حرکات "عظما" در سیر حوادث بعد از قیام با همه اعوجاج خطوطش یک هدف را دنبال می کند که به ناظرین برساند که فنر فقیه از جا در نرفته و ایشان هنوز بر خر مراد سوار هستند و در آستانه رسیدن به مدیریت جهانی و غنی سازی و... دارند به مرکوب فقاهتی آب و کاه می رسانند.
وقتی مشایی از این دم زد که دوران اسلامگرایی به سر آمده و الان باید ملی گرا شد، در دسته های حکومتی چنان شلوغی به راه افتاد که هنوز هم موضوع چک و سیلیهای حکومتی است. اما شوت مستقیم خامنه ای به دروازه حکومتش از چند جنبه جالب است. او در یک " فتوا" در مورد آداب پناهندگی سیاسی! به نمایش دجالیت بی پایان و بی مرز، رژیم پرداخت.
اول: از وجه مزاح وتفنن که بد نیست به ریش پهن کوسه اشاره کرد. کسی نیست از مدعی بپرسد که چرا مردم از"بهشت" ساخته تو و امام ملعونت هزار، هزار به دامن "جهنم" کفار پناه می برند؟ که تو مجبور می شوی برای تو سر زدن دستجات مختلف دزدان و حمایت از "شام آخر!" گماشته ات با "ضد انقلاب فراری" به این طرفه و توجیه متوسل بشوی که" پناهندگی سیاسی به دولت غیرمسلمان تا زمانی که مفسده ای بر آن مترتب نشود، فی نفسه اشکال ندارد." و حتی "مهاجر مسلمان در کشور غیراسلامی" "بعد از رعایت احتیاط و مواظبت نسبت به دین و مذهب" در حد توان "به دفاع از اسلام و مسلمین" اقدام کند. کاملا صحیح است که از آنجا که خامنه ای مرجع تقلید خارجی ها و نه ایرانیهاست، پس این گشاده دستی شامل حزب الله لبنان و ...از این قبیل است که از "اسلام" در بلاد کفر "دفاع" کنند. شاید فقیه می خواهد زهر دیدارهای مفسدانه احمدک را خنثی کرده و در مقابل گنجانیدن نام سردمداران در لیست تروریستی می خواهد با ارسال مزدوران به خارج به صدور بحران دست بزند تا به درد اصلی یعنی حفظ موجودیت نظام به هر قیمت، بپردازد.
بحث اصلی حفظ ولایت فقیه است و در این راه هر عمل و اقدام، هر چند متناقض با تاریخچه کل حکومت  باشد، مباح و بلکه واجب است.  این ناشی از ضعف مطلق و انقباض مستمر کل رژیم است که در دوران پایانی به این شکل خودش را نشان می دهد. مبارک است!