یک هفته بعد از گردهمایی بزرگ مقاومت ایران در همین جا، در ویلپنت پاریس، بانکدار مرکزی تروریسم در تهران، یک نمایش تمسخرانگیز بنام «اجلاس ضدتروریسم» ترتیب داد و ملایان در آنجا، دیکته قبلی خود به حکومت عراق برای بستن اشرف و سرکوب اپوزیسیون ایران را بروز کردند.متعاقبا وزیر اطلاعات رژیم اعلام کرد «مقامات عراقی قول دادند بزودی اقدامات خوبی» در این زمینه انجام میدهند. بعد از آنهم سفیر عراق در تهران با همان فرهنگ ملایان اعلام کردکه حکومت عراق با خروج آمریکایی ها دیگر نمیتواند از «خشم» عراقیها «علیه گروهک منافقین» جلوگیری کند!
در 9تیر، الزمان بین المللی، از پیام خامنه‌ای در مورد اشرف و سوریه به سفیر آمریکا خبر داد که طالبانی آن را منتقل کرده است.
دو روز بعد اظهارات حیرت انگیز سفیر آمریکا در بغداد را شنیدیم که گفت ساکنان اشرف باید فراموش کنند که بخشی از این جنبش بوده اند، باید از اشرف جابجا بشوند و به جایی بروند که کمی امن تر و کمی دورتر از  مرز باشد!

چند روز بعد، در 22تیر سفیر عراق در تهران که یک جیره خوار قدیمی و شناخته شده ملایان در ایران است، پرده‌ها را بدون کمترین ملاحظه، کنار زد و از طریق خبرگزاری دولتی در ایران ، دقیقاً با فرهنگ و کلمات جلادان و گشتاپوی ملایان اعلام کردکه حکومت عراق با خروج آمریکایی ها دیگر نمیتواند از خشم عراقیها «علیه گروهک منافقین» جلوگیری کند!
از این پیشتر در 13تیر 8500 وکیل و حقوقدان برجسته در اروپا و آمریکای شمالی در بیانیه خود هشدار دادند که اظهارات سفیر آمریکا که قویاً مورد استقبال رژیم ایران و مالکی است، راه جنایت بسیار بزرگتر علیه بشریت را در اشرف هموار میکند.
ژنرال شلتون که من فکر میکنم وجدان برانگیخته و فریاد مردم و شخصیتها و رهبران و قهرمانان جامعه آمریکا را بازتاب میکند چند روز پیش در واشنگتن خروشید و ایده متلاشی کردن مجاهدین را شرم آور و یک رسوایی بزرگ توصیف کرد وگفت : چنین اظهاراتی فاقد هر گونه منطقی است و انتظار می رود که سفیر آمریکا دارای این شهامت اخلاقی باشد که تعهدات قبلی آمریکا را درک کند....
اعضای مقاومت ایران و بطور خاص سازمان مجاهدین خلق ایران به هیچ قیمت، از آرمان دمکراسی و مبارزه برای آزادی خلق و میهنشان دست بر نمیدارند. همچنانکه پیشتازان جنگهای استقلال آمریکا و نویسندگان اعلامیه جهانی حقوق بشر هم، از آرمان خود دست برنداشتند. یک آرمان انسانی و عمیقاً دمکراتیک و پیشتازان متعهد به آن، از بین رفتنی نیست. این دیکتاتوری فاسد آخوندهاست که متلاشی می شود.
بنظر من آقای سفیر فراموش کرده که 23 سال پیش در همین ایام در سال 1367، خمینی همین انتخاب را در برابر زندانیان ما در سراسر ایران گذاشت. انتخاب بین ندامت و تسلیم یا زندگی در جایی که کمی امن‌تر باشد! 30هزار نفر به چیزی که بازرگان اولین نخست وزیر خمینی آن را حیات خفیف و خائنانه توصیف کرد، تن ندادند و بر سر دار رفتند.
نگاه کنید : چند هزار از اسامی  و تصاویر و عکسهای آنها در این کتابها چاپ شده است
لازم نیست یادآوری کنم که امروز ما داریم اینجا در فرانسه با هم صحبت میکنیم. به یاد می آورم که وقتی پرزیدنت سارکوزی رئیس جمهور شد یکی از اولین تصمیمات او این بود که خاطره قهرمانانی که در فرانسه به فاشیسم «نه» گفتند، و اعدام شدند در مدارس خوانده شود. تفاوت ایستادگی در برابر دیکتاتوری  با ندامت و تسلیم، تفاوت جاودانگی، با نیستی و نابودی و پوچ شدن (یعنی همان مرگ سیاه) است.
رئیس جمهور فرانسه به تازگی در 14ژوئیه در سالگرد انقلاب فرانسه گفت : «هر دیکتاتوری که خون میریزد باید در مقابل دادگاه جزای بین المللی پاسخ بدهد و ما نمیتوانیم خودمان را به حرف زدن راضی کنیم. ما باید از بیگناهان دفاع کنیم. ما باید حامل این ایدهها باشیم  و گرنه به چه دردی میخورد که وارثان انقلاب 1789 باشیم؟ به چه دردی میخورد که یک دموکراسی باشیم ؟»
بله دادگاه اسپانیا در حکم اخیر خود جنایتکاران را فرا خوانده است.
در همین ماه، دادگاه حقوق بشر اروپا دولت انگلیس را به خاطر بی‌کفایتی در تحقیقات راجع به کشتار شهروندان در بصره محکوم کرد و یک دادگاه درهلند دولت این کشور را بخاطر قصور در حفاظت از ساکنان سربرنیتسا محکوم شناخت.
این تصمیمات قضایی از یک سو بازتاب وجدان جامعه بشری در مقابل پایمال کردن حقوق بشر و از سوی دیگر پشتوانه اصل جهانشمول مسئولیت حفاظت (آرتوپی) و بیانگر مسئولیت بی تردید دولتها و بطور خاص در مورد اشرف مبین مسئولیت دولت آمریکا در حفاظت ساکنان اشرف و ممانعت از کشتار آنهاست. 

صورت مساله و اصل موضوع چیست؟
راستی در موضوع اشرف که چندهزار نفر به مدت 25سال بیابانی را با پول و کار و زحمت خود به شهری زیبا تبدیل کرده اند و هیچ مزاحمتی هم برای هیچکس ندارند و چند روز پیش، 525هزار نفر از اهالی 18سال به بالای منطقه یعنی بیش از 60درصد از رأی دهندگان استان دیالی به آن گواهی دادند. اصل موضوع چیست؟
فاشیسم دینی در ایران، این جنبش و مقاومت ما را برای آزادی ، دینامیزم تغییر در جامعه ایران و تهدید سرنگونی خود می داند.
وجود یک آلترناتیو دمکراتیک بخصوص در شرایطی که جنگ قدرت در بالای رژیم ملاها تشدید شده و سقوط دیکتاتور سوریه متحد استراتژیک آنها در چشم انداز است،به سرنگونی راه می برد. پس به هر قیمتی و از هر طریقی میخواهند اپوزیسیون سازمانیافته را متلاشی ونابود کنند.
جنایتها و فجایع علیه اشرف، تحت عنوان حق «حاکمیت» دولت عراق صورت میگیرد.حاکمیتی که با بهایی گزاف و سنگین از سوی آمریکا به این دولت پیشکش شده است.
نخست وزیری بر سر کار است ،که  به گزارش خبرگزاری فرانسه در 6ژوئیه،همه میدانند نخست وزیری خود را به صورت عمده مدیون حکام تهران است. به گفته دکتر علاوی رئیس ائتلاف برنده در انتخابات، دیکتاتور جدید عراق با کمک رژیم ایران روی کار آمده است. بیگناهان را به زندانهای مخوف می اندازد و ویرانی و غارت و چپاول و نقض حقوق بشر را از حد گذرانده است.....
حالا به من بگویید که ساکنان اشرف چگونه تحت حفاظت و مسئولیت دولتی باشند  که فرمانده کل قوا و نخست وزیر، و وزیر کشور و وزیر دفاع و وزیر امنیت و رئیس اطلاعات آن، بالفعل یکنفر است که با فرمانده نیروی زمینی و سایرین، به خاطر دو بار قتل عام در اشرف تحت پیگرد دستگاه قضاییه یک کشور دمکراتیک اروپایی هستند. هیچ کس نمیتواند از این ایده دفاع کند که حفاظت یک گروه از افراد به قاتلان آنها سپرده شود. این، غیر قانونی، غیر منطقی، غیر اخلاقی، غیر انسانی  و غیر قابل قبول است
اما جامعه بین المللی نمی تواند به بهانه «حاکمیت» دست به اقدام بازدارنده نزند. و دولت آمریکا نباید به بهانه قرارداد امنیتی با عراق، از مسئولیت هایش شانه خالی کند.
پرزیدنت اوباما همین امسال در اواخر مارس گفت : نمیتواند از مسئولیتهای آمریکا چشم بپوشد و  منتظر تصاویر کشتار و گورهای جمعی بنشیند و اقدام بازدارنده نکند، زیرا این خیانت به ارزشها و هویت آمریکاست.
بنابراین دولت آمریکا نباید به بهانه قرارداد امنیتی با عراق از مسئولیت هایش شانه خالی کند. برطبق کدام موازین حقوقی و اخلاقی، وقتی آمریکا با دولتی قراردادی منعقد می‌کند، تعهداتش در قبال طرف‌های دیگر کان لم یکن و ناپدید می‌شود؟
چرا سفارت آمریکا در عراق ضرب الاجل های دیکته شده از سوی رژیم ایران برای بستن قرارگاه اشرف را که تلاش مذبوحانه و فرار به جلو برای اجتناب از عواقب داخلی و منطقه و بین المللی جنایت علیه بشریت و تحت الشعاع قراردادن فراخوان جامعة بین المللی به تحقیقات «جامع، شفاف و مستقل» است، محکوم نمیکند.
مگر سفیر جمیز جفری خودش بتازگی در مورد مزدورانی که نیروهای آمریکایی را در عراق هدف قرار میدهند نگفت که آنها چیزی بیش از اوباشان آدمکش از جنس سپاه پاسداران رژیم ایران نیستند .
بله  اشرف اکنون در انظار مردم ایران ، آزمایشگاه همان ارزشهای جهانشمولی است که رئیس جمهور امریکا خود را به آن متعهد کرده است .شاخصی که مردم ایران با آن قضاوت می‌کنند امریکا در طرف کیست؟در طرف دیکتاتوری ملایان و عوامل آن در عراق یا در طرف آزادیخواهان و مردم ایران؟

آمریکا در قبال ساکنان اشرف مسئول است 
وضعیت کنونی اشرف ناشی از اشغال عراق است. ساکنان اشرف همه سلاحهای خود و حتی سلاحهای حفاظت فردی‌شان را تحویل نیروهای امریکایی دادند.نیروهای آمریکایی با تک تک آنها توافقنامه ای امضا کردند که حفاظتشان را تا تعیین تکلیف نهایی به عهده میگیرند.بنابراین دولت امریکا بلحاظ حقوق بین الملل و بلحاظ اخلاقی و انسانی، مسئولیت دارد حفاظت آنها را تضمین کند.
متأسفانه تمام این تعهدات و مسئولیتها زیرپا گذاشته شده است.
-در فوریه 2009 آمریکا حفاظت اشرف را به دولتی واگذار کرد که می‌دانست  اشرف را سرکوب میکند.
-در ژوییه 2009 پس از اولین قتل عام و اثبات عدم صلاحیت دولت عراق ، باید مسئولیت حفاظت را طبق ماده 45 کنوانسیون چهارم ژنو، پس میگرفت اما این کار را انجام نداد.
-برای جلوگیری از کشتار 8 آوریل 2011 که به قول کمیسر عالی حقوق بشر، «همه از مدتها پیش بیم چنین فاجعه ای را داشتند»، اقدامی نکرد.
-نیروهای آمریکا تا چند ساعت قبل از حمله 8 اوریل در اشرف حضور داشتند و از چند روز قبل مستمراً در جریان آماده سازی های ارتش عراق برای حمله بودند ولی هیچ اقدامی نکردند.
-آمریکا هیچ کاری برای رفع محاصره ضدانسانی اشرف بویژه در زمینه پزشکی در دو و نیم سال گذشته انجام نداد.
بجز 7 مجروح از پذیرش سایر مجروحان وخیم حمله 8 آوریل در بیمارستان آمریکایی نزدیک به اشرف، خودداری کرد.
وزارتخارجه از انتشار گزارش هیات امریکایی که از اجساد شهیدان در اشرف بازدید نمود ممانعت کرد. رئیس کمیته نظارت و تحقیقات کنگره آمریکا روهرا باکر در جلسه استماع 7 ژوییه گفت:
«تسلیم شدن آمریکا و مقام‌های آمریکا در این جنایت هم بخشی از ماجراست. پوشاندن خلاف‌کاری غیر قانونی است».
علاوه بر این حرف مالکی دقیقاً مانند رژیم ایران و سفیرش در بغداد به آمریکایی ها این است که مگر خودتان اینها را در لیست نگذاشتید؟ ما داریم همان لیست گذاری شما را در صحنه و روی زمین اجرایی و میدانی میکنیم!
راستی چرا نباید نمایندگان کنگره و کمیته دو حزبی نظارت و تحقیقات بتوانند به اشرف قدم بگذارند و سفارت آمریکا هم به همان بهانه حاکمیت و به موازات مالکی، به این وسیله در پنهان کاری مالکی سهیم شود؟
-امروز هم در حالیکه جامعه جهانی در تلاش و تکاپو برای یافتن یک راه حل صلح آمیز برای اشرف است و ساکنان اشرف به سختی به راه حل پارلمان اروپا متقاعد شده و آن را پذیرفته اند، و در حالیکه بسیاری از طرفها مجدانه برای تحقق آن تلاش میکنند، سفارت آمریکا به جای کمک به این راه حل، عملا در مقابل آن قرار گرفته و بدون تامین هیچگونه حفاظتی خواهان جابجایی ساکنان اشرف در عراق است. این در حالی است که همه برای سومین بار  هشدار میدهند که اینکار استقبال از یک فاجعه انسانی دیگر است

شگفت انگیز اینکه، حتی در حین مذاکرات با هیات امریکایی هم سلاح  نیروهای عراقی بر روی شقیقه ساکنان اشرف باقی نگه داشته شده و آنها هنوز در همان آرایش نظامی بعد از حمله 8 آوریل هستند. در حین گفتگوها، 300بلندگو شبانه روز به تهدید ساکنان به مرگ و اهانت و لجن پراکنی مخصوصاً علیه زنان مشغولند. راستی که چقدر سفارت آمریکا برای حاکمیت دست نشاندگان رژیم ایران در عراق احترام قائل است که حتی به آنها نمیگوید لااقل در حین مذاکره و گفتگو، بنزین و دارو و درمان مجروحان را آزاد بگذارید!
در چنین وضعیتی به روشنی پیداست که جابجایی در داخل عراق استقبال از یک فاجعه انسانی دیگر است.
آقای استیونسون رئیس هیات رابطه با عراق در پارلمان اروپا که دو ماه و نیم پیش در یک گفتگوی طولانی ما را به صرفنظر کردن از حقوق بنیادین ساکنان اشرف و قبول راه حل انتقال به کشور ثالث و طرح پارلمان اروپا در این باره متقاعد کرد، حالا خودش در نامه ای به وزیر خارجه آمریکا نوشته است:
« متاسفانه درست چند روز پس از اینکه من در 29 آوریل 2011 این طرح را در اربیل اعلام کردم، در 5 مه خبرگزاریها از قول یک مقام ناشناس وزارتخارجه اعلام کردند که آمریکا خواستار جابجایی ساکنان اشرف در داخل عراق است. این طرح خطرناک که نتیجه ای جز تسریع کشتار ساکنان اشرف ندارد، از همان روز اول به مثابه یک مانع بزرگ در مقابل راه حل اروپایی ظاهر شده است.
شما در اشرف با یک عده افراد غیر مسئول و سخت سر مواجه نیستید، آنها فوق العاده مسئول و منعطف هستند.
ساکنین اشرف علیرغم اینکه شدیدا از سوی نیروهای آمریکایی بمباران شدند و دهها کشته و زخمی دادند، یک گلوله به سمت نیروهای آمریکایی شلیک نکردند و تمامی سلاحهای خود را ( حتی سلاحهای فردی) داوطلبانه به نیروهای آمریکایی تحویل دادند. آمریکا تک تک آنان را به عنوان افراد حفاظت شده تحت کنوانسیون چهارم ژنو  برسمیت شناخت و با تک تک آنها قرار داد امضا کرد که در مقابل خلع سلاح، حفاظت آنها را تا تعیین تکلیف نهایی بر عهده خواهد گرفت. مردم کشور شما که رهبری ائتلاف را در دست داشته و کشور من یک روز در مورد اقدامات و پاسخ ما به کشتارهای ژوییه 2009 و آوریل 2011 که در آنها 47 تن از همین افراد که امریکا به آنها کارت پروتکتد پرسن داده است کشته و 1071 نفرشان زخمی شده اند, قضاوت خواهند کرد.
 صحبتهای سفرای شما بطور ضمنی این را میگوید که کسانی که تحت حفاظت دولت آمریکا هستند باید با جانهایشان بهای اعتقاداتشان و تعلقشان به سازمانی که به آن وفادار هستند را بپردازند.»
دوهفته پیش در رم خانم آیرن خان که یک دهه دبیرکل عفو بین الملل بوده است در سخنان روشنگر و تکان دهنده خود هشدار داد:
«- دولت عراق برای جهان روشن ساخته است که این کمپ بسته خواهد شد و این عبارت رمزی، برای اعلام این موضوع است که افراد مورد اذیت و آزار قرار خواهند گرفت, کشته و مجروح خواهند شد و تحت فشار و در معرض تهدید خواهند بود تا چه زنده یا مرده، آنجا را ترک کنند..
گذشته از تمام تهدیدات و نگرانی ها و ریسک هایی که ساکنان اشرف تاکنون متحمل شده اند, اکنون این نگرانی وجود دارد که آنها با توسل به زور در داخل عراق جابجا خواهند شد. انسانها کالا نیستند که برخلاف میل شان آنها را بتوان جابجا کرد. جابجایی اجباری خطر مصدومیت و مرگ را افزایش می دهد. روشن نیست که آنها به کدام نقطه از عراق منتقل خواهند شد و چه کسی از آنها مراقبت خواهد کرد. آنها چگونه می توانند به دولت عراق اعتماد کنند که در نقطه ای دیگر در عراق به آنها حفاظت و کمک ارائه دهد در حالیکه این دولت نتوانسته در اشرف از آنها حفاظت کند, جاییکه هر روز در معرض دید جهانی است. بنابراین جابجایی اجباری در داخل عراق توام با ریسک و موجب خونریزی بیشتر است».

دوستان عزیز،
نزدیک به سه ماه است که هموطنانم خانواده های ساکنان اشرف در ژنو در برابر مقر ملل متحد در تحصن و تظاهرات روزانه هستند. همچنانکه در برابر کاخ سفید و وزارتخارجه آمریکا و سایر کشورها .....
دیروز گزارش دبیر کل ملل متحد درباره ماموریت سازمان ملل در عراق بر اساس قطعنامه 1936 شورای امنیت منتشرشد.مواد 49 و 66 این گزارش به وقایع خشونت بار 7 و 8 آوریل در اشرف اختصاص دارد.
-دبیر کل با اظهار نگرانی بخاطر از دست رفتن جان انسانها میگوید:« یونامی و کمیسیاریای عالی حقوق بشر به خویشتن داری فراخوان داد و از دولت عراق خواست تا از استفاده از زور که بر خلاف قوانین بین المللی است ، خودداری کند.  آنها همچنین برای تحقیقات درباره این حادثه فراخوان دادند...»
-دبیر کل ملل متحد اعلام میکند که :« من از مقامات عراقی خواستار خودداری از استفاده از قهر و ارائه تضمین برای دسترسی ساکنان کمپ به کالاها و خدمات هستم»
-دبیرکل می افزاید: « من تمام طرفهای درگیر را تشویق می کنم تلاشهای خود برای بررسی راه کارها را  شدت بخشیده  و به یک راه حل مورد اجماع دست یابند که درعین احترام به حاکمیت عراق با قانون بین المللی حقوق بشر و اصول انساندوستانه همخوان و منطبق باشد. به این منظور من به کشورهای عضو فراخوان میدهم به اجرای هر ترتیباتی که برای حکومت عراق وساکنان کمپ  قابل قبول باشد ،کمک کنند و از چنین راه حلی حمایت و برای آن تسهیلات فراهم کنند»

اجازه میخواهم، با اعلام قبول همه ملاحظات دبیر کل ملل متحد از سوی ساکنان اشرف،اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران، سازمانی که در شورای ملی مقاومت ایران عضویت دارد و اعضای آن به مصوبات این شورا التزام دارند،  در انطباق کامل با آنچه دبیر کل ملل متحد خواستار شده است، به اختصار، ترتیبات و راه حل کاملا پراتیک برای حل و فصل بنیادین ودائمی بحران اشرف را اعلام کنم. شرط کلیدی موفقیت درآنچه دبیر کل ملل متحد خواستار شده و همچنین بارونس اشتون بعنوان نماینده عالی  اتحادیه اروپا بارها اعلام کرده، قبول مسئولیت از جانب ایالات متحده است و اینکه امریکا از مسئولیت قانونی و اخلاقی و انسانی خود سرباز نزند و بطور موقت، حداقل قیمت را برای حفاظت از جان انسانهای بی گناه و بیدفاع ، که با یکایک آنها موافقتنامه حفاظت تا فرجام نهایی امضا کرده است،بپردازد:
1-اعلام حمایت آمریکا و اتحادیه اروپا از راه حل پارلمان اروپا برای انتقال ساکنان اشرف به کشورهای ثالث
2- تامین و تضمین حفاظت اشرف توسط امریکا،اتحادیه اروپا وملل متحد بویژه کمیساریای عالی حقوق بشر و کمیساریای عالی پناهندگی ملل متحد تا انتقال همه ساکنان.
3-استقرار دائم ناظران  ملل متحد در  اشرف تا پایان انتقال.  
4-تحقیق در مورد جنایت 8 آوریل تحت نظر ملل متحد برای ممانعت از تکرار فاجعه.
5-وادار کردن دولت عراق به تبعیت از فراخوان دبیر کل ملل متحد برای پایان دادن به هر گونه استفاده از زور و خشونت وپایان دادن به محاصره ضد انسانی و شکنجه روانی وبیرون بردن افراد مسلح از داخل اشرف .
از همه شما متشکرم