در دهه ۶۰ یکی از هولناکترین جنایات تاریخ سیاسی ایران به دست آمران و عاملان حاکمیت آخوندی رقم خورد.
این مطلب اشاره مستقیمی دارد به گزارش اخیر پرفسور جاوید رحمان گزارشگر ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل:
»جنایات قساوت بار از جمله اعدام‌های شتاب‌زده، خودسرانه و فراقضایی که طی سال‌های ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۱ و در سال ۱۳۶۷ انجام شده است؛ مصداق جنایت علیه بشریت شامل قتل و کشتار و همچنین نسل‌کشی است«.
گزارشگر ویژه سازمان ملل همچنین تاکید کرد:
»یک مکانیسم بین‌المللی برای تحقیق و پیگرد مسئولان "جنایات قساوت بار" در ایران از جمله کشتار فراقانونی هزاران زندانی که بطور خودسرانه بازداشت شده بودند باید ایجاد شود«.
گزارش پرفسور جاوید رحمان به درستی به کشتار مخالفان سیاسی در دهه ۶۰ در زندان ها و سیاهچال های رژیم آخوندی اشاره می‌کند. این گزارش در نوع خود بی نظیر است چراکه تاکنون کسی با چنین صراحت و شجاعتی پرده از روی کشتار دهه ۶۰ برنداشته است. زیرا ما در دورانی زندگی می کنیم که پر است از منافع اقتصادی و حزبی از یک سو و ترس؛ ترور؛ گروگان گیری و باج خواهی از سوی دیگر .
پرفسور جاوید رحمان در دنیای مماشات و ارزش های رقابتی و امتیازگیری های فرمالیستی و صوری نسبت به تعهد و مسئولیتش صراحت و صداقت ورزید و با شجاعت بی نظیری نخستین سند رسمی ملل متحد درباره قتل عام زندانیان سیاسی و جنایت علیه بشریت و نسل کشی در دهه ۶۰ را کلیک زد و خواستار رسیدگی قاطع در اینباره شد.
به این ترتیب آقای جاوید رحمان برای مردم و مقاومت ایران پنجره ای گشود تا مسیر دادخواهی با اهرم های حقوقی و رسمی ادامه یابد.
این گزارش را میتوان به نوعی اوج جنبش دادخواهی محسوب کرد که از سال ۹۵ به وسیله خانم رجوی استارت خورد و روز به روز عمق پیدا کرد.
به این ترتیب این دستآورد سیاسی-حقوق بشری برای مردم و مقاومت ایران یک پیروزی ارزشمند و درخشان به شمار می‌رود که حقانیت مقاومت ایران را بر همگان آشکار می‌سازد. همینطور این گزارش دستان خونچکان جلادان؛ ماله کشان و لاشخوران سیاسی را هم در هر رنگ و نقابی آشکار ساخت که همراه و همدم با آخوندهای جنایتکار و مزدوران وزارت اطلاعات به جای قدردانی از پرفسور جاوید رحمان بر علیه ایشان سفسطه کرده؛ قلم زدند و افراد بدنام و مشکوک را روی خط آوردند تا به این ترتیب از خامنه‌ای و آدمکشانش دلجویی کنند و اصل داستان که راه اندازی مکانیزمی برای حسابرسی از رژیم جنایتکار بود را به محاق بکشانند.
به یقین تاریخ این عناصر و عوامل خارجه نشین و هماهنگی و همزبانی آنان با آخوندهای جنایتکار را بخاطر خواهد سپرد. شخصیت های حقیقی و حقوقی که همچون ترمز در مسیر سرنگونی آخوندها عمل می کنند.
درواقع آنچه انتظار می رفت این بود تا صرفنظر از هر عقیده و موضع سیاسی بخاطر اقدام شجاعانه پرفسور جاوید رحمان از ایشان به عنوان یک انسان شریف و آزاده و بخاطر دفاعش از حقوق مردم ایران در برابر ایلغار خمینی و نظام فاسدش قدردانی شود چه برسد به اینکه او را فقط بخاطر دیدار با بخش سازمان یافته و فعال قربانیان این جنایت و بازماندگاش شلاق کش کرده و گزارش ارزشمند ایشان را به سود خمینی مخدوش کنند و مورد انواع تهدیدها و تهمت ها و توهین ها قرار دهند!آنان آگاهانه و ناآگاهانه خودشان را در کنار رژیم آخوندی و علیه گزارش گزارشگر ویژه ثبت نام کردند.
راستی چرا این افراد بجای قدرانی و یا صحه گذاشتن بر گزارش گزارشگر ویژه اینگونه بی رحمانه بر دکتر جاوید رحمان تیغ کشیدند؟
برای اینکه ایشان علاوه بر قتل‌عام تابستان ۶۷ اعدام های خودسرانه مخالفان رژیم در سال های ۶۰ و ۶۱ را هم اشاره کرده است.
برای اینکه آقای جاوید رحمان حکم خمینی جنایتکار را مبنای کشتار و نسل کشی مخالفان قرار داده است.
برای اینکه گزارشگر ویژه به صراحت اعلام می‌کند بیشتر کشته شدگان از اعضا و هوداران سازمان مجاهدین بودند.
برای اینکه فاش می کند که جنایت علیه بشریت هنوز ادامه دارد و جامعه بین المللی هیچ اقدامی نکرده است.
برای اینکه پرفسور جاوید رحمان اعلام می کند با توجه به شواهد بسیار تا به امروز کسانیکه مسئولیت کیفری و جنایت علیه بشریت و نسل کشی را مرتکب شده اند همچنان در قدرت هستند.
برای اینکه این گزارش خواستار ایجاد یک مکانیسم بین‌المللی تحقیق و حسابرسی از رژیم درباره جنایت علیه بشریت و نسل‌کشی در طول دهه ۶۰ است.
برای اینکه رژیم سال ها با استفاده از سیاست مماشات می کوشید جلوی ثبت این جنایت را به عنوان جنایت علیه بشریت و نسل کشی بگیرد و این گزارش یک ضربه بسیار جبران ناپذیر به رژیم بود. واکنش های رژیم و دم و دنبالچه هایش هم ناشی از این ضربه می باشد.
پس بسیار روشن است که حکومت ملایان و هواداران و عوامل و عناصر آن از این گزارش ناخرسند و خشمگین باشند.
پرواضح است که اگر گزارش ارزشمند پرفسور جاوید رحمان درباره قتل عام خونبار دهه ۶۰ با عنوان جنایات سبعانه در شورای حقوق بشر سازمان ملل به عنوان جنایت علیه بشریت و نسل کشی توسط حاکمیت آخوندی به ثبت رسیده اما سوزش فراوانی برای آمران و عاملان این قتل عام که هم اکنون هم بسیاری در راس حاکمیت در حال سرکوب؛ اعدام و شکنجه روحی و روانی و فیزیکی هموطن ایرانی هستند تولید کرده است.
و در اینجا حرف با آنانی است که بعد از شرکت پرفسور جاوید رحمان در کنفرانس پاریس که با شرکت شماری از حقوقدانان و کارشناسان برجسته بود یعنی کنفرانسی که رسانه های آخوند شادکن اجازه نداشتند آنرا پوشش خبری بدهند چگونه به خود اجازه دادند به نقد آن؛ آنهم جانبدارانه بپردازند؟!
واکنش آنها به شرکت آقای جاوید رحمان در برنامه ای با حضور خانم رجوی آنهم بعد از اتمام ماموریت ایشان نشان دهنده ماهیت دیکتاتورمآبانه آنهاست که برای یک فرد مستقل نسخه می پیچند که کجا برود و کجا نرود!
و شگفتا از آن بخش پر سروصدا و همیشه جایزه بگیر؛ چهره های همیشه حاضر بر روی آنتن ها و مدعیان حقوق بشری که چرا در این مورد که موضوع اساسا حقوق بشری و در حیطه مستقیم ادعای آنان است ساکت مانده اند؟!
چرا نام و نان حقوق بشر و جوایز مالی آن را می گیرند ولی در سر بزنگاه های مهم سکوت می کنند؟!
با این همه به نقل از پرفسور جاوید رحمان تصریح می شود:
بسیار خوشبین هستم که بزودی مکانیسم بین‌المللی برای تحقیق و پیگرد مسئولان "جنایات سبعانه" در ایران ایجاد خواهد شد و مردم و مقاومت ایران آنها را در برابر اعمالشان پاسخگو خواهند نمود.
