شنبه هفته اول اوت  2010اقای ابولقاسم رضائی دبیر شورای ملی مقاومت تلفنی بمن گفتند خانم مرضیه میخواهند تو را ببینند .
ساعت چهارونیم بعد از ظهر به خانه خانم مرضیه رفتیم با دختر دکتر شفایی سرمیز نشسته بودند چای آوردند خانم مرضیه عکسی را بمن نشان دادند عکس دسته جمعی خانواده دکتر شفایی بود وگفتند خمینی و آخوندها همه اعضای این خانواده را کشته اند.
دختر دکتر شفایی عکس پدر و مادرش را نشان می داد و اسم خواهرا نش را می گفت و رسید به دختر نوجوانی که گفتم اسم این  دختر خانم چیست وگفت  این من هستم.
سکوت بود و نمیدانستیم از اینهمه شقاوت چه بگوییم.
چای آوردند. خانم مرضیه از من در باره  زندگی خمینی  پرسیدند. آخر خاطرات مرا خوانده بودند و گفتند می خواهم دوباره بخوانم میناتوری از زندگی خمینی است.
  گفتم او در خانه یک آدم معمولی بود اما همین که پایش را از خانه بیرون می گذاشت دیگر آن خمینی داخل خانه نبود سرش را پائین می انداخت وگاهی نیم نگاهی به اطراف می کرد و رفتارش بسیار حساب شده بود هر روز به درس می رفت و در موقعی که من در عراق بودم درس بیع را به طلبه هایش میداد یعنی آیا از نظر شرعی جایز هست که با نوجوان نابالغ خرید و فروش کرد اما وقتی به قدرت رسید برای کشتن همان نوجوان حتی اسمش را هم  نمیپرسید.