زنان ایرانی در صف مقدم مبارزه علیه رژیم آخوندها، عنوان مقاله ای است که در روزنامه داگن ارگان حزب دموکرات مسیحی به قلم مهری عمرانی زندانی سیاسی در زمان حاکمیت آخوندی به چاپ رسیده است.
در این مقاله نویسنده با اشاره به مورد توجه قرار گرفتن نقض حقوق بشر در ایران در اجلاس اخیر شورای حقوق بشر در ژنو می نویسد: کمیته حقیقت یاب سازمان ملل گزارشی را منتشر کرده که در آن به جزئیات نقض گسترده و سیستماتیک حقوق بشر در ایران می‌پردازد. این تخلفات بسیار فراتر از تخلفات در قیام ۱۴۰۱ است که با مرگ مهسا امینی آغاز شد.
سپس نویسنده مواردی از سرکوب آزادی‌های بنیادین توسط حکومت ایران را مورد توجه قرار داده و با اشاره به مقاومت زندانی سیاسی مریم اکبری پس از ۱۵ سال زندان می افزاید:
گزارش سازمان ملل که برپایه بیش از ۳۸۰۰۰مدرک پزشکی قانونی و حقوقی و ۲۸۵ مصاحبه با قربانیان و شاهدان تنظیم شده، تایید می‌کند که. مقامات ایرانی در جریان اعتراضات ۱۴۰۱ مرتکب قتل‌های دستجمعی و شکنجه شده و کنترل زنان را از طریق اعمال شدیدتر قانون حجاب تشدید کرده‌اند. اعدام در ملا عام و دستگیری‌های تلافی‌جویانه نیز برای ساکت کردن مخالفان مورد استفاده قرار می‌گیرد.
گزارش تیم تحقیقاتی سازمان ملل تأیید می‌کند که رژیم ایران بطور چشمگیری تعداد اعدامها در سال‌های۲۰۲۳ و ۲۰۲۴ را افزایش داده است.
مای ساتو، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر در ایران، در آخرین گزارش خود که در ۱۲مارس ۲۰۲۵به شورای حقوق بشر ملل متحد ارائه شد، نیز نگرانی جدی خود را در مورد تشدید نقض حقوق بشر ابراز کرده است.
ساتو بر افزایش شدید اعدامها توسط مقامات ایرانی تاکید و اعلام می‌کند که تعداد اعدامها در سال ۲۰۲۴ بیشترین تعداد از سال ۲۰۱۵ است. گزارشگر ویژه اعدام حداقل ۲۹زن فقط در سال ۲۰۲۴ را مستند کرده که بالاترین در یک دهه اخیر است
نویسنده مقاله در ادامه می افزاید: اما برخلاف رژیم زن ستیز حاکم بر ایران، اپوزیسیون شورای ملی مقاومت ایران از برابری جنسی در همه جهات دفاع می‌کند. در اساسنامه آن آمده که زنان بدون درنظر گرفتن قومیت، مذهب و طبقه اجتماعی از حقوق یکسانی با مردان در همه زمینه های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی برخوردارند.
این شورا همچنین خواهان لغو هرگونه تبعیض علیه زنان است و باید برخلاف امروز، زنان حق انتخاب آزادانه محل سکونت، حرفه و تحصیل خود را داشته باشند. زنان حق دارند آزادانه سفر کرده همسر و پوشش خود را انتخاب کنند، کشور را ترک کرده، طلاق بگیرند و حق حضانت و سرپرستی فرزندان خود را بگیرند.
در پایان این مقاله به مواردی که جامعه بین المللی از جمله سوئد برای حمایت فعالانه از مبارزات آزادیخواهانه زنان در ایران می توانند انجام دهند از جمله
فشار بر اتحادیه اروپا برای نامگذاری تروریستی سپاه پاسداران
تحریم رژیم ایران و اخراج ماموران و دیپلمات های آن از سوئد
مشروط کردن تمامی تماس ها با رژیم به پایان دادن شکنجه و اعدام و آزادی همه زندانیان سیاسی
برسمیت شناختن مبارزه مردم ایران علیه رژیم برای ایجاد یک زندگی شرافتمندانه از طریق سرنگونی دیکتاتوری و جایگزینی آن با یک جمهوری دموکراتیک با جدایی دین و دولت
اشاره شده و در پایان تاکید شده است:
مبارزه زنان ایرانی فقط مبارزه برای احقاق حقوق خود نیست بلکه مبارزه ای برای نیل به آزادی و دمکراسی است.
