عصر روز اول آذر ماه 1377 در خانه‌یی در محله فخرآباد تهران داریوش فروهر و همسرش به طرز فجیعی به قتل رسیدند. با این ترور وحشیانه, پرونده یی گشوده شد که به پرونده «قتلهای زنجیره‌یی» معروف شد.
در ساعت 5 بعد از ظهر روز 12 آذر 77 محمد مختاری, شاعر و نویسنده, از خانه خارج شد و دیگر هرگز بازنگشت. روز 20 آذر جسد او توسط فرزندش در پزشکی قانونی شناسایی شد.
در ساعت 4 بعد از ظهر روز 18 آذر 77 محمدجعفر پوینده, نویسنده و مترجم, به قصد شرکت در جلسه ناشران, از خانه خارج شد و دیگر هرگز برنگشت. در روز 19 دیماه اهالی بادامک شهریار جسد او را پیدا کردند.
واکنش گسترده اجتماعی این قتلها در میان مردم و رسانه ها و بالاگرفتن کشمکشهای درونی جناحهای حاکم, باعث شد که در روز 15 دیماه (45 روز پس از ترور فروهرها) روابط عمومی وزارت اطلاعات با صدور اطلاعیه‌یی اعلام کرد: «با کمال تأسّف معدودی از همکاران مسئولیت ناشناس کج‌اندیش و خودسر این وزارت, که بی‌شک آلت عوامل پنهان قرار گرفته, در جهت مطامع بیگانگان دست به این اعمال جنایتکارانه زده اند... این اعمال جنایتکارانه نه تنها خیانت به سربازان گمنام امام زمان (عج) محسوب می‌شود بلکه لطمه بزرگی به اعتبار نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران وارد آورده است».
یک هفته بعد, در شبانگاه روز 22 دیماه, برنامه‌یی زیر عنوان «چراغ» از تلویزیون رژیم پخش شد که در آن «روح‌الله حسینیان» عاملان این قتلها را به جریان دوم خرداد, که خاتمی در راٌس آن بود, نسبت داد. این برنامه خشم خاتمی و دوم خردادیها را برانگیخت و دامنه تضادهای درونی جناحها را شدّت داد.
به دنبال اوجگیری تضادها, علی لاریجانی, رئیس «سازمان صدا و سیما», در روز 30 دیماه از پخش این برنامه ابراز تاٌسّف کرد (روزنامه «صبح امروز», 31 دیماه 1377). در پی آن فلاحیان, وزیر اطلاعات, نیز ناچار به استعفا شد و خاتمی استعفای او را در روز 21 بهمن 77 پذیرفت.
در روز 30 خرداد 1378 «دادستان نظامی تهران» اعلام کرد که سعید اسلامی (امامی), معاون فلاحیان و عامل مهم قتلهای زنجیره یی در زندان با خوردن «واجبی» خودکشی کرده است.
«... سعید امامی(اسلامی), کسی که هشت سال معاون امنیتی وزارت اطلاعات بوده, با هدایت عالیجنابان خاکستری (رفسنجانی) و شاه کلید (فلاحیان) بیش از هشتاد انسان را به قتل رساند» (عالیجناب سرخپوش و عالیجنابان خاکستری, اکبر گنجی, ص 54). «یعنی در دوران ریاست جمهوری هاشمی و وزارت اطلاعات فلاحیان, به طور متوسط, هر ماه یک نفر کشته شده است... از معروف‌ترین همکاران سعید امامی هم حسین و حسن شریعتمداری بوده و روزنامه کیهان هم به عنوان بخش رسانه‌یی این محفل عمل می‌کرده است» (عالیجناب سرخپوش و..., ص 89).
سعید امامی و همدستانش در این ماجراها نقش عمل کننده را بر عهده داشته‌اند و به جز هاشمی رفسنجانی (عالیجناب سرخپوش) و علی فلاحیان (شاه کلید), عاملان پشت پرده (عالیجنابان خاکستری پوش), برخی از گردانندگان و دانش آموختگان مدرسه حقّانی بودند که «از ابتدای انقلاب در وزارت اطلاعات و قوه قضاییه مشغول به کار بوده و بسیاری از مناصب امنیتی در اختیار آنهاست, و در راٌس آنها مصباح یزدی قرار دارد که به ”تئوریستین خشونت“ معروف است» (عالیجناب سرخپوش و عالیجنابان خاکستری... ص 78).
افرادی چون فلاحیان, وزیر اطلاعات دوره رفسنجانی، روح الله حسینیان, اولین نماینده دادگاه انقلاب در وزارت اطلاعات، محسنی اژه‌ای, جانشین حسینیان، پورمحمدی معاون سابق وزارت اطلاعات، رهبرپور, رئیس دادگاه انقلاب، رازینی رئیس سابق دادگستری تهران, از دانش آموختگان مدرسه حقانی میباشند که همگی در قتلهای زنجیره یی و ایجاد جوّ خشونت و ارعاب در جامعه نقش اساسی داشته و دارند. «... دانش آموختگان مدرسه حقّانی طی دو دهه گذشته کنترل وزارت اطلاعات را در اختیار داشته اند» (روزنامه «عصر آزادگان» ـ 24 آذر 78).
شماری از پرورش یافتگان مدرسه حقّانی و گردانندگان کنونی رژیم, عبارتند از: جنتی، علی رازینی، علی فلاحیان، روح الله حسینیان، محسنی اژه ای، میرحجازی، پورمحمدی، رئیسی، نیّری، رهبرپور، علیزاده, که سالهاست بر دادگاه ویژه روحانیت، وزارت اطلاعات و دادگاه انقلاب و قوه قضاییه چیرگی دارند. آنها در سپاه پاسداران نیز تربیت یافتگانی دارند مانند «سردار غلامرضا نقدی»، «سرلشکر ذوالقدر» و «سردار الله کرم». برخی از این «سرداران» اکنون بر مطبوعات یا رسانه ها چنگانداخته اند و سیاست گردانندگان مدرسه حقانی را در آن پهنه ها پیش میبرند, مانند: حسین شریعتمداری, از فرماندهان پیشین سپاه پاسداران و مدیر مسئول فعلی روزنامه کیهان.
