هم‌زمان با آغاز هفتاد و هفتمین مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک، آخرین داده‌ها سخن از رشد اعتراضات بحق از سوی افکار عمومی، سیاسمتداران، مدافعان حقوق بشر و مقاومت ایران علیه سفر احتمالی آخوند جلاد ابراهیم ریئسی به آمریکا را دارند.
یک دلیل برای این روند نیز همان وجود پرونده سیاه برای آخوندی است که نه‌تنها از آمران قتل‌عام بیش از ۳۰ هزار زندانی سیاسی مجاهد و مبارز در سال ۶۷ هست، بلکه عطف به سوابق وی به‌ویژه در بخش‌های قضائی و یا مدیریتی، بخشی از ماشین جهنمی برای سرکوب، دستگیری، قتل دگراندیشان و مخالفان و به‌ویژه ابعاد بی‌سابقه اعدام‌ها در دیکتاتوری ولی‌فقیه را تشکیل می‌دهد.
در این رابطه هشت تن از برندگان جایزه نوبل در نامه‌ای خطاب به دولت آمریکا تأکید کرده‌اند: «جنایات رئیسی به قتل‌عام ۱۳۶۷ محدود نمی‌شود. در جریان قیام آبان ۱۳۹۸ رئیسی به‌عنوان رئیس قضاییه، شخصاً بر قتل حداقل ۱۵۰۰ معترض که برای آزادی فریاد می‌زدند نظارت کرد.
کارنامه او از زمان قرار گرفتن در موضع ریاست‌جمهوری در اوت ۲۰۲۱، شامل حدود ۶۰۰ اعدام ازجمله ۲۲ زن و هشت نوجوان است. این رقم دو برابر سال گذشته است». (سایت مجاهدین خلق ۲۴ شهریور ۱۴۰۱)
.
ابعاد مخالفت‌های علیه آخوند جلاد ابراهیم رئیس که اکنون وجهه‌ای بین‌المللی به خود گرفته، به حدی است که شش تن از سناتورهای آمریکایی نیز ضمن ارائه لایحه‌ای به کنگره اعلام کرده‌اند: «رئیسی به دلیل جنایاتی که مرتکب شده است واجد شرایط ورود به آمریکا نیست».
این لایحه در ادامه می‌افزاید: «رئیسی سابقه فعالیت‌های تروریستی ازجمله حمایت از ترور رئیس‌جمهور ترامپ و دیگر مقامات آمریکایی را دارد. وی هم‌چنین توسط وزارت امور خارجه به دلیل جنایات گسترده‌ای که مرتکب شده است، به‌عنوان واجد شرایط ورود به ایالات‌متحده نیست». (همان منبع بالا)
سخن از نام‌گذاری رئیس‌جمهوری است که طی یک سال گذشته نه‌تنها دست به سرکوب گسترده در داخل کشور و بستن آخرین تتمه‌های تنفسی، بلکه فراتر از آن تروریسم حکومتی علیه نویسندگان، مخالفان ایرانی، مقامات و سیاستمداران خارجی به‌ویژه در ایالات‌متحده را بازسازی و راه‌اندازی نموده است. یک نمونه این واقعیت را باید در مجموعه تلاش‌های تروریستی رژیم در اروپا و آمریکا و یا در نمونه اخیر آن ترور سلمان رشدی، نویسنده انگلیسی و یا طراحی ترور علیه جان بولتن، مایک پمپئو و حتی تهدیدات تروریستی علیه رئیس‌جمهور سابق در کاخ سفید جستجو نمود.
پیش‌تر نیز ۵۰۰ تن از برجسته‌ترین کادرهای علمی، متخصصان ایرانی و بازماندگان قتل‌عام‌های دهه ۶۰ و خانواده‌های قربانیان در نامه‌ای خطاب به رئیس‌جمهور بایدن خواستار محاکمه ابراهیم رئیسی به خاطر نسل‌کشی و جنایت علیه بشریت شدند و از وی خواستار رد درخواست ویزای رئیسی جهت شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل گردیده‌اند.
به موازت این تحولات نیز باید به شکایت افراد حقیقی و زندانیان سابق سیاسی علیه آخوند رئیسی، به دلیل مشارکت و آمریت در قتل‌عام‌های دهه شصت اشاره نمود که پرونده آن اکنون در دادگاهی در ایالات‌متحده تحت پیگرد قانونی قرارگرفته است.
بدین سان از منظر سیاسی و حقوقی هیچ‌گونه میدانی برای فرار قاتل فرزندان ایران از چنگ عدالت متصور نیست.
در این راستا نیز باید تأکید نمود که عدم حضور آخوند رئیسی در جمع ملل متحد به معنای شکست بزرگی برای دیکتاتوری ولی‌فقیه بوده و حضور وی نیز با خود و به‌یقین پرونده‌ای خونین را در سطح بین‌المللی بازگشایی خواهد کرد. این همان بن‌بستی است که رژیم آخوندی اکنون در تله عدالت به دام افتاده است.
