این تظاهراتها علامت بسیار سازمان‌یافته و محاسبه شده‌یی از مخالفت با رئیس‌جمهور بشار اسد بود. او این هفته در تلاش برای دفع جدیترین ناآرامی که حزب حاکم بعث از تصاحب قدرت در 50سال پیش با آن روبه‌رو بوده، اصلاحات بسیاری را اعلام کرد.
ولی این اصلاحات، شامل لغو قانون فوق‌العاده، برای کاستن از اراده اپوزیسیون بسیار دیر صورت گرفته‌اند… جنبش اپوزیسیون به هدف بزرگتر - - و پرمخاطره‌تر - - سرنگونی رژیم چشم دوخته است.
مسأله اصلی در ایام آتی این است که آیا اعتراضها نه تنها شتاب خواهند گرفت، بلکه توسعه یافته و سوریهایی که از عواقب فروپاشی رژیم می‌ترسند - - و تعداد بسیاری از آنها هم‌چنان وجود دارد - - را هم شامل خواهند شد یا خیر…
سؤالی که توسط بسیاری از ناظران - - و البته خود سوریها - - مطرح می‌شود، هویت رهبری اپوزیسیون است. تا کنون، اپوزیسیون مشهود اساساً از فعالین مشرف به تکنولوژی تشکیل شده تا سیاستمداران اصلاح ناپذیر…
تحلیلگران می‌گویند، رئیس‌جمهور اسد هم‌چنان شانس گرفتن دست بالا را دارد، ولی زمان به سرعت برای بشار اسد رو به اتمام است.
در صورت موفقیت اعتراضها، کل وضعیت ژئوپلتیک خاورمیانه تغییر خواهد کرد. سقوط اسد ضربه‌یی به متحدین آن، ایران و گروه جنگ‌طلب لبنانی حزب‌الله خواهد بود و اختلاف بین سنیها و شیعیان را احتمالاً شدیدتر خواهد نمود.
