رحمان کریمی - یـک چشــم انـداز و چـنــد تـک بیـت مشــترک

وقتی ما بچه بودیم
پدرانمان از ما بچه تر بودند .
وقتی که ما پیر بودیم
بچه هایمان از ما پیرتر بودند .
وقتی که ما آماده می شدیم تا بمیریم
کودکانی  به دنیا می آمدند
که از ما بالغ تر بودند .

آری چنین است که امید نمرده است
و ما نا امید و بی مراد عازم رفتن نیستیم .

* *                 

  ــ 1 ــ 

سمـندر بـاش ، بگــذر از معــبر تـوفــانی آتـش
بدان هنگام که می سوزد وطن  در آتش بیداد اهریمن

                                                     ــ 2 ـ 

چراغ راهتان خاموش نمی گردد ای رهروان ، هشدار !
عبور از سنگلاخ و کوهساران است که پیدا می شود جلگه

                                                     ــ 3 ــ

نفـس برکـش ، قـدم بـردار و دلیــری کـن
میان ترس و تسلیم حایلی جز پرده دار وقت ذلت نیست

                                                    ــ 4 ــ

اگر که توفان گرفته گرد بر گرد کشتی یاران
دو ناخدا ، دو فرمانده ، دو بصیر قابل هم هست

                                                  ــ 5 ــ

تـو درمـانـدهٌ وقـت نیســتی ، وقـت شـکنی ای رفیـق همــراه !
شکیب تو در شکنـج و شرار زمان ست که می رسد به آزمون عیار

                                               ــ 6 ــ

شــرابخــواره اند اما نــه از شــرابـه هـای آتـش جـان
چنین است که چون ریزه خواران ، نرم می روند روی حنظل ها

                                              ــ 7 ــ

اشـرف یعنی اشرفیـان ، نه یک قطعه زمین
به هرکجا که باشند ، با شندگان کنار خود دارند

                                             ــ 8 ــ

این تن که نامش اشرفی بُوَد ، نه حلوای تن تنانی ست
مشکل شکار سرکشی ست ایستاده بر ستیغ قله ها

                                           ــ 9 ــ

مگذارید که سررشته راستان شود پنبه و دود
تا به کی راست نـُماییّ و پراز هرچه دروغ ؟

                                         ــ 10 ــ

ارباب سخن نیست در این معرکه بازار
گر هست خموش است و بپرهیز نگفتن

                                                                             هشتم آگوست 2011