... اوّل مهر رسید

کودکی های هزاران رنگم

همه زیبا، همه شیرین

دَر دلم شعله زدند!

اوّل مِهر رسید.

تا گشایم پَر وُ بال

تا نشینم به چکاد البرز،

با هزاران امّید

دست در دامن سیمرغ زدم

کودکی رفت وُ ندانم کِی رفت؟

 و انار دل من خورد تَرک

من تهی گشتم از زال

گشت خالی افقم از سیمرغ

اینک، اینجا منم وُ

چشم پُر از پاییزم!

با هزاران امّید!