من از قدیم‌الایام از سوئیس مقاومت ایران و به‌طور خاص سازمان مجاهدین خلق ایران را به‌مدت 40‌سال می‌شناسم. به‌عنوان بخشی از نسل من، این سازمان به‌خاطر حقوق‌بشر و حمایت از مردم فعالیت کرده است. من هوادارانش را علیه رژیم شاه می‌شناختم و از آن دوران بود که با پروفسور کاظم رجوی آشنا شدم.
او دوست ما بود. ما از تلاشهای بی‌وقفه او برای دفاع از حقوق‌بشر و دموکراسی در ایران آگاه بودیم. ما در شادیهای او شاد بودیم و به هنگام سرنگونی شاه در کنار او بودیم. اما دیکتاتورهای بنیادگرای جدید تمام این تلاشها را به‌یغما بردند. آنها با یک تفسیر عقب‌مانده و ارتجاعی از مذهب، همه هواداران آزادی و مدافعین حقوق‌بشر و اعضا و خانواده اشرفیان را سوزاندند و شکنجه و اعدام کردند.

کاظم رجوی می‌گفت «ما تاریخ حقوق بشر را با خونمان می‌نویسیم». این صحبت مربوط به‌زمان قبل از ترور او در کپه نزدیک این‌جا بود. مدت 3‌ماه است که ما با بی‌صبری و نگرانی و امید، انقلابهای خاورمیانه را دنبال می‌کنیم. همان‌طور که شما گفته‌اید توفان تغییر شروع شده و در همه جا و به‌خصوص در ایران هم  جریان دارد، همان ایرانی که مردمش خواهان دموکراسی، عدالت و آزادیهای شخصی و مسئولیت‌پذیری برای آینده خودشان می‌باشند.
من در مقابل شجاعت تظاهرکنندگانی که در محلها و اماکن عمومی به اعتراض دست می‌زنند و خواهان رفتن ملاها هستند سر تعظیم فرود می‌آورم. سرکوب شدت پیدا کرده است. ملاها به اعدام تظاهرکنندگان دست می‌زنند و آنها را شکنجه می‌کند. حکومت آنها رو به‌زوال است.
هیچ شکی وجود ندارد که مقاومت در خارج از کشور و هم‌چنین مقاومتی که در اشرف وجود دارد روح امید را در مبارزات مردم می‌دمد و این بخشی از مبارزات سازمان مجاهدین خلق است. مقاومتی‌که قابل‌تحسین و قدردانی می‌باشد تمام دوستانی‌که در این‌جا گرد آمده‌اند از سراسر اروپا و جهان، کسانی هستند که علیه این رژیم رو به‌زوال دست به‌اعتراض زده‌اند.
دوستان عزیز، ما نمی‌توانیم واقعیتها، شکنجه‌ها و اعدامهایی را که از مدتهای طولانی به‌وقوع پیوسته است نادیده بگیریم. سالهاست که انجمنهای مدنی، افراد، نماینده‌ها از انگلستان، آمریکا، آلمان کشورهای اسکاندیناوی و سوئیس علیه این رژیم استبدادی دست به‌تظاهرات زده‌اند و همه آنها همبستگی خودشان را با مردم ایران اعلام کرده‌اند.
امروز روز زن است و جالب است که زنان امروز موقعیتهای کلیدی را در این بحث و در محیط اجتماعی به‌خود اختصاص داده‌اند.
خانم رجوی، خانم پیلای کمیسر عالی حقوق بشر در ملل متحد، خانم هیلاری کلینتون وزیر امور خارجه آمریکا و من به‌عنوان شهروند سوئیسی این زنان را مورد خطاب قرار می‌دهم و به آنها می‌گویم باید دست به‌عمل بزنید و سکوت نهادها را بشکنید و قاطعانه رژیم ایران را به‌خاطر جنایتهایش محکوم کنید. شما باید دولت عراق را وادار به‌تضمین امنیت ساکنان اشرف بنمایید. شورای حقوق‌بشر باید کاری را که از آن انتظار می‌رود انجام دهد، یعنی اعزام گزارشگر ویژه به ایران و تضمین امنیت ساکنان اشرف. باید به‌شکنجه ساکنان اشرف پایان داده شود.
خانم پیلای، شما باید به‌نقش خود پی‌برده و بدانید غیر از شما کس دیگری نیست که بتواند این کا ر را انجام دهد.
من خطاب به‌خانم هیلاری کلینتون می‌گویم که شما باید با یک کار بسیار ساده نام سازمان مجاهدین خلق ایران را ازلیست حذف کنید و مقاومت ایران را به‌ویژه در حق مشروع آن برای مبارزه جهت استقرار دموکراسی در ایران به‌رسمیت بشناسید.
زمان آن فرا رسیده است که دست‌به‌کار شویم، کارهایی‌که ساده به‌نظر می‌رسند اما هم‌چنان در انجام آن ایستادگی می‌کنند.
و ما می‌دانیم چرا این‌گونه است، زیرا شرایط اقتصادیست که امروزه برجهان حکم می‌راند.
ما به‌طور جدی و عمیق همبستگی خودمان را با مبارزه سازمان مجاهدین خق اعلام می‌کنیم و می‌باید این خواستها را جامه عمل بپوشانیم.