بیــدار بمـــان

                                                                     رحمـان کریمی

درشب حوصله ،  تا حادثـه بیدار بمان

تا خروسخوان سحر ، در تب دیدار بمان

آشنایان همه رفتنـد ونمانده است کسی

تو مبـادا بروی ،  با من  بیـمار بمـان

گر توانم که سراز فاجعه برگیـرم  زود

درکنـارم  تو مرا ، سایهً  رفتار بمــان

درجدالند  حریفـان  و رقیب آســوده

روشنی بخش حقیقت ،  تو پدیدار بمان

پرده می گیری ازاندیشـهً امروز چرا

چون حقیقت  به  پس  پردهً پندار بمـان

ناله ای می رسد از سلسلهً عشق هنـوز

ای دل خسته ، دراین حلقه گرفتار بمان

رخصتی نیست اگر تا که ببینی  وطنت

در غم غربت  ایّـام ، امیــدوار بمـان

می رسد صبح سپید از پی این شام سیاه

همچنان خصـم تبهکار ، در انکار بمـان

از کتاب برشاووش زنده یاد رحمان کریمی