فراخوان به محاکمه سران رژیم آخوندی
به جرم نسل‌کشی، جنایت علیه بشریت و تروریسم
توقف مصونیت سران رژیم
نه به آزادسازی تروریست‌ها
سخنرانی‌های:
• ژان فرانسوا لوگاره رئیس کمیسیون حفظ میراث پاریس
• سیلون مایار – نماینده مجلس ملی فرانسه، عضو کمیسیون خارجی
• اینگرید بتانکور - کاندیدای پیشین ریاست‌جمهوری کلمبیا
• نخست‌وزیر سید احمد غزالی- نخست‌وزیر پیشین الجزایر
• پروفسور اریک داوید- از برجسته‌ترین حقوقدانان بین‌المللی، وکیل مجاهدین در اشرف و لیبرتی و دیوان عدالت اروپا
بعدازظهر شنبه دهم سپتامبر ۲۰۲۲، ۱۹ شهریور ۱۴۰۱ و در آستانه اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل و سخنرانی رئیسی جلاد در آن، در کنفرانسی در پاریس با حضور منتخبان فرانسوی و شخصیت‌های سیاسی، سخنرانان خواستار پایان دادن به مصونیت سران و مقامات رژیم در رابطه با قتل‌عام ۶۷ و محاکمه سران رژیم آخوندی به جرم نسل‌کشی و جنایت علیه بشریت شدند.
ژان فرانسوا لوگاره رئیس کمیسیون حفظ میراث پاریس که مدیریت کنفرانس را به عهده داشت گفت: ابتدا می‌خواستم به مجاهدین اشرفی درود بفرستم. ما با سفر به اشرف ۳ از انرژی فوق‌العاده اشرفی‌ها شگفت‌زده شدیم. در این کنفرانس به‌معاهدة ننگین دولت بلژیک در رابطه با پرونده اسدالله اسدی می‌پردازیم. بخشی از کنفرانس نیز در رابطه با ابراهیم رئیسی و سوابق جنایتکارانه او اختصاص دارد.
در ابتدای کنفرانس سیلون مایار عضو کمیسیون خارجی مجلس ملی فرانسه گفت:
یکی از موضوعات مهم بحث سیاست خارجی است که بسیار پیچیده است. ازیک‌طرف واقع‌گرایی را باید در نظر گرفت و از طرف دیگر ارزش‌هایی که باید از آن‌ها دفاع کنیم. مهم‌تر از همه موضوع آزادی‌هاست. من از این کنفرانس استقبال می‌کنم و خوشحالم که با شما هستم.
در ادامه کنفرانس ژان فرانسوا لوگاره از اینگرید بتانکور پرسید: هدف اصلی سوءقصد شکست‌خورده در ویلپنت در ژوئن ۲۰۱۸ خانم مریم رجوی بود. شما مدت‌های مدیدی است که دوست و همراه این جنبش هستید و آن روز هم در ویلپنت بودید چطور قابل‌درک است که یک حکومتی تروریستی تصمیم بگیرد دست به چنین عمل تروریستی بزند؟
خانم بتانکور پاسخ داد: این موضوع بسیار جدی است. اول باید از خودمان سؤال کنیم که چرا باید تلاش کنند خانم رجوی را ترور کنند؟ چرا در یک کشور اروپایی و چرا دست به چنین کاری می‌زنند و همه ریسک‌های آن را می‌پذیرند. مأمور اطلاعات را که در وین است اعزام می‌کنند و بمب را در چمدان دیپلماتیک منتقل می‌کنند. این اقدام بسیار بی‌سابقه است. بعد تلاش می‌کنند بمب را به فرانسه بیاورند و همه ما را به قتل برسانند. چرا هدف مریم رجوی است؟ خانم رجوی یک مبارزه را هدایت می‌کند. وقتی به تاریخ ایران نگاه می‌کنیم می‌بینیم که یک مبارزه تاریخی برای دموکراسی در جریان است. مبارزه‌ای که توانست شاه را سرنگون کند و یک بهار ایرانی را به وجود بیاورد.
زنان و مردان ایرانی به دنبال برقراری دموکراسی بودند. آن‌ها به خیابان‌ها آمدند تا به دموکراسی برسند اما خمینی قدرت را در چنگ خود گرفت. او رژیم ترور را بنیاد نهاد. حالا می‌بینیم که یک زن توانسته در برابر تمام آزمایش‌ها و با دادن قیمت بسیار ازجمله شهادت خواهرش موفق شود و این مبارزه را هدایت کند. او توانسته یک جنبش استثنایی را سازمان بدهد و نور مقاومت را زنده نگه دارد؛ مشعل آزادی را زنده نگه دارد. آن‌هم درحالی‌که مشکلات بسیاری وجود دارد. مریم رجوی از قتل‌عام سال ۶۷ با ما صحبت می‌کرد. باوجود چنین مشکلاتی این مقاومت همچنان زنده و پابرجاست. پس آخوندها زنی را در مقابل خود می‌یابند که به آن‌ها می‌گوید آن چیزی که شما می‌گویید اسلام نیست. آنچه رژیم آخوندی از اسلام ارائه می‌دهد استبداد مذهبی است که زنان را حذف می‌کند و آن‌ها را از همه حقوقشان محروم می‌کند. مریم رجوی در پیشاپیش مقاومتی قرارگرفته که در مقابل این رژیم ایستاده است. او دشمن شماره ۱ رژیم ایران است.
خانم بتانکور که خود مدت‌ها گروگان بوده، در پاسخ به سؤال دیگری در مورد معاهده ننگین بلژیک با رژیم آخوندی و سیاست گروگان‌گیری آخوندها برای آزاد کردن تروریست‌هایشان، گفت:
من خودم هم موضوع تبادل بودم. چون گروگانگیرها می‌خواستند که از من به‌عنوان اهرم فشار استفاده کنند. اما تفاوت در این است که اینجا با یک حکومت تروریستی مواجه هستیم. پس خطر بزرگ‌تری وجود دارد. رژیم ایران می‌خواهد ابزاری داشته باشد که کشورهای دموکراتیک را به تسلیم وادارد. آن‌ها شهروندانی را که به ایران می‌روند یا افراد دو تابعیتی را دستگیر می‌کنند و از آن‌ها به‌عنوان اهرم فشار برای باج‌گیری استفاده می‌کنند. اگر ما به خواست آن‌ها تن بدهیم مصونیت جنایتکاران رژیم را تضمین می‌کنیم و راه را برای یک جنایت بین‌المللی علیه شهروندان خودمان باز می‌کنیم.
این آن چیزی است که ما در مقابل آن می‌ایستیم. چرا می‌خواستند مریم رجوی را هدف قرار بدهند؟ چون یک جنبش فوق‌العاده را شکل داده و مستمراً در حال مبارزه است. (اعضای این جنبش) صد در صد وقت و انرژی خود را به‌این هدف اختصاص داده‌اند؛ یعنی به آرمان ایرانی. ما باید به دولت‌هایمان بگوییم نباید ساده باشند. نباید تسلیم بشوند نباید مماشات کنند. باید به حکومت تروریستی حاکم بر ایران بفهمانیم که اقداماتش عواقب سنگینی خواهد داشت.
ما نمی‌توانیم در برابر تروریسم ضعف به خرج بدهیم. نباید گروگان‌ها را در برابر مصونیت جنایتکاران آزاد کرد ما می‌توانیم آن‌ها را به شیوه‌های دیگر آزاد کنیم. ما نباید جنایتکاری مثل اسدالله اسدی را آزاد کنیم. ما باید از همه امکانات دیگر استفاده کنیم. نباید در برابر خواسته رژیم ایران تسلیم شویم. نمی‌توانیم شهروندان اروپایی را با جنایتکاران تبادل کنیم. در برابر یک حکومت تروریستی نباید تسلیم شد. این قضاییه اروپا را از بین می‌برد. اگر قضاییه در اروپا وجود نداشته باشد آزادی اروپایی هم نخواهیم داشت.
در ادامه کنفرانس پاریس، ژان فرانسوا لوگاره از سید احمد غزالی پرسید: شما همراه با تعداد دیگری از شخصیت‌ها، شاکی خصوصی پرونده سوءقصد تروریستی خنثی‌شده در ویلپنت هستید امروز هم جزو همان یازده شاکی هستید که در دادگاه بروکسل شکایت کردند. توقف انتقال اسدالله اسدی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
نخست‌وزیر پیشین الجزایر پاسخ داد:
آنچه در بلژیک در جریان است یک مبارزه قضایی-سیاسی است که نتیجه آن‌یک نقطه مهم و تعیین‌کننده در مبارزه اروپایی‌ها علیه تروریسم به‌طور عام و تروریسم حکومت ایران به‌طور خاص است.
آنچه در بروکسل می‌گذرد اعتبار مبارزه ضد تروریستی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. اعتبار کشورهای اروپایی و به‌طور خاص اعتبار بلژیک. دولت بلژیک یک معاهده برای تبادل زندانیان امضا کرده است. موضوع اصلی این تبادل آزادی دیپلمات تروریست رژیم ایران است که توسط قضائیه بلژیک به بیست سال زندان محکوم‌شده است. این محکومیت به خاطر سازمان‌دهی یک سوءقصد تروریستی در بلژیک و فرانسه است که می‌توانست هزاران نفر را قربانی کند. عملیات تروریستی علیه گردهمایی ۳۰ ژوئن ۲۰۱۸ در ویلپنت که دهها هزار نفر از حامیان مقاومت ایران در آن حضور داشتند. صدها تن از شخصیت‌های برجسته اروپایی، شخصیت‌های سیاسی و نمایندگان پارلمان‌ها نیز در آن حضور داشتند. قضاییه بلژیک به‌رغم همه تهدیدها و فشارهای دیپلماتیک یک‌روند قضایی را به‌پیش برد که بیش از یک سال طول کشید تا حکم بیست سال زندان را برای اسدی اعلام کرد. هدف این عملیات تروریستی خانم مریم رجوی بود. من نمی‌خواهم باور کنم که نهادهای بلژیکی معاهده تبادل زندانیان را با رژیم ایران درنهایت تصویب بکنند. این‌یک معاهده شرم‌آور با حکومت تروریستی حاکم بر ایران است.
سید احمد غزالی در پاسخ به این سؤال که چرا رژیم آخوندی در ۴۰ سال گذشته همواره در پی نابودی مقاومت ایران بوده است، گفت:
این موضوع حداقل ۴۲ سال است روی میز است. در سال ۱۹۸۰ تنها یک سال بعد از سقوط شاه، مسعود رجوی میتینگ‌هایی با حضور ۵۰۰ هزار نفر برگزار می‌کرد. در همان زمان خمینی گفت: یا به من تسلیم بشوید یا شمارا نابود می‌کنم.
بنابراین تصمیم برای نابودی این مقاومت با ماهیت این رژیم توسعه‌طلب و دیکتاتور همخوانی دارد. رژیمی که می‌خواست مقاومتی وجود نداشته باشد.
نخست وزیر پیشین الجزایر سپس افزود: حال می‌خواهم دو گواهی شخصی بدهم:
در سال ۱۹۶۰، درحالی‌که جنگ استقلال الجزایر جریان داشت، رئیس دانشجویان الجزایر تحت همین عنوان دیداری از ایران‌ِ زمان شاه داشت. شاه برنامة او را ریخت و آن را به سمت خمینی هدایت کرد. هم‌چنین انتشار اسناد طبقه‌بندی‌شده نشان می‌دهد که روابط بین اطلاعات مرکزی آمریکا و خمینی از خیلی وقت قبل از سال ۱۹۷۹ وجود داشته است.
دومین گواهی‌ام این است: در سال ۱۹۷۵ در اجلاس سران اوپک که توسط الجزایر برگزار شد، همة سران حکومت‌ها ازجمله شاه شرکت داشتند. من همواره این سخنان شاه را به‌یاد دارم که با تملق بسیار به دستاوردهای رژیمش اشاره می‌کرد و یک نتیجه از آن گرفت. من این را خودم شنیدم و کسی برایم آن را تعریف نکرده است؛ خودم در آن سالن حضور داشتم. (شاه گفت که) ما این کار و آن کار را کرده‌ایم و این‌چنین در سال ۱۹۸۰ ایران به چهارمین و شاید سومین قدرت صنعتی و نظامی جهان تبدیل خواهد شد. این حرف به چه معنی است؟ به این معنی است که این رژیم صرفاً استمرار دیکتاتوری ساقط‌شدة (شاه) است.
سید احمد غزالی سپس تأکید کرد:
مقاومت (ایران) وارث مصدق است. الان یک توطئه بین‌المللی وجود دارد و تلاش می‌کنند واقعیت را وارونه جلوه بدهند. اما سازمان مجاهدین از همان آغاز و قبل از این که این رژیم سرکار بیاید پیش‌بینی کرده بود که اگر نیرویی قادر باشد جلوی قدرت خمینی را بگیرد مجاهدین است.
به‌این‌ترتیب به‌رغم تهدیدها و قتل‌عام‌ها این سازمان نه‌فقط از بین نرفت بلکه گسترش پیدا کرد هم در داخل و هم در خارج کشور. گردهمایی‌هایی را که در ویلپنت برگزار می‌شد دیدیم (تعداد شرکت‌کنندگان در این گردهمایی‌ها) به ۱۰۰ هزار نفر گسترش پیدا کرد.
آنچه جدید است این است که وضعیت به‌شدت تغییر کرده است. بعد از ۴ دهه وضعیت اقتصادی در ایران به‌شدت بحرانی است رژیم نمی‌تواند هیچ راه‌حلی پیدا کند و اصلاً کفایت و صلاحیتش را ندارد. اعتراضات بیشتر می‌شود. حامیان مجاهدین هم بیشتر می‌شوند. رژیم هیچ حمایت مردمی ندارد. وضعیت مردم وخیم‌تر می‌شود. مقاومت ایران برای آزاد کردن ایران و نه برای به دست گرفتن (قدرت) فداکاری‌های بسیاری کرده است.
ژان فرانسوا لوگاره سپس از پروفسور اریک داوید پرسید:
شما اولین امضاکننده نامه به نخست‌وزیر بلژیک هستید که ۶۸ حقوقدانان برجسته از سراسر جهان برای اعتراض به معاهده ننگین بلژیک با رژیم ایران (آن را امضا کرده‌اند). این نامه در روزنامه لو سوار بلژیک هم منتشرشده است. شما در این نامه نوشتید: طبق قانون بین‌الملل دولت بلژیک نمی‌تواند چنین لایحه‌ای را تصویب کند. این اقدام نقض قانون بین‌الملل است. منظورتان چیست؟
پروفسور اریک داوید پاسخ داد: بلژیک ملتزم است تصمیمات شورای امنیت را اجرا کند ازجمله قطعنامه‌های مشخص شورای امنیت مانند قطعنامه ۱۳۷۰۳ که بعد از عملیات تروریستی ۱۱ سپتامبر تصویب شد. این قطعنامه می‌گوید تروریست‌ها را باید تحت پیگرد قرارداد و محاکمه و محکوم کرد. احکامی برای آن‌ها صادر کرد که متناسب با اقدامی باشد که انجام داده‌اند. بر پایه ماده ۲۵ منشور ملل متحد دولت‌ها باید تصمیمات شورای امنیت را اجرا کنند. این‌یک دلیل. مادة ۱۰۳ منشور سازمان ملل می‌گوید همواره اولویت با قوانین بین‌المللی است نه معاهده‌های کشوری
دومین موضوع التزام کشورها به مبارزه با مصونیت از مجازات است. دهها قطعنامه و تصمیم شورای امنیت وجود دارد که از کشورها می‌خواهد به‌طور سیستماتیک علیه مصونیت مبارزه کنند. چه مصونیت کسانی که اقدام تروریستی کرده‌اند و چه کسانی که مرتکب جنایت‌های بین‌المللی، قتل‌عام، نسل‌کشی و از این قبیل جرائم شده‌اند. این قطعنامه‌ها و مصوبات دهها بار تکرار شده و بلژیک نمی‌تواند آن‌ها را نادیده بگیرد. ازجمله قوانین دیوان کیفری بین‌المللی که بلژیک عضو آن است. مطابق این قوانین همه کشورهای عضو (این دیوان) باید علیه مصونیت مبارزه کنند.
موضوع سوم رعایت اصولی است که باید حقوق بشر را تضمین کند.
مصونیت یک تروریست یا یک قاتل نقض حق زندگی است. در توسعه قانون و حقوق این عنصری جدید است
بنا به این دلایل به‌هیچ‌عنوان بلژیک نمی‌تواند اسدی و همدستانش را به ایران بفرستد
پروفسور اریک داوید در ادامه توضیحات خود در کنفرانس پاریس گفت:
باید همیشه امید و ایمان داشت. وکلای شورای ملی مقاومت در رابطه با پرونده بلژیک شکایتی را مطرح کردند که من حتی یک‌ذره هم تصور نمی‌کردم بتواند به نتیجه برسد. اما چنین شد. پس باید بیشترین تلاش را کرد و از آزمایش‌ها عبور کرد.
ادامه دارد
