در همبستگی با روز جهانی کارگر یک صدا با کارگران آزاده میهن فریاد اعتراض سر میدهیم

 جمعی از دانشجویان دانشگاههای تهران طی بیانیه ای از شرکت خود در تظاهرات روز 11 اردیبهشت ( روزکارگر ) خبر دادند , این دانشجویان در بخشی از بیانیه خود گفتند : بر علیه نابرابری ها باز هم قد راست میکنیم و در روز یازده اردیبهشت هم پای با کارگران میهنمان به خیابانها خواهیم آمد و فریادآزادی سر خواهیم داد.

متن کامل این بیانیه : در شرایطی که کشور ما با منابع طبیعی سرشار و از همه مهمتر ذخائر نفتی عظیم که خداوند آنرا برای بهرمندی مردم ایران، در زمین به ودیعه گذاشته است و همه میدانیم که از چند سال قبل تا کنون یکی از بالاترین کشورهای صادر کننده نفت، ایران بوده ولی مردم محروم ما و بطور خاص کارگران زحمتکش در مضیقه شدید مالی بسر میبرند. به یاد داریم که دولت کودتا وقتی که میخواست کرسی ریاست جمهوری را تسخیر کند و بر آن تکیه بزند ، به دروغ میگفت : ماپول نفت را بر سر سفره های مردم ایران خواهیم آورد!! ولی در دور دومی که این پست را مجددا با دروغ و تقلب دزدید ، با همان فرهنگ عقب مانده و لمپنی همیشگی اش با تسمخر به مردم غیور ایران گفت : من چنین حرفی نزدم که نفت را بر سر سفره ها بیاورم، آخر سفره هایتان بوی نفت میگیرد و این خوب نیست !!! و درست بر عکس قول هایی که داده بود، یارانه ها را حذف کرد و مردم را دچار فقر مطلق نمود ، طوری که طبق گزارشات دولت ، 80% از مردم ایران هم اکنون زیر خط فقر بسر میبرند.
آری در چنین نظام چپاولگری ، به خوبی میتوان فهمید که چرا باید کارگران محروم میهنمان، با حقوقی کمتر از 250-300هزار تومان (در ماکزیمم وحقوق رسمی ) به کار بپردازند، در حالی که زیر خط فقر را خود دولت 1.300- 1 میلیون تومان در ماه اعلام کرده است. همچنین به دلیل سیاستهای غارتگرانه نظام کنونی در سی سال اخیر ، روز به روز کارخانه های تولیدی بیشتر از روز قبل به تعطیلی کشانده میشوند و کارگران متعاقبا با پول اندکی بازخرید شده و یا به ساده ترین بهانه ها اخراج میشوند. از آغاز سال گذشته تا کنون نزدیک به 1200 واحد صنعتی و کارگاه و کارگرخانه تولیدی به تعطیلی کشانده شده و نزدیک به یک میلیون و سیصد هزار کارگر از کار برکنار یا بازخرید و یا اخراج شده اند . کارگرانی که عمرشان را در کار سخت و طاقت فرسا با مینیمم حقوق بخور و نمیر، به پیری رسانده و اکنون در آستانه بازنشستگی از کار اخراج شده اند؟
در نظامی که تمامی سرمایه ها و اموال ملت صرف سرکوب در داخل صدور تروریسم در خارج از مرزهای ایران میشود ، در نظامی که پول نفت نه برای رفاه مردم محروم این میهن بلکه خرج ساخت سلاح و فن آوری اتمی برای قدرت بیشتر در منطقه و حفظ حاکمیت رو به زوال ولایت فقیه میشود، در نظامی که بجای کمک های اقتصادی به کارخانه های تولیدی و ایجاد کار و اشتغال بیشتر برای شهروندان ، اموال همین مردم صرف حقوق های کلان به مزدوران وزارت اطلاعات و نیروی انتظامی و سپاه و بسیج و سایر مزدوران رنگارنگ برای سرکوبگری بیشتر میشود. چه انتظاری باید داشت که به منافع مرد ایران نیز نیم نگاهی شود .
اینان حکامی هستند که با استثمار و زور و تبعیض و ستم بر قومیت ها و طبقات مختلف مردم و مذاهب مختلف ، ایران را نه به دوران فئودالی ، بلکه به دوران برده داری میخواهند ما را تنزل دهند.
ولی کارگران میهن هیچگاه در برابر این ستم کوتاه نیامده و فریاد اعتراضشان را بلندتر از قبل به گوش همه رسانده اند، بطور مثال طبق اخباری که رسانه های حکومتی و یا غیر حکومتی منتشر کرده اند ، طی ماه اخیر نزدیک به 60 حرکت اعتراضی و اعتصاب کارگری داشته ایم .
واقعیت این است که ما شاهد نظامی هستیم که در طول تاریخ بشریت فقط در دوران بربریت و قرن 17 و 18 میلادی و یا در دوران معاویه و یزید با آن مواجه بوده ایم، نظامی که حاضر است قشر عظیمی از مردم ایران را زیر بار نابرابری های مختلف اعم از فشار جانکاه اقتصادی و نفی آزادی های سیاسی نابود کند. نظامی که دست از قدرت طلبی برای رسیدن به بمب اتمی و همچنین سرکوب مردمش با هزینه های کلان از جیب همین ملت محروم بر نمیدارد و حتی وقتی که پاسدار و بسیجی کم می آورد، با وارد کردن مزدوران 9 بدر و مزدوران لبنانی برای سرکوب بیشتر در تهران و.... به ضرب و شتم جوانان بی دفاع می پردازد.
ولی ما بر علیه این نابرابری ها باز هم قد راست میکنیم و در روز یازده اردیبهشت هم پای با کارگران میهنمان به خیابانها خواهیم آمد و فریادآزادی سر خواهیم داد.
تپیدن های دلها ناله شد آهسته آهسته
رساتر گر شود این ناله ها فریاد می گردد
زبیداد فزون آهنگری گمنام و زحمتکش
علم دار علم چون کاوه حداد می گردد
جمعی از دانشجویان دانشگاه های تهران
3اردیبهشت 90