جلال الشحمانی : دستمان را بالا گرفته و آن را به سقف بستند که می‌خواهند مرا اعدام کنند و گلنگدن کشیده شد. وقتی که طرف گلنگدن کشید من شهادتین را خواندم و رویم را برگرداندم زیرا که سخت بود که گلوله را ببینم ولی شلیک نشد و یکی آمد و به نفری که می‌خواست شلیک کند گفت که صبر کنیدیکی شما را می‌خواهد و او رفت و به مدت دو ساعت من به همان صورت آویزان بودم و نمی‌دانستم مرگ کی می‌رسد؟ بدین صورت شکنجه روانی می‌دادند این اضافه بر شکنجه فیزیکی بود. شکستگی بینی ام زمانی بود که نفر آن‌جا به مادرم اهانت کرد و گفت که تو زنا زاده میهن‌پرست هستی؟ و من به او جواب دادم که خودت زنا زاده هستی. که با وسیله سختی انگار که قنداق سلاح بود روی بینی ام کوبید و بیهوش شدم چشمانم بسته بود و نمی‌دیدم».