آلن گرسون،  وکیل و مشاور حقوقی سابق هیأت نمایندگی آمریکا در ملل متحد و معاون مدیرکل وزارت دادگستری در امور حقوقی درمقاله ای به تاریخ 20 مرداد در
هافینگتن پست  مینویسید: ”اگر یک گروه توسط وزارت خارجه امریکا به عنوان یک گروه تروریستی تلقی شود چه اتفاقی میافتد یا یک گروه نامگذاری شده درلیست سازمانهای تروریستی چکاری میتواند انجام دهد اگرمعتقد باشد که آن نامگذاری خطاست؟ به وضوح عواقب این نامگذاری بسیار عظیم خواهد بود چون طبق قوانین فدرال هر کس که حتی یک سنت هم در حمایت از یک سازمان نامگذاری شده در لیست خرج کند بعنوان شریک جرم تروریسم مشمول مجازات میشود. پس بنابراین چنین سازمانی هر راه مشروعی را برای تصحیح اتهامات نادرست و خروج ازلیست آزمایش خواهد کرد.
مخصوصا زمانیکه هزاران عضو این سازمان نامگذاری شده در لیست در یک کشور خارجی جایی که ممکن است آنان را بزور به کشوری که رژیمش  تروریست واقعی است بفرستند , جایی که سرنوشت بازگردانده شدگانش چیزی جز مرگ با جوخه های اعدام یا با  طناب دار نیست. و در جائیکه این  لیست گذاری توسط وزارت خارجه وسیله ای برای نقض حقوق بشر و خشونت علیه اعضاء آن سازمان بهمراه تهدید به برگردانده شدن میشود استفاده کردن از تمام راههای مشروع برای پاک کردن چنین بر چسب نا چسبی  بسیار ضروری است.
این دقیقا وضیعت امروز سازمان مجاهدین خلق است . تعجب برانگیز است که در مقاله اخیر هافینگتن پست بتاریخ 8 اوت 2011، سازمان مجاهدین بخاطرهمین تلاشهایش شیطانی نشان داده شده است.
 خانم  کریستینا ویلکی در مقاله اش بعنوان ( ”مجاهدین خلق: دولتمردان پیشین آمریکا , ملیونها دلار پول گرفته اند که  برای این سازمان تروریستی تبلیغ کنند. ” هافینگتن پست، 8 اوت 2011   اتهامات احساسات برانگیزی را به سازمان مجاهدین میزند که انگار این سازمان واقعا یک سازمان تروریستی است ومقامات بلند پایه امنیت ملی آمریکا حاضرند خودشان را بفروشند و مخالف این حرف را بزنند. برای نشان دادن نکته اش، هافینگتن پست تصمیم گرفت که عکسهای این مقامات را در یک نوع گالری یاغی ها بچیند و در زیر آن بنویسد «لابی تروریست ها». 
غیرقابل فهم است که باور کنیم این افراد بلند پایه اشخاص تبهکاری هستند درحالیکه بیشتر از هرآمریکایی دیگری میدانند که رژیم ایران فعالترین حامی تروریسم در جهان است و سازمان مجاهدین خلق خودش را متعهد به سرنگونی رژیم ستمگر ایران از طریق انتخابات آزادی کرده است که بتواند در آن شرکت کند. خانم ویلکی حتما میداند که آخوندهای حاکم در ایران ازهیچ چیز بیش از این خوشحال نخواهند شد که دولت دست نشانده نوظهورش،  دولت عراق , تمامی 3400 نفر مخالف ایرانی مستقر در عراق را به آنان برگرداند تا به دست ”عدالت ” ایرانی بسپارند.
جلادان ایران تا بحال بیش از هزاران نفراز اعضاء مجاهدین را در طول سه دهه گذشته اعدام کرده اند. مقاله خانم ویلکی  با غیرمشروع کردن سازمان مجاهدین و طرفدارانشان، در حقیقت به کشتار آنان کمک میکند و مجوزترور آنان را صادر میکند ---نه فقط  تروراعضاء مجاهدین , بلکه ترور نیروهای آمریکایی وشهروندان ایرانی که همیشه قربانیان اصلی سیاست ترور رژیم تهران  بوده اند.
ظاهرا خانم ویلکی از این نگران است که  سازمان مجاهدین که کماکان یک سازمان تروریستی  است،  مقامات بلند پایه قبلی امنیت داخلی دولت آمریکا را گول زده است،  از جمله وزیر قبلی دادگستری ایالات متحده، که  تمام سابقه شان  در امنیت ملی آمریکا و علائق کاریشان را بخاطر قدری پول، قربانی کنند. بنابر این مقاله اش را با یک دروغ بزرگ قدیمی آغاز میکند که سازمان مجاهدین خلق یک گروه مارکسیست است , بگذریم که مجاهدین خودشان همیشه منکر آن هستند که یک تمایل مارکسیستی داشته اند. ولی اصلا بگذارید بگوییم که سازمان مجاهدین مارکسیست هستند, --- حالا بهرمعنی که هست . این مساله  چه ربطی به برچسب سازمان تروریستی داشتن دارد؟
اظهارات خانم ویلکی مبنی بر اینکه سازمان مجاهدین یک فرقه است, بی معنی و خطرناک است.حتی اگر فرض کنیم این اتهامات درست هم باشد  واقعیت این است که هیچ جای قوانین آمریکا نمی گوید که گروهی را در لیست تروریستی قرار بدهیم  یا حقوق انسانی آنان و فاجعه انسانی قریب الوقعی را نادیده بگریم چون آنان فرقه یا شبیه فرقه هستند. در حقیقت این طرز تفکر به هر خبرنگار یا دستگاه دولتی غیرمسئولی اجازه می دهد که بگردند و هر کس را که دوست ندارند به او مارک فرقه بزنند.
تنها اتفاقی -- نه مدرک -- که خانم ویلکی  به سازمان مجاهدین نسبت میدهد , دست داشتن مجاهدین در حملاتی بر علیه آمریکاییان در بیش از سه دهه پیش است. اما چیزی که آشکارا فراموش شده است یادآوری این است که سازمان مجاهدین بارها دست داشتن در چنین حملاتی را رد کرده اند, اقداماتی که توسط کسانی که از سازمان مجاهدین جدا شده بودند انجام گرفته بود و اتفاقا چند تن از رهبران خود سازمان مجاهدین هم توسط همین گروه کشته شدند.
تنها در صفحه دوم مقاله است که ما متوجه می شویم بالا ترین دادگاه اتحادیه اروپا سازمان مجاهدین را از لیست تروریستیش  خارج کرده است چون نتوانست حتی یک مدرک کوچک پیدا کند که این سازمان در هیچگونه عملیات تروریستی شرکت داشته است. همچنین در مقاله هیچ اشاره ای نشده است که در استاندارد قوانین بین المللی و آمریکایی اگر سازمانی از فعالییت های تروریستی دست بردارد باید مارک تروریستی از آن بر داشته شود.
این مقاله حتی اشاره کوچکی هم به حکم بالاترین دادگاه انگلیس نکرد که سه سال پیش وزارت خارجه اش را بخاطر اینکه اصلا سازمان مجاهدین را در لیستش قرارداده سرزنش کرد چون هیچ مدرک معتبری برای این نامگذاری نداشته است.
همچنین در ماه می سال 2011 , دستگاه قضایی فرانسه تمام اتهامات تامین مالی تروریسم و تروریستی بر علیه افراد سازمان مجاهدین را ملغی کرد.این حکم نتیجه گیری کرد که در پرونده هیچ مدرکی که اثبات کند سازمان مجاهدین درعملیاتی بر علیه شهروندان غیر نظامی شرکت داشته اند یافت نشده است, ومبارزه سازمان مجاهدین را مقاومت در مقابل استبداد دانست.
در پایان خانم  ویلکی باز هم هیچ اشاره ای به این نکرد که چرا اکثر نمایندگان کنگره آمریکا --- مگر اینکه همه آنها را هم گول خورده شده بپندارد --- با اکثریت چشمگیری از وزارت خارجه خواستند که نامگذاری سازمان مجاهدین در لیست تروریستی را چون با مدارک در دست انطباقی ندارد باز بینی کند . 94 نفر از نمایندگان کنگره از هر دو طیف (جمهوریخواه و دموکرات ) , شامل رییس کمیته اطلاعات , رییس کمیته نظامی ,و رییس کمیته نظارت بر دولت با حمایتشان از لایحه H.R. 60  از خانم وزیر خواستند که سازمان مجاهدین خلق را از لیست سازمانهای تروریستی وزارت خارجه خارج کند.
شاید بدترین قسمت مقاله خانم ویلکی این است که وی اصلا نمیگوید که این مقامات دولتی سابق چه می گویند. وزیر سابق دادگستری اقای مایکل موکیزی تجزیه و تحلیل حقوقی ارایه داده است که چرا سازمان مجاهدین بر اساس قوانین دولتی وحقایق مربوطه  باید از لیست تروریستی خارج شود. (رییس سابق اداره تحقیقات فدرال آقای لویس فری جو سیاسی حاکم در سال 1979 که مجاهدین در لیست گذاشته شدند را نشان داد , آقای فری گفت که کاخ سفید چگونه جلوی تلاش های  او که می گفت سپاه پاسدارن انقلاب اسلامی ایران در طراحی و بمب گذاری و کشتن 19 سرباز آمریکایی در برجهای خبر دست داشته اند را گرفت. 
ژنرال وسلی کلارک بروشنی گفت که سازمان مجاهدین را از سالها پیش می شناسد و با توجه به تجربیات خودش در بالکان حمله وحشیانه سربازان عراقی به افراد سازمان مجاهدین در عراق به مثابه جنایت جنگی است و باید مورد تحقیق قرار گیرد.
اقای وزیر  تام ریج بیان کرد که در هیچ کدام از نشستهای کاخ سفید که برای خطرات امنیتی متوجه آمریکا تشکیل میشد به هیچوجه اسمی از مجاهدین به میان نیامد. و هماهنگ کننده ضد تروریسم در وزارت خارجه آمریکا تا تاریخ آوریل 2010 , سفیر دل دیلی , گفت که او هیچ مدرکی در تروریست بودن سازمان مجاهدین خلق پیدا نکرد و او برای خروج از لیست این سازمان به وزارت خارجه فشار می آورد.
خانم ویلکی ادعا میکند , و یا حداقل قویا پیشنهاد میکند , چون این مقامات سابق امنیت ملی از انجمن های ایرانی-آمریکایی هوادار سازمان مجاهدین پول دریافت کرده اند در دسته افرادی که شریک جرم و کمک کننده به تروریسم هستند می باشند. البته بهیچوجه دستگاه قضایی آمریکا چنین ترجمه ای از قوانین آمریکا نکرده است , برعکس دادگاه عالی استیناف منطقه ناحیه کلمبیا  در  ژوییه سال گذشته اعلام کرد که متقاعد نشده است که سازمان مجاهدین خلق باید در لیست تروریستی قرار بگیرد و از وزارت خارجه خواست که مدارک بیشتری را که چرا این سازمان باید در لیست تروریستی قرار بگیرد به دادگاه ارایه دهد. با اینحال برا ی ماهها وزارت خارجه موضوع را کش داد نه با خارج کردن سازمان مجاهدین از لیست , و نه گفت که چرا این سازمان باید در لیست بماند.  
خبرنگارانی که در مورد یک مقاله که یک سازمان را متهم می کنند که یک موجودیت تروریستی هستند، نمی توانند چشم خودشان را به عواقب آنچه که می نویسند ببندند، بخصوص وقتی که زندگی هزاران نفر ممکن است به خطر بیفتد.

http://www.huffingtonpost.com/allan-gerson/post_2286_b_924434.html