زندانی سیاسی آرزو قبال ازرقاش متولد 1364 شهر مهاباد می‌باشد که در مرز پیرانشهر در سال 1386 دستگیر می‌گردد و به سلولهای انفرادی زندان وزارت اطلاعات ارومیه منتقل می‌گردد و به مدت 6ماه در سلولهای انفرادی تحت شکنجه‌های جسمی و روحی بازجویان وزارت اطلاعات قرار می‌گیرد.
او در طی مدت بازداشت وحشیانه‌ترین شکنجه‌های قرون‌وسطایی را تحمل می‌کند. از جمله شکنجه‌هایی که بازجویان وزارت اطلاعات علیه وی به‌کار برده‌اندعبارتند از؛ بی‌خوابی طولانی مدت، ممانعت از استفاده از سرویسهای بهداشتی برای مدت طولانی، ساعتها در حالت ایستاده نگه‌داشتن که اکثر مواقع منجر به بیهوشی وی می‌گردید، شکنجه‌های جسمی وحشیانه با مشت، لگد، باتون به‌صورت مستمر و طولانی که منجربه زخمی‌شدن قسمت تناسلی و خونریزی شدید و 27 بخیه خوردن آن قسمت گردیده است. انتقال شبانه به بیرون از زندان ارومیه و پس از اذیت و آزارهای غیرانسانی ترتیب دادن صحنه‌ی اعدام واقعی کوتاه مدت که منجر به فرو رفتن در کوما به مدت 24ساعت و به‌دلیل آسیب دیدگی از ناحیه‌ی کمر و گردن تا 2ماه قادر به حرکت نبود. دستگیری در سال 1386 ولی تعیین صدور قرار بازداشت را در سال 1387 (انکار 1سال در بازداشت بودن)، خوراندن قرصهای اجباری که بازجویان وزارت اطلاعات به آن قرصهای حقیقت اطلاق می‌کردند.
بازجویان وزارت اطلاعات در بازداشتگاه وزارت اطلاعات ارومیه که زندانی سیاسی آرزو قبال ازرقاش را مورد شکنجه قرار می‌دادند همدیگر را با نامهای سهرابی، جوادی و حسینی صدا می‌کردند.
زندانی سیاسی آرزو قبال ازرقاش پس از 6ماه سلول انفرادی و شکنجه‌های وحشیانه جسمی و روحی به زندان مرکزی ارومیه منتقل گردید. در سال 1387 او را به شعبه‌ی 101 دادگاه انقلاب ارومیه منتقل کردند و فردی به‌نام درویشی رئیس این شعبه وی را مورد محاکمه قرار داد. اتهاماتی که بازجویان وزارت اطلاعات به او نسبت داده بودند عبارتند از؛ جاسوسی به نفع سرویسهای اطلاعات کردستان عراق و همکاری با اجانب بود زمانی که خانم قبال ازرقاش قصد دفاع از خود در دادگاه را داشت درویشی با توهین های غیراخلاقی مانع دفاع وی گردید. پس از مدتی به خانم قبال ازرقاش ابلاغ گردید که به 3سال زندان محکوم شده است ولی علیرغم طی کردن محکومیت غیرقانونی و غیرانسانی هم‌چنان در زندان و شرایط طاقت‌فرسا به‌سر می‌برد.
زندانی سیاسی آرزو قبال ازرقاش بدون دلیل و داشتن حکم تبعید در سال 1388 از زندان ارومیه به زندان چوبین قزوین تبعید گردید. در زندان چوبین قزوین مورد اذیت و آزار و فشارهای غیرانسانی قرار داشت. زندانیان زن وقتی که به سرکوب اعتراض می‌کردند پاسداربندها با بستن دربها و پنجره های سالن اقدام به پرتاب گاز اشک‌آور در میان زندانیان زن می‌نمودند. قرار دادن زنان زندانی معترض برای مدت طولانی در معرض هوای سرد و سوزناک زمستان، انتقال زنان زندانی به سلولهای انفرادی و مورد اذیت و آزار قرار دادن آنها. زندانی سیاسی آرزو قبال ازرقاش 10ماه در زندان چوبین قزوین به‌سر بردو مجدداً به زندان ارومیه بازگردانده شد.
خانم قبال ازرقاش خرداد ماه 1390 دوباره بدون این‌که حکم تبعید داشته باشد به زندان مخوف شهر ری که پیش از این سوله گاوداری بوده است منتقل شده است و تنها زندانیان سیاسی است که در میان زندانیان عادی و خطرناک به‌سر می‌برد. او چند روز از ورودش به این زندان نگذشته بود که افسر نگهبان اطلاعات وی را به بیرون سوله برد و با باتون او را آماج ضربات خود قرار داد بطوری که تمام بدن وی کبود و خونین شده بود.
زندانی سیاسی آرزو قبال ازرقاش علیرغم پایان یافتن محکومیت 3ساله خود هم‌چنان در زندان به‌سر می‌برد و به‌دلیل بی‌نام ونشان بودن و عدم حمایت رسانه‌ها و سازمانهای حقوق‌بشری از زمان دستگیری تا به‌حال از داشتن ملاقات با خانواده‌اش محروم بوده است.
فعالین حقوق‌بشر و دمکراسی در ایران
26 تیر 1390 برابر با 17 ژولای 2011