آنها همچنین مدتهاست که متحد دیکتاتوریهای این منطقه بودهاند. بنابراین اگر ما خواهان پیروزی دموکراسی در این منطقه هستیم طبیعی است که نمیتوانیم کارزار دموکراسی در این منطقه را به پیش ببریم اگر که بزرگترین کشور در آن و ثروتمندترین آنها یعنی ایران بزرگترین صادر کننده تروریزم باشد و کماکان حضور خود را حفظ کرده باشد. واضح بگویم همانطور که در سایر کشورها اتفاق افتاده، دموکراسی و آزادی شکوفا شدهاند و باصطلاح بهار عرب است و طبیعی است که باید سیاست ما این باشد که از همه این تلاشها حمایت کنیم از جمله علیه سرکوبگرترین رژیم در مقایسه با ایران که یک تئوکراسی است و یک دیکتاتوری بیرحم است و روشن است که روزهای آن به شماره افتاده است همانگونه که دوران سایر دیکتاتورهای این منطقه رو به اتمام است و روزهای آخرشان است.
مجری - البته احمدینژاد تفاوت زیادی دارد اما چه کسی شما میخواهید که این پیام را بشنود و در اینمورد چه کاری میخواهید انجام بدهید؟
پاتریک کندی : ما اکنون در این ابهام هستیم که چه کسی در لیبی بر سر کار میآید؟ زیرا که هیچ اپوزیسیون سازمانیافتهیی نیست که میتواند بلافاصله یک جامعه جدید را بسازد . اما در مورد ایران اینطور نیست و از قضا یک اپوزیسیون سازمانیافته وجود دارد کهام.ئی.کی میباشد .
آنها سالها قبل توسط وزارتخارجه ما در لیست تروریستی آمریکا نامگذاری شدهاند. سالها گذشته است و شرایط عوض شده است و همین الآن حقش نیست که آنها دیگر در این لیست باشند زیرا که آنها دیگر سلاحشان را کنار گذاشتهاند و خشونت را کنار گذاشتهاند و با اینحال آنها بزرگترین چالش برای رژیم ملاهای حاکم در ایران محسوب میشوند .
بنابراین اگر بزرگترین دشمن ما کشوری همچون ایران است، زیرا که تروریزم صادر میکند و خودش مواد انفجاری و بمبهای کنار جادهیی میسازد که سربازان هموطن ما را در این منطقه منفجر میکنند و کشوریست که آر.پی.جی و آی.ئی.دی به جبهه مقدم در افغانستان صادر میکنند تا آمریکاییها را بکشند؛ این باید سیاست ما باشد که از این بزرگترین چالش علیه تهران حمایت کنیم یعنی از سازمان ام.ئی.کی.
اما ما نمیتوانیم حامی مجاهدین باشیم اگر که هنوز آنها در لیست تروریستی وزارتخارجه ما باشند که بر مبنای یک تعیین هویت عتیقه شده و کهنه راجع به این گروه میباشد.
بزرگترین تهدیدی که آنها دارند این است که؛ آنها بزرگترین تهدید علیه بزرگترین دشمن ما هستند. بنابراین همانطور که ضربالمثل میگوید دشمن دشمن من باید دوست من باشد. زیرا که همین الآن هیچ چیز بدتر از رژیم فعلی تهران نیست بنابراین ممکن است کسانی باشند که دوستدار ام.ئی.کی نباشند اما آنها مطمئن باشند که اینها بسا بهتر از رژیم فعلی هستند.
من فکر میکنم آنها یک آیین و اصولی دارند که بسیار مشابه دموکراسی هستند و این را در قانون اساسی پیشنهادیشان برای ایران جدید هم ارائه کردهاند. فقط یک نکته این است که ما نباید به پروسه خاصی کمک کنیم تا ایران به دموکراسی برسد زیرا که پیشاپیش یک گروه سازمانیافته هست که آماده اقدام است و اگر آمریکاییها در این مسیر مانع نشود و بگذارند این گروه اپوزیسیون راهش را به پیش ببرد دیگر ما نیاز نیست که جنگی برای آنها انجام بدهیم چرا که خود آنها آماده پیشبردن این جنگ هستند، آنها خود آماده هستند که کار را دست بگیرند و این مورد، شبیه آنچه در مصر یا در لیبی دیدهایم نیست.
مجری : شما چطور این پیام خودتان را میخواهید به وزارتخارجه برسانید؟
پاتریک کندی : خوب، ما امیدواریم که همانطور که زمان و شرایط در حال تغییر هستند روشن است که آنچه در سوریه میگذرد و در لیبی هست، همهی ما را بر این وا میدارد که موضع کلی خود را در این منطقه بازبینی نماییم. فکر میکنم یک سیاست حکیمانه با توجه به وضعیت در لیبی، و آنچه در سوریه و مصر اتفاق میافتد این است که؛ سیاست کلی خودمان را مورد ارزیابی مجدد قرار بدهیم و در سمت درست تاریخ قرار بگیریم و در سمت دموکراسی و آزادی قرار گیریم.
مجری : بنابراین چه زمانی میخواهید که وزارتخارجه دست به این اقدام بزند؟
کندی : من فکر نمیکنم زمانی از آنها بگیرد. فقط کافیست مجاهدین را از لیست خارج کنند و این غل و زنجیر را از دست و پای گروه اصلی اپوزیسیون این ملاها در ایران باز کنند . به یاد داشته باشید که این سازمانی است که به ما اطلاعات و اخبار برنامه اتمی ایران را داده است آنها همه نوع اطلاعات مفید دیگر برای ارتش ما را ارائه کردهاند و حتی وزیران دفاع سابق و فعلی ما یعنی گیتس و پانتا هر دو گفتهاند رژیم ایران آر.پی.جی و بمبهای کنار جادهیی را به منطقه صادر میکنند که با آن سربازان ما را میکشند و این باید برای ما کافی باشد که از اپوزیسیون رژیم تهران حمایت کنیم یعنی حمایت از ام.ئی.کی.
مجری : در نهایت بپرسم که آیا شما در حمایت از اینکه مجاهدین باید مورد اعتماد باشد پاسفت ومطمئن هستید؟
پاتریک کندی : همانطور که گفتم ما نمیتوانیم مطلق صحبت کنیم. ممکن است روی آلترناتیوهای موجود بحث و اختلاف باشد اما آنچه در مورد آن تردیدی نیست این است که تهران لازم است تغییر کند و بدترین آلترناتیو است و اپوزیسیون هرچه باشد از این رژیم تهران بهتر است و بر ماست که از اپوزیسیونی حمایت کنیم که تلاش دارد یک تغییر رژیم را در تهران محقق کند.
مجری : آقای پاتریک کندی دوم با تشکر از وقتی که به ما دادید و مشتاقیم ببینیم شما چه پاسخی دریافت میکنید و چه پیشرفتی در این راه که خواهانش هستید دارید؟ ما را در جریان بگذارید.