بی تردید اولین آزمایش دمکراسی اجرای انتخابات آزاد و سالم است، و ما اکنون در برابر نتیجه انتخاباتی هستیم که بیش از 8ماه پیش در عراق برگزار شد. خوب است روی نتایج این انتخابات متمرکز شویم. قبل از اینکه نتایج انتخابات اخیر در عراق را بررسی کنیم لازم به ذکر است که سقوط رژیم سابق در عراق، موازنه استراتژیک منطقه ای در منطقه خلیج را که از بعد از جنگ جهانی دوم بین ایران و عراق برقرار شده بود، بر هم زد. با خروج عراق از این تعادل، ایران آخوندها تبدیل به غولی شد که از بطری موازنه مذکور خارج شد، و شروع به دست درازی به رشته های مختلف زندگی و مناطق عراق کرد، کما اینکه دخالتهایش در کشورهای دیگر منطقه افزایش یافت. و در زمانی که آمریکاییها تصمیم به رفتن گرفتند و زمان دقیق آن را اعلام کردند، رژیم ایران در آمادگی کامل برای پر کردن این خلاء بزرگ بود، و این چیزی بود که احمدی نژاد سابقا گفته بود. در توفان این جنگ، عامل جدیدی در صحنه بارز شد، و نقش جدی و تعیین کنندهای در معادله عراقی- عراقی ایفا کرد. و آن ظهور یک کیان سیاسی جدید در عراق بود که آرزوهای عراقیان و وطن گرایی آنها را با منزوی کردن درگیریهای فرقه ای و مذهبی نمایندگی میکرد. و این جریان ائتلاف العراقیه بود. سرنوشت چنین خواست که این ائتلاف در یک مسابقه با زمان وارد صحنه سیاسی شود. یعنی در زمانی که آمریکاییها قصد خود برای رفتن را اعلام کردند، ائتلاف العراقیه آمد تا بگوید عراق باقی میماند و مردم عراق زنده اند و صاحب جریانی هستند که آنها را نمایندگی میکند و از آنها دفاع میکند. ولی حالا، و بعد از بیش از 8ماه که از انتخابات عراق میگذرد، نیروهای طرفدار ایران اجازه تشکیل دولت طبق قانون اساسی عراق را نداده اند، و تلاش خود را میکنند تا جریان العراقیه را از استحقاق قانونی خود در تشکیل دولت محروم کنند. و عجیب اینکه در حالی‌که تقریبا همه جریانها بر عدم قبول نخست‌وزیری مجدد مالکی متفق القول بودند، ولی با فشار دولت ایران گروه مقتدی صدر تجدید نخست‌وزیری مالکی را تایید کرد، در صورتیکه این گروه از اولین جریانهایی بود که مالکی و سیاستش و اقداماتش را رد کرد. این جنگ را به کناری میگذاریم و به صحنه دیگری در عراق میرویم و آن صحنه اشرف است، یعنی کمپی که اعضای گروه مجاهدین خلق ایران اپوزیسیون در آن سکونت دارند. بعد از اینکه آمریکاییها در اوایل سال 2009 پرونده امنیتی اشرف را به عراقیها تحویل دادند، این کمپ در معرض فشارها و محاصره نیروهای عراقی که از نخست‌وزیری دستور میگیرند، و به نیابت از رژیم ایران عمل میکنند، قرار گرفت. و بعد از شکست نیروهای عراقی و رژیم ایران در از بین بردن اشرف، رژیم ایران از 9ماه پیش یک کارزار جنگ شدید روانی را علیه ساکنان کمپ شروع کرد. رژیم ایران از طریق سفارتش در بغداد و با همکاری نخست‌وزیری عراق و دفتر نوری مالکی، دهها تن از مزدوران اطلاعات رژیم ایران را تحت پوش خانواده ساکنان اشرف به ورودی قرارگاه آورد تا شب و روز با بیش از 40 بلندگوی قوی که در ورودی قرارگاه و بر دیوارهایش نصب کردهاند، فریاد بزنند و مجاهدین ساکن کمپ را تهدید به قتل و دار زدن و اعدام بکنند، و در تعریف و تمجید از احمدی نژاد و خامنه ا ی و خمینی و…. شعار بدهند. رژیم ایران از یکطرف اجازه تشکیل دولت ملی عراق را نمیدهد، و از طرف دیگر خشم خود را بر مجاهدین خلق ساکن کمپ اشرف میریزد. و تصادفی نیست که ائتلاف العراقیه و مجاهدین خلق در تلاش برای رها کردن مردم عراق از دخالتهای رژیم ایران به هم میرسند. به عبارت دیگر اپوزیسیون دموکراتیک ایران، در تلاش برای رها کردن خلقهای ایران و عراق از رژیم سرکوبگر ایران و صدور تروریسم و کشتار و فرقه گرایی در عراق، در کنار نیروهای ملی عراق قرار میگیرد. . .

نخست وزیر سابق الجزایر و رئیس کمیته عربی اسلامی دفاع از اشرف».