست فاحشی را نداشت، اکنون راهکار را در برهم زدن مجلس، قانون اساسی، قوه مجریه و به‌تبع آن گرفتن قدرت از بالا جستجو می‌کند. یک دلیل برای اتخاذ این سیاست نیز همان عدم پایگاه اجتماعی و پشت کردن شیعیان به‌ویژه در شهرهای بزرگ مانند بغداد و یا شهرهای مذهبی مانند کربلا، نجف و یا سامرا به رژیم آخوندی می‌باشد.
بدین‌سان مردم عراق طی هفته‌های اخیر بازهم به خیابان‌ها ریخته و ضمن تصرف مجلس این کشور، با فریادهای «حکومت ایرانی نمی‌خواهیم»، «این وعده ماست که رژیم ایران دیگر برما حکومت نخواهد کرد» و یا حمله به دفتر حکیم، گوشه‌ای از خشم و تنفر خود را نسبت به مداخلات دیکتاتوری ولی‌فقیه به نمایش گذاشته‌اند.
در این رابطه خبرگزاری آسوشیتدپرس نوشت: «تظاهرکنندگان عراقی در اعتراض به انتخاب یک نامزد برای نخست‌وزیری توسط احزاب مورد حمایت رژیم ایران، به پارلمان عراق در بغداد حمله کردند. معترضان علیه رژیم ایران شعار می‌دادند». (سایت مجاهدین خلق ۵ مرداد ۱۴۰۱)
.
در راستای دخالت‌های رژیم آخوندی و به‌ویژه نیروی تروریستی قدس در عراق نیز باید نخست به سفر از پیش اعلام‌نشده قاآنی به عراق با هدف سازمان‌دهی نیروهای حشدالشعبی و گروه‌های تروریستی وابسته به رژیم و به‌ویژه به نقش بلامنازع مزدور مالکی اشاره نمود.
در این رابطه عمار حکیم، از مزدبگیران خامنه‌ای در عراق ضمن اعتراف به سفر فرمانده نیروی تروریستی قدس به بغداد می‌گوید: «آقای قاآنی همانند نمایندگان دیگر کشورها هرچند وقت یک‌بار به عراق می‌آید و با مسئولان دولتی و سیاسی دیدار و مشورت و تبادل‌نظر می‌کند».
تمامی داده‌های سخن از آن دارند که باند مالکی به همراه فرماندهان سپاه به‌ویژه پاسدار قاآنی در پشت بحران اخیر با هدف دور زدن قانون و به قدرت رساندن مزدور دیگر بنام «محمد شیاع سودانی» قرار دارد.
در این راستا نیز، تصاویر منتشره از مالکی، قاتل اشرفیان قهرمان با کلاشینکوف در شبکه‌های مجازی و یا انتشار نوار صوتی از وی که در آن به‌صراحت بر نقش نیروی تروریستی قدس در تحولات و آینده عراق تأکید نموده، ترجمان این واقعیت می‌باشند.
واقعیت دیگر در این میان آن است که سیاست‌های مداخله‌جویانه و تنش‌زا از سوی دیکتاتوری ولی‌فقیه با هدف بلعیدن منطقه بحرانی خاورمیانه، نخست از کشور همسایه عراق عبور می‌کند، امری که در منطق خود به گسترش هرج‌ومرج، تروریسم، صدور بنیادگرایی، فساد، تباهی و خشونت انجامیده است.
حکیم در ادامه واقعیت فوق را این‌گونه به بیرون ساطع می‌نماید: «این امربر هیچ‌کس پنهان نیست که برخی نیروهای چارچوب هماهنگی با جمهوری اسلامی ارتباط دارند و آن را به‌طور علنی می‌گویند و به آن افتخار هم می‌کنند». (خبرگزاری حکومتی ایسنا ۷ مرداد ۱۴۰۱)
همچنین فراکسیون صدر که برنده اصلی انتخابات پارلمانی در اکتبر گذشته است، ضمن استقبال از خیز بزرگ مردم عراق خواستار قانون اساسی جدید گردیده است. در بیانیه این فراکسیون ازجمله تأکید شده: «انقلاب خودجوش و مسالمت‌آمیزی که در مرحله اول خود منطقه سبز را آزاد کرد برای همه آسیب‌دیدگان از آتش ظلم و فساد فرصتی طلایی است».
