جســـــتجـو
                                           

درجستجوی سکوتم 
وقتی که همسایگان میزبان 
با شقاوت همه جا را می کوبند
تا میهمان ناخوانده را 
فراری دهند .
 
ای کاش 
ذرّه یی صدای دوستی را به خیابانها می بردند 
به پارک ها و ترامواها و کافه های سرد 
تا شهربا سرمای بی مهری ها 
دل های شرقی را نیفسرد 
وزیبایی روح انسانی 
درخشکی هوای منجمد 
یخ نزند .

باید با دریای نمک و مشعل های فروزان 
به خیابان ها رفت 
وازمیان خونابه های دل مشرقی 
ساده ترین شادی ها را 
میان مسخ عابران 
تقسیم کرد .
باید 
با آهنگ آفتاب و رقص بلورین نمک 
به خیابان های اخمو 
رفت . 

درجستجوی فریادم 
وقتی درآنسوی  این غربت نیز
درسرزمین نمک و آفتاب سخی ودرهای بسته از ترس   
عفریته های مرگ و مکر 
با دشنه های بُرّان و شیرینی های مسموم 
درترددند .

درجستجوی انفجارم 
تا مگرتوفان های خورشیدی 
سرریز دفینه های نمورظلمت شده 
اجساد آدم خوار هولناکیان را 
غرقاب طغیان آفتاب 
کند . 

درجستجوی یک تکه زمین کوچکم 
پشت بی نام ونشان ترین پرچین جهان .
درجستجوی یک واژه ساده ام 
به وسعت 
آزادی .