سخنرانی لی هامیلتون:
قبل از هر چیز، اولاً خوشحالم که در این جمع متشکل از افراد بسیار برجسته هستم. فکر می کنم با تمام آنها کار کرده‌ام و می‌دانم که با همه آنها جلسات استماع داشته‌ام.
آنچه مرا در رابطه با سخنرانان امروز تحت‌تأثیر قرار می‌دهد این است که آنها سعی کرده‌اند این کشور به‌درستی اداره شود. آنها خود را وقف خدمت به عموم کرده‌اند و مایه افتخار بسیار من است که در اینجا در کنارشان باشم.
ثانیا من افتخار می‌کنم که به‌خاطر شما در اینجا باشم. من ایستادگی شما در جستجوی آزادی برای مردم ایران را تحسین می‌کنم. می‌دانم که بسیاری از شما امروز وابستگی عمیقی به مردم ایران دارید و مسائلی که امروز مد‌نظر ماست و ما به‌سادگی آنها را مطرح می‌کنیم برای شما از ژرفای بسیار زیادی برخوردار است.
نظر من این است که اولاً ایالات متحده چندین دهه است که با دشواریهای فوق‌العاده‌یی در زمینه برخورد با رژیم ایران مواجه شده است.
رژیم ایران تنشهای بزرگی را در جامعه بین‌المللی در طول یک مدت زمانی ایجاد کرده است. البته تمام جهان امروز بسیار بر روی آن متمرکز شده است که رژیم با مواد اتمی چه خواهد کرد.
من همانند شما در روزهای اخیر گزارشهای اطلاعاتی دولت ایالات متحده را مطالعه کرده‌ام. شاید سایرین در این پنل بتوانند بهتر از من در رابطه با آنها نظر دهند اما برای من مهم این گفته بود که رژیم مصمم است برنامه هسته‌یی بسازد و گامهایی را برای طراحی کلاهکهای هسته‌یی برداشته است.
اجازه بدهید چند پیشنهاد ارائه دهم.
ما باید تأکید کنیم که دولت عراق تعهدات خود نسبت به حفاظت از ساکنان اشرف را برآورده سازد. من با چند تن از شما در روزهای اخیر در رابطه با شرایط آنجا صحبت کرده‌ام. شما به من اطلاعاتی در رابطه با آنچه در آنجا گذشته ارائه داده‌اید. امنیت و سلامت ساکنان اشرف باید تضمین شود و آمریکا باید در رابطه با آن تأکید ورزد.
ثانیاً همانطور که همگی ما متفق‌القول هستیم، ما باید از تحریمها حمایت کنیم و آنها را افزایش دهیم. ما از سال1979 و جامعه جهانی نیز دیری است که علیه رژیم ایران تحریم اعمال کرده‌ایم. شکافها باید بسته شوند و این تحریمها باید افزایش یابند.
به نظر من بسیار مهم است که ما به‌طور خاص تحریمهایی را ارتقا دهیم که مربوط به‌جریان پول و نهادهای مالی می‌شوند.
اقدام بعدی که ما باید انجام دهیم حمایت از اپوزیسیون ایران است.
من هم مثل شما بیش از اندازه تحت‌تأثیر جنبشهای اعتراضی هستم که سراسر خاورمیانه را دربرگرفته است و بسیار آگاهم که دو سه روز آینده برای آینده ایران جنبه حیاتی دارد.
آمریکا باید این را به‌عنوان یک فرصت ببیند که در دفاع از ارزشهای بنیادین کشور ما ازجا برخیزد. ما باید از مردم ایران که خواهان آزادی و دموکراسی و احترام به حقوق بشر هستند حمایت کنیم.
به‌نظر من بهترین امکان برای ایالات متحده که در روابط خود با مردم ایران پیشرفت کند حمایت از اپوزیسیون ایران از طرق کاملاً مشخص است. هم‌چنین هیچ‌گاه نباید از حمایت خود از حقوق بشر دست برداریم.
فکر می‌کنم ایالات متحده درک می‌کند که عناصر و اجزاء حامی تغییر در ایران امروز وجود دارد. ایران دارای جمعیتی ناراضی، جوان، تحصیل‌کرده، بیکار، آشنا با تکنولوژی و بی‌قرار است. تغییر در ایران فرا خواهد رسید. تنها به‌زمان بستگی دارد.
بگذارید در رابطه با موضوع لغو نامگذاری مجاهدین هم حرف بزنم.
من نمی‌فهمم چرا ایالات متحده در طول این سالیان نام مجاهدین را در لیست نگهداشته است. من به مطالب محرمانه دسترسی داشته‌ام.
این یک بحث در قالب حقایق در رابطه با عملکرد مجاهدین است و اینکه چرا ایالات متحده آن را حل نکرده و علیه این موضوع صحبت نکرده است. خیلی ساده باید گفت که من این را نمی‌فهمم. اما من از هیچ‌گونه فاکتی خبر ندارم که گنجاندن نام مجاهدین در لیست تروریستی را الزام‌آور سازد.
در انتها مایلم چند نکته هم در رابطه با طرح ده ماده‌یی بگویم. آن‌طور که من فهمیده‌ام، این راه‌حل سوم است. من آن را مطالعه کرده‌ام و آن را دوست دارم. فکر می‌کنم بسیار خوب است. حمایت از صندوق رأی، حمایت از نظام سیاسی چندحزبی، جدایی دین از دولت، تساوی کامل زن و مرد، یک نظام مدرن قضایی، حمایت از بیانیه جهانی حقوق بشر، از مالکیت خصوصی، از همزیستی مسالمت‌آمیز، حمایت از یک ایران آزاد.
