هفته نامه ساندی تایمز (27 دی 88): وقتی جک استراو به تونی بلر در سال قبل از حمله به عراق نوشت که برایش از این روشنتر نمی تواند باشد.. نخست وزیر در شرف دیدار با جرج بوش در مزرعهاش در کرافورد در ایالت تگزاس بود, که در آن موقع آقای جک استراو وزیر خارجه بود. وی به تونی بلر هشدار داد که آن ملاقات حاوی ریسکهای زیاد و دستاورد بالقوة کمی می باشد.
نامة استراو که امروز منتشر می شود, به نظر می رسید که از قبل به آن آگاه بوده, بازتاب اخطاری است از سوی دفتر وزارت خارجه در مورد کشیده شدن به جنگی که به سختی قابل توجیه بود.
آن شکها تهدیداتی به همراه داشت و این که آیا اوضاع خرابترتر هم خواهد شد؛ آیا تهدید عراق از تهدید ایران و کرهشمالی بیشتر است؛ آیا اقدام نظامی تحت قوانین بینالمللی قابل توجیه است و پیامد این چنین عملی در انطباق و پیروی از قانون تعویض دولت می باشد.”
آقای استراو فراتر رفت. حتی از اینکه «اگر مبنای قانونی برای رفتن به جنگ فراهم شود, این سوال بزرگ هست که آیا دستاوردی حاصل خواهد شد. تهدید عراق به خاطر حمله 2001 به آمریکا زیاد نشده است و “شواهد معتبری“ وجود ندارد که این حملات به عراق ربط داده شود. به هر میزان که اشتیاق به سرنگونی صدام حسین وجود داشت, و صرفاً برای تغییر رژیم “هیچ اقدام نظامی توجیهپذیر نبود.»
دوازده ماه بعد بریتانیا وارد جنگ شد. لیکن مبنای قانونی برای اشغال زیر سوال بود, چرا که هنوز مدرک معتبری در مورد ارتباط بین عراق و 11 سپتامبر 2001 و شکار برای تسلیحات کشتار جمعی, به دلایلی که اکنون به خوبی می دانیم اثبات کرد که هیچ تسلیحات کشتار جمعی در کار نبوده, که امری نومید کننده بوده است
چه چیزی تغییر کرده است؟ شاید که آقای استراو مات و مبهوت قدرت برانگیزانندة آقای بلر شده است. آن قدرتی که در جامعه کارایی داشت. نظر سنجیها آرا در سال 2003 نشان داد که 56 بر 36 درصد مردم موافق اشغال بودهاند. جنگ در نظر افکار عمومی بیشتر به خاطر وجود تسلیحات کشتار جمعی بوده است. نزدیک به بیش از سه چهارم مردم فکر می کردند که جنگ عراق را در راستای منافع مردم عراق بازسازی خواهد کرد و به تلاشهای تضمین صلح اسرائیل و فلسطین سرعت خواهد بخشید.
نظر سنجی به ما نشان می دهد که مردم اکنون فکر می کنند پارلمان و مردم به شکل عامدانه فریب داده شدهاند. نزدیک به یک چهارم جمعیت خواهان دادگاهی شدن آقای بلر در دادگاه لاهه به جرم جنایت جنگی هستند.
خشم در مورد عراق کماکان جریحهدار باقی مانده است.
رابین کوک به عنوان رهبر مجلس عوام در یکی از اصولیترین اقدامات به عنوان یک سیاستمدار در دوران اخیر استعفا داد. جای تعجب است که آقای استراو, اگر احساسش این قدر قوی بود, چرا هیچ کاری نکرد و در وزارتخارجه به مدت 3 سال قبل از به عهده گرفتن ریاست مجلس عوام بر جای خود باقی ماند, که آن موقع وزیر خارجه و صدر اعظم ارشد لرد بود. وی چرا هم چنین بر اساس اصول استعفا نداد؟ زیرا تاریخ می توانست در این صورت نسبت به وی مهربان باشد و شاید می توانست به خاطر ارتقاء محبوبیتش بازگردد.