سخنرانی مریم رجوی در کنفرانس بین المللی ژنو، اشرف ـ وظایف ملل متحد و کمیساریای عالی پناهندگان- 19مرداد1390
منتخبان مردم سوئیس
شخصیت‌ها و حقوق‌دانان محترم
دوستان عزیز
من از جانب هموطنانم از جانب خانواده‌های شهیدان و زندانیان سیاسی و از جانب ساکنان اشرف به ژنو آمده‌ام؛ به شهر حقوق بشر به شهر پناهندگی و شهر ملل متحد تا صدای آنها را برای احقاق حقوق پایمال‌شده‌شان به شما برسانم.
همچنین به پروفسور کاظم رجوی سمبل دفاع از حقوق بشر ایران درود می‌فرستم که تروریست‌های اعزامی از تهران او را در اینجا به گلوله بستند. او گفته بود حقوق بشر را با خونمان می‌نویسیم.
مطمئنم که اگر امروز کاظم اینجا بود از اینهمه سکوت و بی‌عملی سازمانهای بین‌المللی فریاد برمیاورد و این را خیانت به حقوق بشر توصیف میکرد.
مطئنم که بعد از کاظم، بسیاری از مدافعان حقوق بشر راه او را ادامه میدهند تا حقوق پایمال شدة هم مردم ایران و هم سراسر دنیا را بدست بیاورند و اجازه ندهند که در زیر نعلین و سم ستوران دیکتاتورها همچنان پایمال‌شده باقی بماند.
اکنون حدود 4ماه است که ایرانیان و خانواده‌های ساکنان اشرف در ژنو تحصن کرده‌اند.
این تحصن طولانی همچنانکه تحصنها و تظاهرات بی‌وقفة ایرانیان در واشنگتن و پایتختهای اروپایی، این سوال را در برابر جامعة جهانی و مشخصاً ملل متحد و ایالات متحده قرار میدهد، که آیا به مسئولیت غیرقابل انکاری که دربارة حفاظت اشرف دارند عمل خواهند کرد؟یا نه.
فکر میکنم ممانعت بیشرمانة مالکی از دیدار هیات پارلمان اروپا و هیات کنگرة آمریکا از اشرف به اندازة کافی گویای مقاصد شوم اوست.
هفتة پیش نخست وزیر عراق یک قدم فراتر گذاشت و از صدور 121 حکم دستگیری علیه ساکنان اشرف خبر داد. او اعلام کرد می‌خواهد علیه کشورهایی که به ساکنان اشرف پناه بد‌هند و حتی علیه دادگاههایی که مانند اسپانیا شکایتهای آنها را پذیرفته اند شکایت کند. زیرا آنها، به حاکمیت عراق تجاوز کرده اند!
در د‌نیای امروز، همة معانی توسط دیکتاتورها بطور کامل، وارونه و واژگونه شده است.
اگر آقای مالکی میتوانست آنها را تحویل جوخه‌های مرگ یا زندانها و شکنجه‌گاههای مخفی میداد.
او به نامگذاری تروریستی مجاهدین از سوی وزارتخارجة آمریکا استناد میکند تا خدماتی را که فاشیسم دینی حاکم بر ایران برای سرکوب مخالفان و آزادیخواهان در ایران نیاز دارد عرضه کند.
اخیراً وزیر اطلاعات ملایان تصریح کرد که برای انهدام هر چه زودتر مجاهدین هماهنگیهای لازم را در عراق انجام داده است و خواهد داد.
در اشرف شکنجة روانی شبانه‌روزی با 300 بلندگو ادامه دارد.
بدلیل محاصرة ضد انسانی، مجروحان حملة 19 فروردین با خطر از دست‌دادن جان خود مواجهند یا بطور فزاینده‌ای، متأسفانه دچار نقص عضو می‌شوند.
دو سال و نیم است که در اثر انتقال حفاظت اشرف از نیروهای آمریکایی به مالکی که از ابتدا با اعلام مخالفت ساکنان اشرف و همچنین مخالفت وکلایشان و بسیاری مجامع مدافع حقوق بشر مواجه بود حق حیات، حق سلامتی، حق درمان، حق رفت و آمد، حق کار، حتی حق دیدار با وکیل و حق دیدار با اعضای خانواده، حق شکایت و تمام حقوق بنیادین اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران در اشرف، سلب شده است.
47 نفر کشته شدند. 1071 نفر مجروح شدند و شماری هم در اثر محاصرة پزشکی درگذشتند. حتی سند جواز دفن، به خانواده و دوستان درگذشتگان داده نمیشود.
مزار اشرف که در 20سال گذشته حدود 250 نفر از عزیزان ساکنان این شهر در آن دفن شده‌اند در اشغال نظامی است و ساکنان از رفتن به آن محروم و ممنوع هستند. در حملة 8 آوریل، 10میلیون دلار خودرو و اموال شخصی و ساختمانهای مسکونی غارت و تصرف شد که همة اسناد آن قابل انتشار است.
راستی! چرا این وضعیت بوجود آمده است؟
آمریکا در قبال حفاظت اشرف مسئولیت دارد. این، هم بخاطر الزام‌های ناشی از قوانین بین‌المللی است و هم بخاطر تعهدات اخلاقی و هم بدلیل توافقنامه‌ای که با یکایک ساکنان اشرف امضا کرده و در مقابل گردآوری سلاحهای آنها نسبت به حفاظت شان متعهد شده است.
کنگرة آمریکا و سیاستمداران برجسته وشریف آمریکایی که شماری از آنها در اینجا حضور دارند، بارها بر ضرورت حفاظت ساکنان اشرف و مسئولیت دولت آمریکا در این رابطه تأکید کرده‌اند.
در ماه می، یک راه‌حل عملی برای انتقال ساکنان اشرف به کشورهای ثالث از سوی هیأت پارلمان اروپا ارائه شد.
اما سفارت آمریکا در عراق، متأسفانه با مطرح کردن راه‌حل غیر‌قانونی و خطرناک و بی آ‌ینده، برای جابجایی آنها در داخل خاک عراق که مالکی از دو‌سال پیش خواهان آن بود، عملاً به مثابة یک مانع در برابر راه حل اروپا عمل کرد.
در حالیکه حمایت آمریکا و سفارتش در عراق از راه‌حل اروپا میتوانست و میتواند دینامیزم زیادی به آن بدهد.
راه حل اروپایی که در انسجام با توصیه های کمیسر عالی حقوق بشر و دبیرکل ملل متحد است با تفاهم نمایندة عالی اتحادیة اروپا و برخی دولتهای اروپایی روبرو شده است.
در عراق هم، رئیس مجلس و معاون نخست وزیر و معاون ریاست جمهوری و بسیاری از نمایندگان پارلمان عراق از آن حمایت کرده‌اند. این راه حل در کنگره آمریکا نیز از حمایت گسترده ای تابحال برخوردار شده است.
متقابلاً یک اجماع بین‌المللی وجود دارد که جابجایی در داخل عراق فقط راه کشتار بعدی ساکنان اشرف را هموار میکند.
علاوه بر مخالفت عراقی و اروپایی کمیتة خارجی کنگرة آمریکا در 21ژوئیة گذشته، به الحاقیه‌ای به لایحة بودجه رای داد که به اتفاق آراء دولت آمریکا را موظف میکند، از جابجایی اجباری ساکنان اشرف ممانعت کند.
چنانکه قاضی تدپو نمایندة کنگرة آمریکا در جلسة استماع 27 ژوییه تصریح کرد: «جابجایی در داخل عراق، خواست مشترک رژیمهای ایران و عراق است» .
آقای روهرا باکر رییس زیر‌کمیتة تحقیقات و کنترل دولت در همان جلسه به وزارتخارجه گفت:« اگر یک قتل‌عام دیگر اتفاق بیفتد شماها (یعنی وزارت خارجه آمریکا) مسئول هستید. ، مسئولیت مرگ این افراد غیر مسلح به عهدة شماست».
دوستان گرامی!
در 15 آوریل، کمیسر عالی حقوق بشر ملل متحد، خانم ناوی پیلای بر لزوم انجام یک تحقیقات مستقل و شفاف و بی‌طرف و پیگرد آمران جنایت 8 آوریل تاکید کرد و خواستار انتقال ساکنان اشرف به کشورهای ثالث شد.
ماه گذشته آقای بانکیمون دبیرکل ملل متحد در گزارش خود به شورای امنیت گفت:« من تمام طرف‌های درگیر را تشویق میکنم ... به یک راه‌حل مورد اجماع دست یابند که در عین احترام به حاکمیت عراق با قانون بین‌المللی حقوق بشر و اصول انساندوستانه همخوان و منطبق باشد.
به این منظور من به کشورهای عضو فراخوان می‌دهم به اجرای هر ترتیبی که برای حکومت عراق وساکنان کمپ قابل قبول باشد کمک کنند».
حالا من به ژنو یعنی شهر حقوق بشر و سازمان ملل آمده ام تا برای حفظ جان انسانهای بیگناه و بیدفاع و بی‌سلاح در برابر حمله و تهدید و هشدارهای خونین، اقدامهای عاجلی را در همان مسیری که دبیرکل اعلام کرده است، طلب کنم:
اول- استقرار یک ناظر ملل متحد در اشرف برای اینکه ببینید چه میگذرد.
دوم- بازتأیید استاتوی پناهندگی سیاسی ساکنان اشرف بصورت جمعی و حتی بطور موقت توسط کمیساریای عالی پناهندگان، برای برخورداری آنها از حق حفاظت بین‌المللی.
سوم-شروع بلادرنگ تحقیقات در مورد جنایت 8 آوریل تحت نظر ملل متحد.
چهارم - واداشتن دولت عراق به اعلام تبعیت از فراخوان دبیر کل ملل متحد برای خودداری از هر گونه استفاده از زور و خشونت و پایان‌دادن به محاصرة ضد‌انسانی و شکنجة روانی و بیرون بردن افراد مسلح از داخل اشرف جایی که در آن نزدیک به هزار زن مسلمان بسر می برند.
پنجم-حمایت آمریکا و اتحادیه اروپا از راه‌حل پارلمان اروپا برای انتقال ساکنان اشرف به کشورهای ثالث و تأمین و تضمین حفاظت آنها تا آن زمان.
من در نامه‌هایم به دبیرکل و بارونس اشتون و خانم پیلای به اطلاع آنها رسانده‌ام، که اگر کمک‌کننده است ایرانیان و خانواده‌های ساکنان اشرف هزینه‌های ملل متحد برای حفاظت را تأمین میکنند تا تصویب بودجه در پروسدورهای اداری ملل متحد و اتحادیه اروپا با مشکل و تأخیر مواجه نشود و جان انسانهای بیگناه دیگری از دست نرود.
من به این وسیله میخواهم از کمیسر عالی آقای گوترز و خانم پیلای درخواست کنم که سریعتر عمل کنند.
اکنون جامعة جهانی و مردم ایران به نهادهای ملل متحد به ویژه، کمیساریای عالی پناهندگی و و کمیساریای عالی حقوق بشر چشم دوخته‌اند و در انتظار اقدام هرچه سریعتر آنها هستند.
از همة شما سپاسگزارم.
