گزارش مزبور به استمرار رویاروییهای خونین بین معترضین و حاکمیت و دستگاههای سرکوبگر آن و وخیم شدن اوضاع اقتصادی به‌دلیل تحریمها، افزون بر انزوای آن از کشورهای عربی و جهان که مشروعیت آن را به محک آزمایش گذاشته است، اشاره کرده است.
گزارش تأکید کرده است که ”نقطه تحول و دگرگونی زمانی فراخواهد رسید که خیابانهای حلب و دمشق نیز مانند آن‌چه که الان در حمص و حماه و لاذقیه و دیر الزور اتفاق می‌افتد، به مرکزی برای اعتراضات تبدیل شوند ”و وعده داد که ”هشدار اردوغان نسبت به خطر شعله‌ور شدن جنگ داخلی درسوریه شاید صورت واقعیت به خود بگیرد ”، و هشدار داد که ”چنین تحولی یک خطر فاجعهآمیز برای سوریه و کل منطقه خواهد بود ”.
از نظر این گزارش گزینه نظامی یک گزینه واقعی نیست، و ”دینامیزم تحول در سوریه از داخل آن می‌باشد ”و به تأکید ”جامعه بین‌المللی می‌تواند نیروهای تغییر در سوریه را حمایت کند ولی نمی‌تواند آنها را رهبری کند ”ضمن این‌که ”تغییر معادله یا با یک اتفاق انگیزاننده و توبیخی پیش‌بینی نشده و یا با انقلابی که از دمشق و حلب شروع بشود، خواهد بود.
گزارش می‌گوید: ”زیان‌کنندگان اصلی از سرنگونی رژیم اسد ایران و حزب‌الله هستند، چرا که سوریه دست دراز ایران در خاورمیانه، و حزب‌الله ابزار مستقیم آن است ”، در نتیجه ”اگر نفوذ ایران در منطقه عقب رانده شود و حزب‌الله و سوریهای که هم‌پیمان ایران و گذرگاهی برای عبور سلاحهای ایران است، آسیب ببینند، تمامی تعادل قوای منطقه تغییر خواهد کرد ”بدون این‌که ”ورود سوریه در درگیریهای طولانی و دردناک ”را بعید بدانیم ”زیرا که ”اسد می‌خواهد اصلاحات را با شرطها و مفاهیم خودش به اجرا بگذارد و او کسی است که به‌کارگیری زور بیش از حد علیه مردمش را ادامه خواهد داد.