الف – فضای تحریم « ناقضان حقوق بشر» در ایران

     آمریکا در فضایی  به سمت تحریم مقامات  سرکوبگر و مسئول «نقض حقوق بشر» درایران روی آورده که قوه مجریه رژیم ایران  فعالیتهای اتمی اش را بدون اعتناء به قطعنامه های شورای امنیت و ضوابط  آژانس بین المللی انرژی اتمی ادامه می دهد.
احمدی نژاد رییس این قوه، به جای پاسخگویی به قطعنامه های شورای امنیت نعل وارونه می زند. علیه مقررات و مناسبات جاری بین المللی موضع می گیرد، نظام جهانی را «نظام سلطه» تلقی می کند، ازتریبون سازمان ملل دولت آمریکا را متهم می کند که  خودش مجری حادثه تروریستی 11 سپتامبر بوده، آمریکا را  تهدید می کند که «با  اردنگی» ازمنطقه خاورمیانه اخراج خواهدشد!  یکریز به نفی حادثه تاریخی هولوکاست می پردازد و از شعارنابودی یکی ازکشورهای عضو سازمان ملل متحد دست بردارنیست و... درعین حال به هوای رفع تحریمها و تحمیل خود به جامعه جهانی،به صورت آشکار و پنهان از سردمداران «نظام سلطه» می خواهد که با او بر سر میز «مذاکره» بنشینند!.

 با این حال، آنچه که امروزشاهد آن هستیم  اینست که تحریم یاغیگری اتمی رژیم ولایت فقیه به تحریم سرکوبگران این رژیم راه بازکرده است والا بعید بود که غرب صرفا به خاطر نقض فاجعه بارحقوق بشر در ایران پا را از دایره محکوم نمودن کاغذین و لفظی فراتر بگذارد وعلیه مقامات سرکوبگر این رژیم وارد عرصه عمل شود. تحریم نمادین و انگشت نما کردن مقامات سرکوبگر رژیم ایران درعرصه جهانی، به هر منظوری که به عمل آمده باشد، معنا و اهمیت سیاسی خاص خود را دارد و برضرورت مجازات بین المللی سرکوبگران جنبش ضددیکتاتوری ایران مهر تأیید می زند. البته طرف خارجی، به رغم افزایش فشار تحریمها روی رژیم یاغی ایران، هنوزپرونده «مذاکره» وسازش با این رژیم را نبسته  و پرونده مقابله لازم با یاغیگری او را کاملا باز نکرده است.
آمریکا، پس ازصدور قطعنامه 1929 شورای امنیت، به طور نسبی موفق شده اروپا، ژاپن، کره جنوبی، امارات متحده عربی، کانادا، استرالیا را به اعمال تحریمهای فراتر از تحریمهای سازمان ملل، علیه فعالیتهای خطرناک اتمی و تروریسم برون مرزی رژیم ایران، وادار کند. نقش خاصی که وزارت خزانه داری آمریکا در توقف همکاری  شرکتهای بزرگ نفتی و بانکها و شرکتهای بیمه،  با موسسات و افراد وابسته به این رژیم ایفا کرده، گویای آنست که فضای سیاسی بین المللی تا جایی بر علیه رژیم ایران آماده شده که در آن قدرتی مثل آمریکا می تواند شرکتهای فراملی  را، که به قیمت پذیرش ریسکهای بالا دنبال انجام معاملات سود بخش هستند،  بر سر دوراهی «یا بازارایران یا  بازار آمریکا» قراردهد و وادارکند که از منافع بزرگی که می توانستند در معامله با موسسات و افراد وابسته به رژیم ایران داشته باشند، فعلا، صرفنظر نمایند. با این وجود آمریکا هنوز از همه توانمندی خود برای تحریم مؤثر افراد و شرکتهایی از رژیم ایران که درلیست قرارگرفته اند، استفاده نکرده و راههای فرار آنها را کاملا نبسته است. شاهد مثال آنکه تحریم داراییهایی خارجی 8 مقام  سرکوبگر رژیم را به آنچه که به نام خود آنهاست محدود کرده و دارایی  شرکتها و وابستگان آنها مشمول تحریم نشده است  (حال آنکه وقتی آمریکا نام 8 تن ازمقامات سرکوبگر رژیم را در لیست سیاه تحریم مالی ومسافرتی  قرار داد، یکی ازهمدستان آنها درمجلس رژیم، هشدار داد که این عمل آغاز تهاجمی  است به «بخش خصوصی ایران». او شرکتهای متعلق به این افراد را که احتمالا  بیشتر سهام آنها  به نام افراد خانواده آنهاست «بخش خصوصی» تلقی می کند که ممکن است در معرض این تحریم قراربگیرند).

ب – واکنش عملی رژیم ایران
 رژیم درمقا بل افزایش فشارتحریم ها، به خصوص پس ازسمتگیری «حقوق بشری» آنها، سخت به تکاپو افتاده و  هم درعرصه داخلی و هم درعرصه بین المللی، واکنش های عملی نشان می دهد.
1- درعرصه داخلی، چنانکه از پیش تدارک آن را دیده بود، خیز برداشته بار مالی فشار تحریم و خرابکاریهای اقتصادی خود را به خانواده ها و مردمی انتقال دهد که جنبش ضد دیکتاتوری آنها، به نوعی مورد حمایت بین المللی قرارگرفته است. دولت پاسداران با توجه به شرایط داخلی و خارجی، اوجگیری ورادیکالیزه شدن این جنبش را در پیش روی خود می بیند وسودای آن دارد که به بهانه « اصلاحات»، اهرمهایی نظیر حذف «یارانه ها»، وضع مالیات برارزش افزوده و بالابردن نرخ ارز را به خدمت گرانی شدید و تحمیل فقرگسترده تر و عمیقتر به مردم بگیرد. تا بخشی از حقوق بگیران فقرزده را، مشروط به عدم مخالفت سیاسی با حاکمیت، جیره خوار دولت کند و از این طریق نیز  به  مهار و کنترل سیاسی – امنیتی آنها بپردازد.
 2- درعرصه بین المللی، سیاست فریبکارانه  ابراز تمایل به مذاکره را  به هوای کاهش فشار تحریم ها به کارگرفته است. وزیرخارجه آلمان روز16مهر89،پس ازملاقات با آمانو مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی دراین مورد اعلام کرد «  اگرچه ما تغییرات عمده‌ای در موضع ایران ندیده‌ایم، اما باید با اطمینان بگویم که علائم تازه‌ای در مورد آمادگی آنها برای گفت‌وگو به چشم می‌خورد.».  باند مغلوب رژیم نیز، درعالم درگیری که با احمدی نژاد دارد، طی بیا نیه ای که درسایت کلمه به امضای یکی ازشاخک های خود منتشرکرده،، مراجعات فریبکارانه باندغالب ودولت به مراجع بین المللی را«تمایل به سازش با بیگانه » اعلام می کند و  می‌نویسد که «جریان حاکم» از تحریم‌های بین‌المللی «که دامنه آن حتی روابط بانک‌های لبنان و امارات با بانک‌های ایرانی را نیز در بر گرفته‌ سخت نگران شده» و به این خاطر می‌خواهد «باب مذاکره و حل پرونده هسته‌ای» را بگشاید.

 ج - جنبش ضد دیکتاتوری ایران وتحریم ها(1)
جنبش پویا وپاینده مردم علیه دیکتاتوری نظامی حاکم بر ایران، درکار رویارویی با رژیم اصلاح ناپذیر ولایت فقیه، می تواند از تنگ شدن عرصه بین المللی بر مقامات سرکوبگر این رژیم بهره لازم را ببرد و برای هرچه تنگترکردن آن، ضمن توجه به نکات زیر، فعال شود.

1- تحریم مقامات سرکوبگر رژیم ایران زیر چتر تحریم فعالیتهای خطرناک اتمی این رژیم شکل گرفته و به آن پیوند خورده  است. بنا براین، گسترش تحریم اتمی رژیم ایران می تواند گسترش تحریم سرکوبگران این رژیم را نیز به دنبال بیاورد و باید ازاین زاویه نیز با  تحریمها برخورد کرد.
2- فضای بین المللی گویای آنست که طرف خارجی ممکن است تا دوسال آینده سیاست تحریمها را دنبال و تشدید کند. تا آنجا که به تشدید تحریمها برمی گردد، هنوز اهرمها ی کارآ نظیر تحریم خرید نفت از رژیم ایران و تحریم بانک مرکزی به کارگرفته نشده است. تجربه چند ماه اخیر نشان می دهد که تحریمهای خاص آمریکا و اروپا و کشورهای دیگری که همراه با آنها فراتر از قطعنامه های شورای امنیت به تحریم رژیم ایران روی آورده اند، فشار محسوسی روی این رژیم وارد آورده است واین تحریمهای جانبی می تواند به سمت استفاده از اهرم های کارساز فوق الذکر از جمله تحریم خرید نفت برود. در این شرایط جنبش ضددیکتاتوری ایران می تواند، طی دوره مقاومت، به اشکال مختلف از طرف خارجی بخواهد که فشار تحریمها روی رژیم ایران متمرکز شود. این امر، چنان که دربرخی دیگر از کشورهای نفتی تحت تحریم تجربه شده، می تواند به این صورت عملی شود که ازرژیم ایران درکار صادرات و فروش نفت خلع یدکامل شود و سازمان ملل متحد، به طور موقت و در حد تامین واردات مورد نیازخانواده ها وشرکتهای غیرحکومتی، ضمن بستن راههای سوء استفاده و فرار رژیم،کار صادرات نفت و توزیع اینگونه واردات را به عهده بگیرد.
 
آینده ایران متعلق به مردم ایران وجنبش مقاومت آنهاست واین امر را باید از همین حالا در عرصه بین المللی نیزمتبلورکرد.
   
زیرنویس :
(1)- یاد آور می شود که، جنبش ضد دیکتاتوری ایران، درعمق یک جنبش دو وجهی سیاسی- صنفی است و دو خواست  بارز و به هم پیوسته را به دوش می کشد :1- طرد این دیکتاتوری برای رسیدن به آزادی ای متعارف سیاسی، 2-طرداین دیکتاتوری  برای رسیدن به حقوق صنفی –معیشتی متعارف اجتماعی  زنان، دانشجویان، کارگران، کارمندان و اصناف ایران.