گامبیا کوچکترین کشور قاره آفریقاست. جمعیتی بالغ بر یک میلیون و هفت صد هزار نفر در قطعه خاکی به وسعت تقریبی ده هزار کیلومتر مربع که به طور کامل در مرزهای خاکی توسط کشور سنگال احاطه شده است و در دو طرف رود گامبیا تا رسیدن این رود به اقیانوس اطلس، قرار گرفته است. این کشور در سال  ١٩٦٥ استقلال خود را به دست آورد و از آن تاریخ  به شیوه دموکراسی پارلمانی  تا سال ١٩٩٤ اداره شد. در آن تاریخ کودتای نظامی توسط فرمانده نظامی یحیی جامه به تنش های سیاسی منجر شد که تاکنون به شیوه های مختلف در زندگی سیاسی این کشور تاثیر گذاشته است.
رئیس جمهور فعلی در انتخابات سال ٢٠٠٦ پیروز شد. بیش از ٩٠ در صد مردم گامبیا مسلمان هستند. سابقه اشتهای رژیم برای سرمایه گذاری ایدئولوژیک، سیاسی و تروریستی به سالهای اولیه استقرار حکومت آخوندی بر می گردد. استفاده از درآمد نفت برای بالا بردن  نفوذ خود یک سیاست شاخته شده در حکومت ولایت فقیه است.
پارسال احمدی نژاد به همین کشور سفر کرد و از روابط "برادرانه و بسیار خوب و مثبت" رژیم با این کشور کوچک سخن گفت. در سالروز این سفر دولت گامبیا اعلام می کند که تمامی روابط خود را با رژیم قطع می کند و دیپلومات ـ تروریستهای رژیم را به خروج ظرف ٤٨ ساعت، که در عرف دیپلوماتیک یک درجه پائین تر از اعلان جنگ قرار دارد، موظف نمود.
خبر گزاریها علت اصلی این حرکت را تلاش رژیم برای قاچاق سلاح به گامبیا تفسیر کرده اند. این هم از عوارض نزدیک شدن به رژیم عقرب صفت فقاهتی است. امر تجربه شده ای است که این فقیه کور می کند، شفا نمی دهد. اما به طور واقعی باید به نزول و سقوط جایگاه رژیم در تعادل قوای بین المللی اشاره کرد که از فردای شکست طلسم ولی فقیه، هر روز بیشتر از پیش  بارز شده و آثار آن به درون رژیم ریخته شده است.
سفر شتابزده متکی به نیجریه در فردای افتضاح کشف انبوهی از سلاح در قالب کالاهای تجارتی کاملا شکست خورده است. باید منتظر بود که در جنگ گرگها این شکست مورد استفاده  باند های رقیب قرار گیرد.