و چه خوب که یک گسترش آگاهی وجود دارد نسبت به مسأله اشرف که بی‌تردید در کانون مسأله مقاومت مردمی در ایران در برابر یک دیکتاتوری مذهبی قرار دارد. علاوه براین، اشرف در کانون موضوع صلح و ثبات نه‌تنها در این منطقه، بلکه در جهان قرار دارد، از نظر کسانی چون همه ما که نه تنها به‌مسأله انسانی، بلکه به مسأله صلح و ثبات در دنیا علاقمند هستند.
اما اشرف در خطر است.
محاصره اشرف ادامه پیدا کرده و هم‌اکنون اشرف تبدیل شده است به یک مرکز و هدف شکنجه فیزیکی و شکنجه روانی. 140 بلندگو اشرف را به محاصره درآورده‌اند، صبح و شب، هر‌دقیقه، و هر روز. ساکنان از دارو محروم شده‌اند.
به‌یاد آورید که پرزیدنت کلینتون امیدوار بود این رژیم با خاتمی اصلاح شود و به‌همین‌خاطر بود که به استمالت از این رژیم پرداخت و به درخواست این رژیم، اپوزیسیون مردمی یعنی سازمان مجاهدین خلق ایران را به نوعی قربانی کرد. از آن موقع، بیش از پیش مشاهده می‌کنیم که همان‌طور که خود پرزیدنت کلینتون با اشاره به تظاهراتی که در ژوئن در تاورنی برگزار شد و صد هزار نفر را گرد آورد، گفت این صد هزار نفر که آزادی و دموکراسی می‌خواهند، باید آنها را حمایت کرد.
و اکنون می‌بینیم حتی در بطن کنگره آمریکا صداهای فراوانی بیش از پیش برای مبارزه کردن، برای فراخوان دادن به دولت آمریکا بلند می‌شوند، اولاً برای انجام مسئولیتهایش در زمینه حفاظت اشرف و ثانیاً برای پایان دادن به این عمل غیرعادلانه یعنی قرار دادن سازمان مجاهدین خلق ایران درلیست آمریکا.