رژیم ایران اخیرا قانونی جدید به نام "عفاف و حجاب" تصویب کرده که هدف اصلی آن، اعمال کنترل بیشتر بر زنان است. این قانون با ۷۴ تبصره، تمامی عرصه های عمومی زندگی از جمله خیابانها، محیط های کاری و آموزشی را شامل می شود. مطابق این قانون، کوچک ترین تخلف از حجاب اجباری جریمه های سنگین مالی، محدودیت‌های اجتماعی و بانکی، محرومیت از اشتغال و حتی زندان را به دنبال دارد.
رژیم برای اجرای این قانون، به فناوری‌هایی مانند دوربین‌های مداربسته برای شناسایی زنان بزعم خود "بدحجاب" و افزایش اختیارات نیروهای امنیتی متوسل شده است. همچنین، دستگیری و بازداشت‌های خودسرانه و فرا قانونی بخشی از این طرح سرکوبگرانه است.
ریشه تاریخی و مقاومت زنان
قانون "عفاف و حجاب" ادامه سیاست‌هایی است که از اوایل انقلاب با فرمان خمینی ملعون درباره حجاب اجباری آغاز شد. در آن زمان، چماقداران و نیروهای سرکوبگر با تهدید، ضرب و شتم و حتی اسید پاشی، زنان را مجبور به پوشش اجباری می کردند. با این حال، زنان ایرانی از همان ابتدا شجاعانه به مقاومت برخاستند و در اسفند ۱۳۵۷ به خیابانها آمدند تا علیه حجاب اجباری اعتراض کنند. شعارهایی مانند "آزادی نه شرقی، نه غربی، جهانی است" در این اعتراضات طنین انداز شد.
در طول این سالها، مقاومت زنان همچنان ادامه یافت. بسیاری از آنها با انتخاب پوشش‌هایی که حداقل معیارهای قانونی را رعایت می کردند، اما بطور همزمان اعتراض خود را نیز نشان می دادند، به مخالفت پرداختند. اعتراضات گسترده پس از قتل مهسا امینی، که زنان در آن نقش بسیار برجسته ای داشتند و در آن لغو حجاب اجباری به عنوان یکی از خواسته ها مطرح شد، این اعتراضات را به محور جنبشی تبدیل کرد که هدف آن تغییر کل نظام بود.
حجاب اجباری نه تنها یک قانون بی پایه مذهبی است، بلکه بخشی اساسی از هویت ایدئولوژیک رژیم محسوب می‌شود که اجرای آن برای بقای نظام بسیار حیاتی است. عقب نشینی از این مسئله، به منزله فروپاشی ساختار ایدئولوژیک و سیاسی رژیمی است که مشروعیت خود را بر پایه کنترل و سرکوب بنا کرده است.
علاوه بر این، حجاب اجباری ابزاری است برای محدود کردن نقش زنان در جامعه، تحمیل سلطه بر فضای عمومی، و کاهش تأثیرگذاری آنان در تحولات اجتماعی. از سوی دیگر، رژیم با تاکید بر این سیاست سرکوبگرانه، تلاش می کند افکار عمومی را از بحرانهای عمیق اقتصادی، فساد ساختاری و نارضایتی‌های گسترده مردمی منحرف کند.
اعتراضات مردمی، بویژه قیامهای اخیر، بوضوح نشان داده‌اند که لغو قوانین سرکوبگرانه ای مانند حجاب اجباری در چارچوب نظام فعلی امکان پذیر نیست. این اعتراضات بر این نکته تاکید دارند که سرکوب زنان ریشه در ساختار ایدئولوژیک رژیم دارد و تنها راه حل نهایی، سرنگونی این نظام و برپایی حکومتی دموکراتیک است.
در عرصه بین‌المللی نیز سازمان‌هایی مانند عفو بین‌الملل و دیده بان حقوق بشر اجبار به رعایت حجاب را نقض آشکار حقوق بشر اعلام کرده اند. علاوه بر این، کشورهای غربی از جمله آمریکا، اتحادیه اروپا و کانادا برخی از عوامل رژیم مرتبط با اجرای این قوانین سرکوبگرانه را تحریم کرده‌اند. این تحریمها نشانه محکومیت جهانی علیه سیاستهای زن ستیزانه رژیم آخوندی است و حمایت از حق زنان ایران برای آزادی و برابری را برجسته می سازد.
زنان ایران، پیشتازان مبارزه با حجاب اجباری و نماد مقاومت
در مبارزه علیه قانون زن ستیزانه حجاب اجباری، زنان، بویژه زنان مجاهد خلق، نقش پیشگامی داشته اند. این زنان محجبه از نخستین گروه‌هایی بودند که از همان روزهای ابتدایی پس از فرمان حجاب اجباری خمینی دجال در سال ۱۳۵۷، به مخالفت با این قانون تبعیض آمیز پرداختند. نقطه عطف این مقاومت، تظاهرات ۱۷ اسفندماه ۵۷ بود؛ جایی که زنان مجاهد با تشکیل زنجیره‌های انسانی میان زنان بی‌حجاب معترض و نیروهای سرکوبگر خمینی، شجاعانه از حقوق انسانی زنان دفاع کردند. تصاویر این حرکت جسورانه، به عنوان نماد شجاعت و ایستادگی، در تاریخ مبارزات زنان ایران ماندگار شده است.
زنان مجاهد، تحت رهبری خانم مریم رجوی، رئیس جمهور برگزیده مقاومت ایران، سال‌هاست که علیه آپارتاید جنسی مبارزه کرده‌اند. آنان بر این باورند که زنان نیروی تغییر و تحولات بنیادین هستند و همین باور، عامل اصلی وحشت رژیم از قدرت و پتانسیل زنان، بویژه نسل زنان جوان مبارز، می باشد. خانم رجوی بارها تاکید کرده‌اند که هیچ یک از تهدیدها، قوانین زن ستیزانه، یا سرکوب‌های گسترده رژیم نمی تواند اراده زنان ایران را در مسیر دستیابی به آزادی و رهایی متوقف کند.
به گفته خانم مریم رجوی، ضربه اساسی به این رژیم از سوی زنانی وارد خواهد شد که حکومت هرگز تصورش را نمی کرده است.
امروز زنان ایران با الهام از تلاش های نسل گذشته و رهبرانی همچون مریم رجوی و با باور به شعار "می توان و باید"، درعرصه های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی فعال شده‌اند. آنها مصمم هستند که رژیم زن ستیز آخوندی را که بر پایه تبعیض، سرکوب و استبداد بنا شده است، سرنگون کنند. هدف این زنان، پایان دادن به ظلم، نابرابری و تبعیض‌هایی است که طی دهه ها به آنها تحمیل شده است و دستیابی به آزادی و برابری برای همه افراد جامعه.
صدها زن شجاع که در این راه جان خود را از دست داده‌اند، امروز الهام بخش و راهنمای نسل کنونی هستند. آنها ثابت کرده‌اند که آینده ایران به آنها و نسلهای آینده تعلق دارد. تلاش و مقاومت این زنان، امیدبخش روزهایی روشن تر برای همه مردم ایران است.
طرح ۱۰ ماده‌ای خانم رجوی، که بر برابری کامل زنان و مردان و حق انتخاب آزادانه تاکید دارد، نمادی از آینده‌ای است که در آن زنان در تمامی عرصه های زندگی حق انتخاب داشته باشند.
ماده ۵ از برنامه ۱۰ ماده‌ای خانم مریم رجوی برای ایران آزاد آینده به عنوان وعده‌ای روشن، بر پایان دادن به زنجیرهای خرافات، اجبارهای دینی، تبعیض علیه زنان، و نا برابری‌های اجتماعی تاکید دارد. این ماده بارها توسط خانم رجوی مورد تاکید قرار گرفته و نشان دهنده باورعمیق به نقش زنان شجاع ایران در سرنگونی رژیم زن ستیز حاکم و برای حق تعیین سرنوشت خود است.
این ماده بر برابری کامل حقوق زنان و مردان تصریح دارد و حق انتخاب آزادانه در تمامی عرصه های زندگی از جمله پوشش، ازدواج، طلاق، تحصیل و اشتغال را تضمین می کند. تصویری که این برنامه ترسیم می کند، آینده‌ای را به نمایش می گذارد که در آن عدالت و آزادی جایگزین اجبار، ظلم و تبعیض شده است. این ماده، نوید جامعه ای را می دهد که در آن زنان و مردان بطور برابر و عادلانه از حقوق انسانی خود برخوردار خواهند بود.
در خاتمه، باید همچنان تاکید کرد که تنها راه پایان دادن به قوانینی مانند "عفاف و حجاب"، که بر پایه تفکرات زن ستیزانه و ارتجاعی بنا شده‌اند، سرنگونی این رژیم است. آزادی زنان نه تنها یک حق اساسی، بلکه شرط ضروری برای آزادی کل جامعه است. مبارزات زنان ایرانی در این سالها نشان داده که هیچ قانون سرکوبگر نمی تواند جلوی پیشرفت و اراده آنها را بگیرد.
آینده متعلق به زنان است و تلاشهای رژیم برای سرکوب و کنترل آنان ازهم اکنون محکوم به شکست است. این مبارزات نیرویی توقف ناپذیر برای ساختن جامعه ای عادلانه و برابر است، جامعه ای که در آن دیگر جایی برای تبعیض و ظلم نخواهد بود.
ماده ۵ از برنامه ۱۰ ماده ای خانم مریم رجوی :
برابری کامل زنان و مردان در حقوق سیاسی، اجتماعی ، فرهنگی و اقتصادی و مشارکت برابر زنان در رهبری سیاسی، لغو هرگونه تبعیض، حق انتخاب آزادانه پوشش، ازدواج، طلاق، تحصیل و اشتغال، منع بهره کشی از زنان تحت هر عنوان.
"نه به حجاب اجباری، نه به دین اجباری، نه به حکومت اجباری"
زن، مقاومت، آزادی
