هدف این قرارداد ارسال گاز از طریق عراق به سوریه، لبنان و در نهایت  به اروپا می‌باشد.
من با آقای منوچهر طاکین از مرکز مطالعه انرژی جهانی، که تجربه بسیاری در صنعت نفت و گاز دارد مصاحبه به‌عمل آوردم. او بر این نکته انگشت می‌گذارد که، این قرارداد نقشی که این منطقه از جهان در زمینه انرژی بین‌المللی ایفا می‌کند را بالاتر می‌برد.
بخش مصاحبه
منوچهر طاکین : از نظر تجاری و اقتصادی ایران منابع گازی طبیعی لازم را در اختیار دارد. … اروپا هم نیاز به این گاز دارد تا مجبور نشود، به گونه فعلی بر روی گاز روسیه اتکا کند.
مجری : ایران دومین منابع گاز طبیعی جهان را در اختیار دارد که نزدیک به 16 درصد منابع جهانی می‌شود. ولی همان‌طور که خود شما هم می‌دانید ایران تحت تحریم است، به‌خاطر همین کشورهای عمده نزدیک آن نمی‌شود. کشورهای اصلی جهان هم که اصلاً قرارداد انرژی با آن امضا نمی‌کنند. آیا این قرارداد باعث خواهد شد تا فشار شدیدی که بر روی بازار ایران وجود دارد بشکند؟
منوچهر طاکین : از نظر من همین طور است. این نمونه خوب است، تا نشان داده شود که اصول تجارتی می‌باید فراتر از شرایط سیاسی قرار بگیرد. مشکلات سیاسی کوتاه مدت هستند.
مجری : … آیا از نظر شما و مطابق شرایط سیاسی فعلی این انتقال گاز صورت خواهد گرفت؟ و آیا روسیه اجازه به‌عملی شدن چنین قراردادی را خواهد داد؟ …
منوچهر طاکین : چند سال پیش می‌گفتند که هیچ نیازی به گاز ایران نیست، اما واقیعتها در طول زمان بیرون زد، و جامعه بین‌المللی مجبور شد تا بگوید که نیاز به منابع دیگر دارد. پس منطقاً باید به سراغ ایران بروند.
از نظر من این اصول اقتصادی تمامی آن شرایط و محدودیتهای سیاسی را به کنار خواهد زد.
مجری : بله ولی ما شاهد آن بودیم که، خط لوله گاز صلح، که از ایران به هند بود، و از طریق پاکستان می‌گذاشت نتوانست پا بگیرد، چون وزارت‌خارجه آمریکا به‌طور رسمی اعلام کرد که چنین چیزی صورت نخواهد گرفت. آن پروژه به یک نحوی آزمایش این پروژه است. آیا مطابق آن، این پروژه گاز طبیعی هم به بن‌بست خواهد رسید و یا پیش خواهد رفت؟
منوچهر طاگین: از نظر من این خط لوله جدید پیش خواهد رفت. متأسفانه بخشی از مشکل پروژه خط لوله صلح، فشارهای آمریکا بود، اما بخش دیگر مشکل موجود میان هند و پاکستان بود.
هندوها نمی‌خواهند که لوله های گاز کشورشان از پاکستان عبور کند.
اما ایران به‌عنوان کار خودش دارد آن خط لوله گاز را می‌سازد، طرف پاکستانی هم موضع‌گیریهای بسیاری در این‌باره انجام داده است. البته این موضع‌گیریها فقط حرف می‌باشند و به‌مدت بیست سال است که ادامه دارند. ولی این دفعه کمی جدی‌تر به‌نظر می‌آیند. …