فراخوان جهانی «نه به اعدام» در ایران
بیانیهٔ بیش از ۳هزار شخصیت بین‌المللی از ۸۷کشور جهان از ۵قاره
در حمایت از کارزار جهانی نه به اعدام در ایران
در پاسخ به فراخوان خانم مریم رجوی رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت
هم‌زمان با روز جهانی حقوق‌بشر
۳هزار تن از رهبران، رؤسای دولتها، وزرا و سفیران پیشین جهان
مقام‌ها و گزارشگران پیشین ملل متحد، حقوقدانان برجسته، قانونگذاران
شخصیت‌های برجستهٔ حقوق‌بشری، برندگان جایزه نوبل
و بیش از ۶۰۰شهردار فرانسوی
در میان امضاءکنندگان این بیانیه هستند
بیانیهٔ بیش از ۳هزار شخصیت بین‌المللی از ۸۷کشور جهان از ۵قاره
ما از فراخوان نه به اعدام خانم رجوی و تعهد قاطع او به لغو مجازات اعدام
که از دو دهه پیش در برنامهٔ ۱۰ماده‌یی مورد تأکید قرار گرفته است
استقبال کرده و از آن حمایت می‌کنیم
خانم رجوی بار دیگر
در اجلاس بین‌المللی حقوقدانان در ۲۴ اوت ۲۰۲۴ در پاریس
بر لغو اعدام تأکید کرد
بعد از روی کار آمدن رئیس‌جمهور جدید رژیم
موج اعدامها افزایش یافته و فقط در ماه اکتبر
۱۵۲زندانی از جمله ۶زن و یک مرد
که در زمان ارتکاب جرم انتسابی نوجوان بوده‌اند اعدام شدند
در میان قربانیان شماری از مخالفان سیاسی به‌چشم می‌خورند
از جمله رضا رسایی که در جریان قیام
۱۴۰۱ در شهریار در استان تهران دستگیر شده بود
کمیتهٔ مستقل بین‌المللی حقیقت‌یاب در گزارش مارس ۲۰۲۴ اعلام کرد
بسیاری از موارد جدی نقض حقوق‌بشر در ایران
از جمله قتل، شکنجه و خشونت جنسی را
مصداق «جنایات علیه بشریت» دانسته است
گزارشگر ویژه ملل متحد در گزارش ژوئیه خود
قتل‌عام ۶۷ را که طی آن ۳۰هزار زندانی سیاسی اعدام شدند
مصداق «جنایت علیه بشریت» و «نسل‌کشی» دانست
پروفسور جاوید رحمان نوشت
«کشتار دسته‌جمعی، شکنجه و سایر اقدامات غیرانسانی علیه مجاهدین
با نیت نسل‌کشی انجام شده است»
حاکمان ایران از اعدامها با اغراض سیاسی
و با هدف ایجاد جو رعب و وحشت برای جلوگیری از قیام‌ها استفاده می‌کنند
از این‌رو ماهیت هر اعدام در ایران باید سیاسی محسوب شود
در عرصه جهانی متأسفانه عدم واکنش به سرکوب و قتل‌عام‌های مداوم
رژیم آخوندها را در ادامهٔ سرکوب و شکنجه و به‌خصوص اعدام جری‌تر کرده است
از ابتدای ۲۰۲۴ زندانیان سیاسی در ۲۳زندان
هر سه‌شنبه در کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» اعتصاب غذا کرده‌اند
این کارزار در داخل زندانهای ایران در حال گسترش است
در خارج ایران نیز جنبش بزرگی در حمایت از آنها شکل گرفته است
کنفرانس در پاریس- راه‌حل بحران ایران و نقش آلترناتیو دموکراتیک - ۱۷ آذر۱۴۰۳
گی فرهوفشتاد نخست‌وزیر بلژیک (۱۹۹۹ تا ۲۰۰۸):
می‌خواهم فراخوان ۳۰۰۰نفر در جهان را به شما و به رهبری آینده در ایران درباره اعدامهای دسته‌جمعی در ایران تقدیم کنم اعدامهای روزانه، اعدامهایی که هر روز شاهدشان هستیم. هم‌چنین می‌خواهیم که رهبری آینده ایران قانونی وضع کند که در آن اعدام و مجازات اعدام در یک جامعه دموکراتیک جدید ایرانی به‌طور کامل ریشه‌کن شود.
این فراخوان جهانی توسط ۳۰۰۰نفر از جمله رهبران جهانی، رؤسای دولتها، وزرای پیشین، قانونگذاران پیشین، مقامات پیشین سازمان ملل، وکلا، مبارزان حقوق‌بشر، قانونگذاران و برندگان جایزه نوبل از بیش از ۸۷کشور و پنج قاره جهان امضا شده است. و چون در فرانسه هستیم باید به امضای ویژه ۶۰۰شهردار فرانسوی اشاره کنم که از این فراخوان حمایت کرده‌اند. اما چرا این فراخوان؟ زیرا امروز در ایران، همان‌طور که خانم رجوی به همه ما یادآور شدند، اعدام و مجازات مرگ به‌جای مجازات مجرمان به‌عنوان ابزاری سیاسی برای ایجاد وحشت و ترس در جامعه استفاده می‌شود. این دلیل اصلی این اعدامهای روزانه است. از هر چهار اعدام در جهان که لازم است همه آنها ملغی شود، سه تای آن در ایران انجام می‌شود. یعنی ۷۵درصد تمامی اعدامهای ثبت شده همان‌طور که گفتم، این ابزار به دلایل و انگیزه‌های سیاسی برای ایجاد ترس در جامعه و جلوگیری از مشارکت مردم عادی در مبارزه سیاسی علیه حکومت دینی و رژیم دیکتاتوری استفاده می‌شود. به همین دلیل است که این فراخوان ۳۰۰۰نفره باید به بیانیه‌یی رسمی از سوی سازمان شما و جامعه دموکراتیک آینده ایران تبدیل شود.
شماری از امضاءکنندگان «فراخوان جهانی نه به اعدام در ایران» عبارتند از:
رؤسای جمهور پیشین:
لخ والسا - لهستان
خانم مری مک آلیس - ایرلند
امیل کنستانتینسکو - رومانی
آندره کیسکا - اسلواکی
میگل آنخل رودریگز اچوریا - کاستاریکا
خوزه ماریا فیگورس - کاستاریکا
لوئیس گیرمو سولیس ریورا - کاستاریکا
اسکار آریاس Oscar Arias – کاستاریکا
خورخه فرناندو کیروگا رامیرز - بولیوی
خانم دکتر روزالیا آرتئاگا سرانو - اکوادور
البگدورج تساخیا Elbegdorj Tsakhia - مغولستان
خانم وایرا ویک فریبرگا - لتونی
خانم کرستی کالیولاید - استونی
ژان کلود یونکر- رئیس کمیسیون اروپا و نخست‌وزیر لوکزامبورگ
نخست‌وزیران پیشین امضاکننده بیانیه جهانی نه به اعدام در ایران:
آلفرد باوئر- صدراعظم اتریش
خانم یولیا تیموشنکو - اوکراین
اندا کنی - ایرلند
آنتونیس ساماراس - یونان
ایو لوترم Yves Leterme - بلژیک
یانس یانشا - اسلوونی
برایان کوئن Brian Cowen - ایرلند
خانم ایوتا رادیکووا - اسلواکی
پتره رومان - رومانی
خانم آنلی یتنمکی Anneli Jäätteenmäki- فنلاند
گیر هیملر هارده - ایسلند
خانم جنیفر مری شیپلی - نیوزیلند
الکساندرو آتاناسیو - رومانی
کارلو کوتارلی - ایتالیا
ماریو فریک - لیختنشاین
جوزف مسقط - مالت
جائومه بارتومئو کاسانی -آندورا
لارنس گونزی - مالت
میرک توپولنک - جمهوری چک
جوزپه ماریا مورگانتی -سن مارینو
وزرای خارجهٔ پیشین:
دیک اسپرینگ – ایرلند
خوان استبان آگیره مارتینز - پاراگوئه
یپه کوفود – دانمارک
چارلز فلانگان – ایرلند
تونیو بورگ – مالت
پروفسور گارت اوانس – استرالیا
قضات و حقوقدانان برجستهٔ بین‌المللی:
قاضی سانگ هیون سونگ رئیس دیوان کیفری بین‌المللی (۲۰۰۹ تا ۲۰۱۵)
پروفسور خوزه لوئیس دا کروز ویلاسا قاضی دیوان دادگستری اتحادیه اروپا (۲۰۱۲-۲۰۱۸)
ریچارد جـِی گـُلدستون دادستان‌کل پیشین دادگاه جنایی بین‌المللی ملل متحد برای یوگسلاوی سابق و رواندا
جفری رابرتسون اولین رئیس دادگاه ویژه سازمان ملل برای سیرالئون
پروفسور فرانک هاپفل قاضی دادگاه کیفری بین‌المللی برای یوگسلاوی سابق (۲۰۰۵-۲۰۰۸)
پروفسور سر کنت کیث قاضی دیوان بین‌المللی دادگستری (۲۰۰۶ تا ۲۰۱۵)
گراهام بلوویت Graham Blewitt معاون دادستان کل دادگاه کیفری بین‌المللی سازمان ملل برای یوگسلاوی سابق (۱۹۹۴ تا ۲۰۰۴)
قاضی فلاویا لاتانزی قاضی دادگاه کیفری بین‌المللی رواندا (۲۰۰۳ تا ۲۰۰۷)؛ قاضی دادگاه کیفری بین‌المللی برای یوگسلاوی سابق (۲۰۰۷ تا ۲۰۱۶)
پروفسور جورجیو مالینورنی قاضی پیشین دادگاه حقوق‌بشر اروپا
پروفسور استفان ترخسل قاضی دادگاه کیفری بین‌المللی سازمان ملل برای یوگسلاوی سابق (۲۰۰۶ تا ۲۰۱۳)
دکتر وولفگانگ شومبورگ قاضی سازمان ملل در پرونده‌های یوگسلاوی سابق و رواندا
قضات دادگاه عمومی اتحادیه اروپا:
پروفسور جوزف عزیزی - اتریش
پروفسور فرانکلین دئوس Franklin Dehousse - بلژیک
دکتر والریوس سیوکا – رومانی
ویلناس واداپالاس Vilenas Vadapalas - لیتوانی
گزارشگران و مقام‌های پیشین ملل متحد:
پروفسور جنیفر ولش معاون دبیرکل سازمان ملل و مشاور ویژه دبیرکل در مسئولیت حفاظت (۲۰۱۳-۲۰۱۶)
پروفسور خوان منندز گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد شکنجه
دکتر ینس مودویگ Jens Modvig رئیس کمیته علیه شکنجه سازمان ملل
آلدا فاسیو سر گزارشگر گروه کاری سازمان ملل در مورد تبعیض علیه زنان و دختران
یوکو هایاشی رئیس کمیته رفع تبعیض علیه زنان سازمان ملل
پروفسور یان پرانک نماینده ویژه دبیرکل سازمان ملل متحد در سودان، دستیار پیشین دبیرکل سازمان ملل
پروفسور هاینر بیله‌فلد گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد آزادی مذهب یا عقیده
گابریلا ناول گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد استقلال قضات و وکلا
پروفسور فرانسوا کرپو گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد حقوق‌بشر مهاجران
پروفسور ویلیام شیباس رئیس کمیسیون مستقل تحقیق سازمان ملل متحد در مورد مناقشه ۲۰۱۴ غزه (۲۰۱۴-۲۰۱۵)
دکتر کارن اسمیت مشاور ویژه دبیرکل سازمان ملل در مسئولیت حفاظت
دینیوس پوراس گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد حق سلامت
پروفسور مایکل لینک گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد وضعیت حقوق‌بشر در سرزمینهای فلسطین (۲۰۱۶-۲۰۲۲)
برندگان جایزهٔ نوبل:
اولکساندرا ماتویچوک جایزه صلح نوبل– اوکراین
الفریده یلینک Elfriede Jelinek نوبل ادبیات - اتریش
هرتا مولر Herta Muller نوبل ادبیات - آلمان
پروفسور اولگا توکارچوک Olga Tokarczuk نوبل ادبیات - لهستان
پروفسور ریچارد رابرتس Richard Roberts نوبل پزشکی - آمریکا-انگلستان
دبیران کل پیشین عفو بین‌الملل:
کومی نایدو – آفریقای جنوبی
پیر سانه – سنگال
نمایندگان پارلمان اروپا:
پتراس استراویچیوس - لیتوانی
میلان زوور - اسلوونی
لوکاس ماندل - اتریش
خاویر سارسالخوس - اسپانیا
راسا یوکنه‌ویچینه - لیتوانی
آنتونیو لوپز ایستوریز وایت - اسپانیا
ورونیکا ورسیونووا - جمهوری چک
ایولیو وینکلر - رومانی
مارک آنگل - لوگزامبورگ
کاترین لانگنزیپن - آلمان
کستاس ماوریدز - قبرس
نیکولا پروکاچینی - ایتالیا
لوکاس فورلاس - قبرس
آسیتا کانکو - بلژیک
لوران وینسه - رومانی
بوگدان ژونسا - لهستان
شان کلی - ایرلند
