ده  شعــر کــوتــاه :

                          ــ ۱ ــ

از فرمان آتش نهراسید

در شلالهٌ سرخ فام افق می دید

که عقابان از آشیانه ها

برخاسته اند .

آخرین گلوله

آخرین تبسم اورا

جاودانه کرد .

                       ــ ۲ ــ

یک گل

از باغ بیرون زد

تا برود به کویری

که از هر سایبان ، خالی بود .

چون به خارستان دررسید

خونین کفن صحرا شد .

درآخرین هزارهٌ مرگ باغ ها

عابری تنها ،

سایه سرخ فامی را

چتر عبورش کرد

تا مقصد .

                         ــ ۳ ــ

عقاب را منقار چیدند

در اسارت بی رحم خویش

بال ها را به وسعت یک پرواز 

برآفاق گشود .

بال هایش را برشکستند تا فروافتد

 کورهٌ خورشیدِ خونین شعاع را کرد

چشمان تیز پروازش

و

به تاریکی گفت :

نه

نه

نه !

                        ــ ۴ ــ

بادبان

اگر برمی افرازی

به جانب مرداب ها مرو

باد ناموافق

گرت بََرَد به صخره و گرداب

بهتر ز منجلاب مرده خواران کرکسی .

                         ــ ۵ ــ

کمانه برکش و آماج تیرم کن

میان بی بهایی خونم

صلای حق

خواهم زد .

تو

بیهوده به تکدی گشوده یی

دودست خویش

به جانب عالم .

                        ــ ۶ ــ

مارمولک های کزکرده

برپوسیدگی  دیواره های عصر

معنی بیشه زاران را چه می دانند

پلنگان را صدا کن

که رفته اند

تا ستیغ کوه .

                         ــ ۷ ــ

لاک پشتان

جهان را دور زدند

آهووشان ِ !   ما 

هنوز ،

خوشخرامان خانه  صیاد .

                         ــ ۸ ــ

درخروش فرودین آبشاران

شناگران آبگینه ها

ترسیده می شوند .

چون در رسی

ناوی باید بود

تا فرازی دیگر .

                         ــ ۹ ــ

از کوچه

صدا می آید

کودکی  با سوتش

شب را

به سُخره

گرفته است .

                          ــ۱۰ــ

کدامین صورتگر

صورت میهن مرا به خون آراست

که هنوزش از آن رهایی نیست ؟

پیرسالی ام را با نقابی نمی پوشانم

که آیینه یی ست این عذاب نشان

از چهره یی که به خون خویش خفته ست .

با گل های سرخ باغتان درکار

گلباران کنید

این شهیدان را .   

 از کتاب « در جستجوی قلب جهان »