مک‌کین - فکر کنم بخش اول سخنرانی او عالی بود. او خوب توضیح داد که به چه دلیل مهم بود در لیبی مداخله کند. خیلی از ما متقاعد هستیم که اگر این قاطعیت نظامی را در ابتدای کار و 3هفته قبل، داشتیم و پروازممنوع را اعلام می‌کردیم. ما تأثیرات مشابهی بهتری داشتیم
واقعیت این است که او یک استدلال قوی داد و سپس وارد مقوله رهبری آمریکا شد و این‌که آمریکا باید مداخله کند و وارد شود. او یکی دوبار، توضیح داد که قذافی باید کنار برود. بعداً یک اظهارنظری شخصی کرد که؛ تغییر رژیم با قوه قهر، یک اشتباه است .
قذافی از این حرف ممکن است یک آه راحتی کشیده باشد و او را خوش آمده باشد.
سپس تا اندازه‌یی با این اظهارنظر رئیس‌جمهور که؛ قذافی باید برود مغایرت داشت. اگر ما به وضعیتی برسیم که قذافی سر قدرت باقی بماند ممکن است خیلی ساده شاهد آن‌چه باشیم که بعد از جنگ اول خلیج اتفاق افتاد. یعنی یک بن‌بست، [و] پرواز ممنوعی باشد که مدت 10سال طول کشید و صدام حسین هم در نتیجه آن کنار نرفت . اما، دلیل این‌که ما به سراغ جنگ می‌رویم این است که؛ می‌خواهیم یک سیاستی حفظ شود و بماند.
اما سیاست فعلی این است که؛ قذافی باید برود. فکر می‌کنم اگر ما فشار را حفظ کنیم شانس این هست که قذافی توسط خانواده یا دوستانش به داخل اتوبوس انداخته شوند [حذف شوند] .
اول این‌که وقتی او گفت قذافی باید برود شما مفروض می‌گیرید که هر کاری بتوان باید کرد تا این سیاست محقق شود. دوم این‌که ما در سمت شورشیان در این منازعه هستیم. و مشغول پاکسازی زرادخانه قذافی می‌باشیم و نمی‌گذاریم او در هوا برتری داشته باشد. به‌محض این‌که اعلام پروازممنوع کردیم آنها هم پروازها را متوقف کردند. بنابراین واضح است که ما در صحنه نبرد در طرف شورشیان هستیم و ما با حفظ فشار و حرکتمان می‌توانیم ببینیم که قذافی کنار زده می‌شود. اما اگر ما به قذافی بگوییم که نگران نباش ترا با قوه قهر کنار نمی‌زنیم. فکر می‌کنم چنین برخوردی فقط باعث تشویق قذافی می‌شود.
بنابراین من بر این اعتقادم که شورشیان همان‌گونه که پیش‌بینی کرده بودم موفق می‌شوند زیرا که ما برتری هوایی قذافی و توانمندیهای زرادخانه‌یی او را خنثی کردیم و ما به سرعت در مسیر پیروزی هستیم. اما با این گفته که تغییر رژیم با قوه قهر صورت نمی‌گیرد البته نمی‌توانم موافق باشم. او یک خطر برای جهان است و هرچه بیشتر سر قدرت بماند خطرناکتر می‌شود.
ولف بلیتز : آن‌چه من دکترین اوباما می‌خوانم را برایتان پخش می‌کنم: اوباما: ”رهبری واقعی این است که؛ شرایط را برای دیگران هم فراهم کند تا با متحدان و دوستان کار کند تا آنها هم شرکت داشته باشند و سهم خود را بپردازند تا اصول عدالت و کرامت انسانی برای همه برپا داشته شوند. این نوع رهبری است که ما در لیبی نشان دادیم ”. آیا این عملیات بهتر نبود که یکجانبه نباشد و فرانسه و بریتانیا هم متحدان ناتو و حتی برخی اعضای اتحادیه عرب مانند قطر و امارات متحده هم شرکت داشتند؟
مک کین : اول این‌که اگر فرانسه و بریتانیا نبودند ما تحت هیچ شرایطی وارد کار لیبی نمی‌شدیم با تشکر از وزیرخارجه [هیلاری کلینتون] و رهبری که او  نشان داد اما نکته اینجاست که؛ در اظهارات رئیس‌جمهور، آن‌چه او بر آن تأکیدی نمی‌کند این است که این آمریکاست که [اوضاع را] رهبری و هدایت می‌کند و شرایطی بوده که ما مجبور شده‌ایم تنها عمل کنیم .
  البته زمانی هم بوده که ما از امکان داشتن زمان و جمع کردن و هماهنگی با بقیه برخورداریم و می‌توانیم با هم عمل کنیم. البته ما همواره خواهان اقدام مشترک هستیم. وقتی پرزیدنت ریگان طرابلس را مورد حمله قرارداد او از کسی کمک  نخواست و اتحادی تشکیل نداد. وقتی ما به پاناما رفتیم تا نوریگا را برکنار کنیم دست به ایجاد ائتلاف نزدیم. زمانی هم هست که آمریکا مجبور است ائتلافی از کسانی را تشکیل بدهد که خواهان و مایل پیوستن به ما هستند. اما آمریکاست که رهبری می‌کند و آمریکا رهبر جهان باقی می‌ماند و این یعنی [ برای همیشه] .