کنوانسیونهای ژنو در قلب حقوق بشردوستانه بین‌المللی قرار دارند. با همکارانم در پارلمان سوئیس و کمیته سوئیسی حمایت از اشرف در این‌جا حضور داریم تا حمایت آشکار خود را از عزم مردم ایران برای تعیین سرنوشت خود در برابر دیکتاتوری و بی‌قانونی اعلام کنیم. طی هفته‌های اخیر بار دیگر ایرانیها در تظاهرات گسترده علیه دیکتاتوری مذهبی شرکت کردند. شرکت فعال مردم در این اعتراضات در‌حالی صورت گرفت که رژیم ملاها از خشونت سیتماتیک و سرکوب شدید استفاده کرد. به‌ویژه با توسل به‌دستگیریهای خودسرانه، شکنجه و اعدام.
خانواده‌های ساکنان اشرف که 3400عضو سازمان مجاهدین خلق ایران در آن حضور دارند و منبع الهام برای مردم ایران هستند، به‌طور خاص هدف این اعدامها بوده‌اند.
تداوم اعتراضات نشاندهنده عزم مردمی برای تغییر رژیم در ایران و برای برقراری دموکراسی هستند. مقاومت ایران در پی برقراری دموکراسی و یک جمهوری مبتنی بر جدایی دین از دولت در ایران می‌باشد و به‌عنوان آنتی‌تز بنیادگرایی اسلامی محسوب می‌شود و از این‌رو شایسته حمایت بین‌المللی می‌باشد. این سیاست به یک تغییر دموکراتیک در ایران توسط مردم ایران و مقاومت آن فرا می‌خواند و ادامه سیاست شکست‌خورده استمالت در برابر رژیم را رد می‌کند. این سیاست به‌طور خاص خواهان حذف نام سازمان مجاهدین خلق از لیست آمریکا یعنی پیروی از تصمیمات مشابه‌یی که در انگلستان و اتحادیه اروپا در سالهای2008 و 2009 اتخاذ گردید، می‌باشد.
تعدادی از ما در 26ژوئن2010 در گردهمایی تاورنی شرکت کردیم و امضای اکثریت پارلمان فدرال سوئیس در حمایت از ساکنان اشرف را تقدیم خانم رجوی، رئیس‌جمهور برگزیده شورای ملی مقاومت ایران کردیم.
در 22ژانویه گذشته یک هیأت از کمیته سوئیسی با خانم رجوی دیدار کرد. آقای دوداردل، خانم پرگو و خود من در آن هیأت بودیم.
وضعیتی که در اشرف وجود دارد باید خاتمه یابد. ما از دولت خودمان، از اتحادیه اروپا و از آمریکا می‌خواهیم تحریمهای عمومی علیه رژیم ایران اعمال کنند تا به‌حملات و شکنجه‌های روانی علیه ساکنان اشرف پایان دهد. ما هم‌چنین از دولت خود می‌خواهیم مقاومت ایران را به‌عنوان یک اپوزیسیون مشروع در برابر دیکتاتوری مذهبی به‌رسیمت بشناسد و وارد گفتگو با شورای ملی مقاومت بشود.
ما هم‌چنین می‌خواهیم توجه خانم کمیسر عالی حقوق‌بشر را درباره وضعیت اضطراری جلب کنیم.
بعد از انتقال حفاظت اشرف از جانب نیروهای آمریکایی به نیروهای عراقی در ابتدای سال2009، شرایط زندگی 3400ساکن اشرف به‌وضوح رو به‌وخامت گراییده است. مقامات عراقی محدودیت شدیدی علیه کمپ اعمال کرده‌اند. آنها به‌طور نمونه امکان دسترسی به پزشکان متخصص را محدود نموده‌اند و با این کار رنج بیماران را افزوده و با پیامدهای جبران‌ناپذیر روبرو کرده‌اند. من به‌عنوان پزشک نمی‌توانم وضعیتی را که به‌بیماران اشرف اعمال می‌شود بپذیرم. ما به‌طور خاص نگران شکنجه روانی مستمر علیه ساکنان کمپ هستیم که به‌وسیله مأموران رژیم ایران و در ارتباط با نیروهای عراقی اعمال می‌شود.
آنها با نصب 210بلندگو به‌طور شبانه‌روز به ساکنان اشرف توهین کرده و آنها را تهدید به کشتار می‌کنند. این اعمال به‌وضوح یک شکنجه روانی محسوب می‌شود. به‌دلیل این تهدیدها و صداهای گوشخراش در کمپ، بعضی از ساکنان با مشکلات روحی جدی روبه‌رو شده‌اند که می‌تواند عواقب جبران‌‌ناپذیری داشته باشد. جامعه بین‌المللی نباید در برابر این شکنجه دائمی 3400ساکن اشرف ساکت بماند. ما از شما، به عنوان کمیسر عالی حقوق بشر، می‌خواهیم که استفاده از بلندگوها برای شکنجه ساکنان اشرف را علناً محکوم کنید و تقاضا داریم به‌فوریت از دولت عراق بخواهید که به آن خاتمه دهد. اگر عراق به این رفتار غیرقابل خود ادامه دهد، این وضعیت باید به شورای امنیت ملل متحد جهت اتخاذ تدابیر الزام آور ارجاع داده شود.
