کسینجر در این مقاله با عنوان سیاست اوباما در عراق باید بر بیش از مسئله خروج نیروها ، متمرکز باشد نوشت: خروج نیروهای آمریکا از عراق، اهمیت ژئواستراتژیک این کشور را تغییر نمی‌دهد. همیشه بین‌النهرین نقطه کانونی استراتژیک این منطقه بوده و به نفع آمریکا نیست آنرا را در خلا و بی ثباتی رها کند.
هنری کیسینجر درمورد احتمال پیروز شدن نیروهای شیعی همسو با رژیم تهران و مبادرت کردن آنها به حذف نیروهای سنی، خاطرنشان کرد که در این صورت، ما یعنی آمریکا به برهم خوردن بنیادین توازن این منطقه کمک کرده ایم.
کیسینجر درمقاله اش در واشینگتن پست تاکید کرد: دولت جدید عراق ، کماکان به توازن مناسبی میان عناصر سنی، شیعی و کردهای جامعه عراق نرسیده است. علاوه بر این، مسأله‌ی روابط درازمدتش با ایران حل و فصل نیست.....ریسک آن هست که این منطقه تا ابد روی کوهی از مهمات انفجاری بماند در حالیکه یک فتیله روشن نیز به سمت آن پیش میرود.
هنری کیسینجر می نویسد :دولت اوباما در مذاکراتش با رژیم ایران جهت مهار تکثیر سلاحهای اتمی به بن‌بست رسیده است. چه موضوع اتمی از طریق دیپلوماسی یا سایر راهها حل و فصل شود و چه حل نشود، درهرحال ثبات این منطقه، بطور حساسی تحت تأثیر تعادل سیاسی و استراتژیک بین ایران و عراق خواهد بود.
