براستی اگر اشرف نبود, تاریخ مقاومت ایران به گونه ای دیگر تعبیر می شد. اشرف مرا به بیاد فلسفه قیام عاشورا  می آورد. در باره عاشورا و قیام امام حسین, کتابهای فراوانی نگاشته شده، سینه ها زده شده، قمه ها زده شده و اشکها ریخته شده است. و چیزی که ما در طول تاریخ بر آن گریسته ایم مظلومیت حسین است!  بی آنکه به اصل و فلسفه نهضت عاشورا بپردازیم. من مورخ نیستم. اسلام شناس هم نیستم .یک فیلمساز ساده هستم. امّا, نمی دانم چرا با دیدن حمله به اشرف در نزدیکی کربلا ناخودآگاه به یاد صحرای کربلا افتادم!
نگاهی به آنچه گذشت و میگذرد.
یک مقایسه تاریخی. ببینید چقدر شخصیتها با هم مشابه اند:
چقدر یزید و شمر و ابن زیاد  با خمینی، خامنه ای و مالکی شباهت دارند. اصلا از نسل و تبار یکدیگرند.
لشکر یزید چند هزار نفر بود و  لشکر امام حسین با زنان و کودکان هفتاد و دو تن. لشکر مالکی با زره پوش و تا دندان مسلح چند هزار نفر بود و مجاهدین اشرفی بی سلاح.
بدستور ابن زیاد، عمرو بن حجّاج را با پانصد سوار بر اطراف رود فرات و شُعب آن مامور کرد تا امام حسین ویارانش دسترسی به آب نداشته باشند  .به دستور خامنه ای، مالکی مامور شد تا آب اشرف را ببندد. آن روز اجساد مطهر شهدای کربلا را در بیابان رها کردند و این اجساد بعد از سه روز توسط قوم بنی‏اسد دفن شدند. امروز نیروهای عراقی از دفن اجساد شهدا در مزار اشرف ممانعت می‌کنند.
اینان همه کوفی بودند که با تشویق اشراف شهر، رعُب و وحشت از تهدیدهای عبیدالله، دلبستگی به دنیا و ترس از قطع مقرری و عدم هماهنگی میان شیعیان و تصمیم گیری واحد آنان، در خدمت اهداف رژیم ستمگر بنی امیه و شریک در واقعه عاشورا قرار گرفتند. مردمی که نواده رسول الله را با اشتیاق  دعوت کردند ولی در قتل وی شریک شدند.

در کربلای اشرف به نواده رسول الله چه گذشت؟
امروز ردپای نهضت عاشورا را براحتی می توان در کربلای اشرف یافت. مروری دوباره بر نهضت عاشورا و آنچه در آن زمان گذشت و آنچه در این زمان میگذرد. آری قیام عاشورا شکست نخورد و دامنه فتوحاتش در سطح جامعه در عمق اندیشه و احساس و در طول زمان و ادوار تاریخ ، و در اشرف این همه گسترده و عمیق و بارآور شد. و اینجاست که برای درک واقعیت اشرف فهم عاشورای حسین را طلب می کند.
براستی اگر آن روز امام حسین صحرای کربلا را ترک میکرد، امروز چه جایی برای او در تاریخ بود؟ ایستادگی اشرفیان در اشرف ماندگاری حسین در صحرای کربلا را برایم تداعی می کند.
خون بناحق ریخته اشرفیان هرگز نمی خُشکد.بلکه همواره می جوشد. همچنانکه خون حسین و شهیدان کربلا جوشید. باید زینب وار پیام شهیدان کربلای اشرف را به گوش جهانیان رساند. باید شمر و ابن زیاد، خامنه ای و مالکی را به پای میز دادگاه بین المللی کشاند. باید به ندای هل من ناصر ینُصرنی مجاهدین قتل عام شده پاسخ داد. تحصن، اعتراض، نامه نگاری و تجمع و... با هر شکل دیگر  باید فریاد شد و خون اشرفی, مظلومیت اشرفی  و حماسة شگرف و بی نظیر اشرفی در ایستادگی و نبرد را فریاد کرد.

"کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا " پیام عاشورا و اشرف:
و شعار عاشورا و اشرف: هیهات مناالذله