برداشتن هر گروهی از لیست تروریستی هیچگاه آسان نیست چون این کار قطعا این خطر را دارد که بعنوان اینکه در مورد تروریسم نرم هستیم دیده می شود. ولی اگر موردی برای عمل کردن باشد در رابطه با گروه معروف به مجاهدین خلق است.
در واقع مجاهدین خلق هرگز نباید بعنوان یک سازمان تروریست خارجی از ابتدا نامگذاری می شدند. مجاهدین، مخالفین سرسخت ملاهای حاکم بر ایران، در سال 1997 بعنوان یک علامت به تهران در زمانی که بنظر می آمد روابط ایران و امریکا رو به گرمی است در لیست امریکا قرار گرفتند.
این گروه نخست در برابر شاه و بعد در برابر ملاها بعنوان آخرین راه دست به مقاومت مسلحانه زد چون هر دو رژیم آخرین سنگ بناهای فعالیت سیاسی مسالمت آمیز را از بین برده بودند. در نتیجه، دولت ایران هزاران عضو مجاهدین را زندانیف شکنجه و اعدام کرده است. بسیاری از اعضای آن اکثرا زندانیان سیاسی سابق بعد از 1980 از ایران گریخته و چند هزار نفر از آنها در کمپ اشرف در عراق سکونت گزیدند.
در پایان جنگ عراق، مجاهدین تحت نظارت ارتش امریکا خلع سلاح شد و خشونت را رد کرد و منشور حقوق خودش را که خواستار یک ایران آزاد و دمکراتیک است ارائه کرد. مجاهدین از قدرت دادن به زنان، جدایی دین از دولت در ایران، امکان عبادت به هر صورتی که می خواهند و پیروی از حقوق بشر شناخته شده بین المللی حمایت می کند. در پرتو این اقدامات، اعضای مجاهدین در کمپ اشرف افراد حفاظت شده تحت کنوانسیون چهارم ژنو شناخته شدند و قرار بود توسط ارتش امریکا محافظت شوند.
سایر دولتها تشخیص داده اند که مجاهدین یک گروه تروریستی نیست. در سال 2008 و 2009 به ترتیب انگلستان و اتحادیه اروپا مجاهدین را از لیست خودشان برداشتند. حدود 90 نماینده کنگره خواستار این شده اند که مجاهدین از لیست امریکا برداشته شوند و حمایت دو حزبی در حال افزایش است.
علاوه بر خود من، مقامات سابق امنیت ملی از دولتها اوباما، بوش و کلینتون به این فراخوان پیوسته اند. منجمله جان بولتون (سفیر سازمان ملل)، اندرو کارد (رییس ستاد کارکنان کاخ سفید)، ژنرال وسلی کلارک، لوییس فری (مدیر اف.بی.آی)، ژنرال جیمز جونز (مشاور امنیت ملی)، ژنرال ریچارد مایرز و ژنرال پیتر پیس (روسای ستاد مشترک ارتش)، ژنرال جیمز کانوی (فرمانده تفنگداران دریایی)، مایکل موکیزی (دادستان کل)، تام ریج (وزیرامنیت داخلی)، هوارد دین (فرماندار ورمونت)، بیل ریچاردسون (فرماندار نیو مکزیکو)، و توگو وست (وزیر ارتش) که اینها تعداد کمی از آنها هستند.
علیرغم این تحولات و این واقعیت که یک گروه مسالمت آمیز خلع سلاح شده قانونا نمی تواند یک سازمان تروریستی باشد (استفاده از خشونت یک معیار پایه ای برای چنین نامگذاری است)، وزارت خارجه تا کنون خارج کردن مجاهدین از لیست را به تاخیر انداخته است. یک دادگاه استیناف فدرال در جولای 2010 به وزارت خارجه دستور داد در موضعش بازبینی کند.همه موعدها آمده اند و رفته اند. این بی عملی عواقب تاسف باری داشته است. در 8 آوریل، هزاران نیروی عراقی، با پشتیبانی هاموی ها و نفربرهای زرهی، به کمپ اشرف هجوم آورده و 36 ساکن آن را کشته و صدها تن دیگر که همگی اعضای مجاهدین هستند را مجروح کردند. امریکا علیرغم قولش از اشرف حفاظت نکرد. ساکنین بی سلاح راهی برای مقاومت نداشتند و تحت تهدید باقی مانده اند.
اعضای کنگره سعی کردند در مورد این حمله تحقیق کنند ولی توسط دولت عراق برگردانده شدند که نامگذاری تروریستی امریکا را بعنوان دلیلی برای خارج از دسترس قرار دادن کمپ از قانون گذاران امریکایی و همینطور توجیهی برای برخورد خشونت بار با ساکنین آن عنوان کرد.
نامگذاری تروریستی نه تنها افراد اشرف را به خطر می اندازد، بلکه سایه ای روی گروهی می اندازد که برای پیش بردن ارزشهایی که امریکا مدتهاست امیدوار بوده در ایران ببیند می اندازد. مجاهدین یک گروه تروریستی نیست و زمان آن است که امریکا به سایر شرکایش در اتحادیه اروپا و انگلستان بپیوندد و مجاهدین را از لیست تروریستی خارجی کند.
هر گونه تاخیر در خروج مجاهدین از لیست خطر تضعیف ارزشهای ملت ما بر اساس حاکمیت قانون را در بر دارد. علامت اشتباهی به ایران، فعالترین صادر کننده تروریسم دولتی می فرستد که کماکان می تواند از وابستگانش برای حذف مخالفینش استفاده کند و از عواقب آن در برود. رژیم ایران به چیزی کمتر از حذف مجاهدین که آن را یک تهدید می بیند راضی نیست. آنها می خواهند ببیند که اعضای مجاهدین در کمپ اشرف حذف شوند و در نتیجه امید تغییر در ایران کشته شود. بعنوان یک ملت بزرگ ما نباید کناری بایستیم و بگذاریم این اتفاق بیفتد.

ژنرال هنری شلتون رییس سابق ستاد مشترک ارتش است.