درحالیکه قیام مردم بجان آمده در شهرهای میهن هفدهمین روز خود را با موفقیت و گسترش بی سابقه‌ای ادامه داده و در حالیکه میادین و خیابان‌های شهرها عملاً به میدان جنگ تن به تن از سوی جوانان و کانون‌های شورشی با نیروهای سرکوبگر رژیم تبدیل شده است، ایرانیان آزاده با علائق و تفکرها سیاسی گوناگون و همچنین اشرف نشانان و یاران مقاومت نیز در بیش از ۱۵۰ شهر جهان در حمایت از مردم ایران و جنبش سرنگونی طلب به خیابانها ریخته‌اند.
به یقین این حجم عظیم از اعتراضات و مشارکت آحاد مختلف ایرانیان خارج از کشور علیه رژیم آخوندی طی چهار دهه گذشته بی سابقه می‌باشد.
سخن از پیوستن موج بزرگی از جامعه دردمند ایرانی در آن طرف مرزهای کشور، از استرالیا، نیوزلند، کره جنوبی، ژاپن، اندونزی، گرجستان، ترکیه، بلغارستان، جمهوری چک، ایتالیا، سوئیس، اتریش، فرانسه، آلمان، اسپانیا، انگلیس، ایرلند، سوئد، فنلاند، و بسیاری از شهرها در ایالات‌متحده و یا کانادا می‌باشد که همگی دارای یک هدف مشترک و آن سرنگونی دیکتاتوری ولی‌فقیه و دستیابی به آزادی، برابری، دمکراسی و حاکمیت مردمی در ایران می‌باشند.
این واقعیت را به‌خوبی می‌توان در اشعار سر داده‌شده از سوی معترضین ایرانی لمس نمود. سخن از بازتاب خواسته‌های مردم ایران از سوی ایرانیان خارج کشور با شعارهایی مانند «مرگ بر خامنه‌ای»، «می‌جنگیم، می‌میریم، ایران را پس می‌گیریم» و یا «نه شاه می خوایم، نه رهبر، مرگ بر ستمگر» می‌باشد که اکنون جهانی را به حیرت واداشته است.
در این راستا نیز شاهد موج بزرگی از حمایت‌های سیاسی از سوی شخصیت‌ها، مدافعان حقوق بشر، سازمان‌ها، نمایندگان مجلس، وزارتخانه‌های خارجی و حتی دولت‌های از مردم ایران و جنگ آنان برای آزادی هستیم.
به‌یقین شرکت گسترده شهروندان خارجی در بسیاری از تظاهرات‌های اعتراضی و یا بازتاب‌های رسانه‌ای از تحولات ایران، ترجمان واقعیتی بنام «همبستگی جهانی» با مبارزات مردم ایران می‌باشد.
روزنامه گاردین (۹ مهر ۱۴۰۱) در مطلبی ضمن اشاره به روند قیام‌ها در ایران ازجمله تأکید دارد: «زنان در خیابان و پشت‌صحنه اعتراضات را رهبری کرده‌اند. زنان سازماندهی می‌کنند و همه کار را انجام می‌دهند. این بار با دفعات قبل به‌طور کامل متفاوت است. مسئولیت با زنان است. آن‌ها رهبری می‌کنند».
هم‌زمان نیز مجموعه بزرگی از تظاهرات و اکسیون های اعتراضی از سوی مقاومت ایران و اشرف نشانان در بسیاری از کشورهای جهان به‌ویژه در وین، استکهلم، پاریس و برلین برگزار شد که بازتاب‌های گسترده‌ای در محافل سیاسی و رسانه‌های خارجی به همراه داشت.
نمونتا در تظاهرات برلین، لئو داتسن برگ، رئیس کمیتهٔ آلمانی همبستگی برای ایران آزاد، نمایندهٔ پیشین مجلس فدرال در سخنانی ضمن تجلیل «از قیام‌کنندگان ایران» و با محکوم نمودن «سرکوب خونین آن‌ها توسط رژیم خون‌ریز آخوندی» ازجمله تأکید کرد: «مردم ایران تغییر می‌خواهند و نیروهای مقاومت این قدرت رادارند که این تغییر را رقم بزنند ما از این جنبش حمایت می‌کنیم».
وی در ادامه با اشاره به «طرح ده ماده‌ای خانم مریم رجوی» آن راه نقشه مسیری دمکراتیک برای «آینده ایران» و دستیابی به «یک جمهوری دمکراتیک» نامید.
