یادآوری:
این شعر را فروردین پارسال نوشته بودم این روزها موردی پیش آمد که دوباره خواندمش و تفی کردم بر جهان بی فتوت و فراموشی های عمدی و سهوی... بگذریم که می گذرد...رسم موریانه هاست...بزدلانه و حقیر و پر از ریا....و تقدیم به برادر قهرمانم مجاهد صدیق مهدی افتخاری در پاسخ به یاوه سراییهای اطلاعات منفور آخوندی...
مردگانٍ ما را دوست می دارند!
عشق بی هزینه کینه ورزان
ارزانی مردارها!
شهیدان را نیالاییم!
رسم موریانه هاست:
ـ بزدلانه و حقیر و پر از ریا ـ
تقدیس پرنده مرده،
و لعنت بر آسمان
و پرنده ای که
دو سوی آبی ها را به هم می دوزد.
حقیر است و پر از ریا
آن که می پوشاند لرزه های ترس خود را
و با دهانی از خار و نمک
آواز می خواند
برای سفر کردگان در بادهای مسموم.
این باد موذی فرصت است
که می وزد در گوشهای درخت
بی آن که بگوید این پرنده،
که پر کشیده در اکنون آسمان سیاه،
ادامه کدام پرواز است؟
یا خود، کدام آواز است؟
6فروردین89
