نمایندگان کنگره آمریکا،باب فیلنر و دنیل لانگرین ، طی پیامهایی با تظاهرات ایرانیان ابراز همبستگی کردند.
رئیس جمهور برگزیده مقاومت طی پیامی به این تظاهرات، از شرکت کنندگان و حامیان مقاومت ایران قدر دانی کرد و این تظاهرات را بازتاب صدای مردم ایران درحمایت از اشرفیان پایدار توصیف کرد.

سخنرانی تام ریج
وزیر امنیت آمریکا 2003 ـ 2005
چقدر خوب است که دوباره امروز با شما باشم. ما با هم هستیم. ما با هم هستیم.
شما می دانید وقتی از من دعوت شد امروز سخنرانی کنم، به همه سالهای خدمتم فکر کردم، و من بیشتر زندگیم را در کار دولتی بوده ام هرگز تصور نمی کردم که باورهایم، ارزشهایم، آزادی و رهایی که من گرامی می دارم من را در مقابل 1400 خیابان پنسیلوانیا قرار دهد که از کشورم و رئیس جمهورم بخواهم کار درست را انجام دهند، مجاهدین را از لیست خارج کنند و به آنها حفاظت دهند و به آنها امکان گردهمایی در آینده در خیابانهای تهران بدهند، که همان کاری را که در خیابانهای واشینگتن دی سی می کنیم یعنی تظاهرات دموکراتیک.
من امروز به چندین سخنران دیگر می پیوندم که مفتخرم در این هدف والا و تقریباً دهها نفر دیگر به هم بپیوندیم. ما داریم درباره جمهوریخواهان و دموکراتها، محافظه کاران و لیبرالها، رهبران نظامی و دیپلماتیک که در دولتهای جمهوریخواه و دموکرات خدمت کرده اند صحبت میکنیم. شما می دانید اینجا شهری است که همکاری دو حزبی زیادی وجود ندارد ولی این موضوعی فراتر از سیاست تک تک ماست.
یک گروه مشروع اپوزیسیون دمکراتیک در ایران وجود دارد. رژیم ایران شماره یک تروریسم دولتی در جهان است، مسئول اصلی بی ثباتی در خاورمیانه است، یک گروه اصلی اپوزیسیون دموکراتیک وجود دارد و آن مجاهدین خلق است. آنها باید از لیست وزارت خارجه بیرون بیایند تا بتوانند آن چه را که ضرورت دارد انجام دهند .
حالا ما در یک تظاهرات بسیار مسالمت آمیز جمع شده ایم چون نگرانیم که اگر کار درست را انجام ندهیم، 3400 ساکن بی دفاع، زن و مرد، که ایالات متحده آمریکا قول حفاظت به آنها داد وقتی سلاحهایشان را در سال 2004 تحویل دادند، زمان آن است که کار درست را بکنیم. زمان آن است که قانون را راعایت کنیم.
درباره تحصیلات حقوقی رئیس جمهور به عنوان وکیل قانون اساسی حرف زیاد زده شده، درباره کیفیت تحصیلات حقوقی او زیاد نوشته شده، و بنابراین من صرفا از رئیس جمهورم می خواهم، و او رئیس جمهور من است، که از قانون پیروی کند.
این کشوری است که بر اساس یک قانون اساسی بنا نهاده شده است. این کشوری است که حاکمیت قانون را اعمال می کند. آقای رئیس جمهور این مساله در مورد سیاست نیست. موضوع نگاه کردن به قانون است. و اگر به روشنی به آن نگاه کنید و به شواهد نگاه کنید، این گروهی نیست که باید در لیست باشد. تنها گروهی که باید در آن لیست باشد خود رژیم ایران تحت حاکمیت ملاهاست.
من به رئیس جمهورم می گویم که قانون روشن است. تعهدات هم به همان صورت روشن است آقای رئیس جمهور. ما تعهدی دادیم. ما قولهایی با ساکنین امضا کردیم که به انها حفاظت می دهیم و ارتش ایالات متحده تا زمان تغییر توافق قرارداد نیروها، که مسئولیت را به دولت مالکی دادیم، این کار را می کرد. و با این کار، ما از اجرای تعدمان به افراد کمپ اشرف سر باز زدیم.

بطور اجتناب ناپذیری برای ما به عنوان یک کشور ورشکستگی اخلاقی است که قولی بدهیم که امنیت افراد را حفظ کنیم و بعد آن قول را انجام ندهیم. آقای رئیس جمهور تعهد روشن است. ما باید باید مجاهدین را از لیست خارج کنیم، شورای امنیت سازمان ملل را به تأمین حفاظتی که نیاز دارند فرابخوانیم، از دولت مالکی بخواهیم مهلت زمانی 31 دسامبر را برای فرصت دادن به این افراد که درطی پروسه انتقالشان کماکان در کمپ اشرف باشند، بردارد.
و آقای رئیس جمهور، شما باید این را بدانید، آقای رئیس جمهور، شما باید این را بدانید، شکست کشورما در این 15 سال در مذاکره و نوعی تعامل با رژیم ایران، برای جهان روشن است. این به عنوان یک توطئه کار نکرده است. ایده به مخاطره انداختن 3400 نفر برای بهبود موقعیت مذاکره مان با رژیم ایران، شدیداً شکست خورده است.
ببنید دو هفته پیش یا کمتر از ده روز پیش چه اتفاقی افتاد. ما طرح گستاخانه رژیم ایران را دیدم که در بالاترین سطوح حکومت رفته تا یک سفیر خارجی را در ایالات متحده در رستورانی در واشنگتن به قتل برساند نه تنها کشتن سفیر بلکه کشتن شهروندان آمریکایی. شما نمی توانید با رژیم ایران مذاکره کنید.
کاش مقاله واشنگتن پست را امروز صبح با خودم داشتم. در صفحه اول می گوید که ما نیروهایمان را از عراق تا پایان سال بیرون می آوریم، و آقای رئیس جمهور، مقاله می گوید که شما قولی را که در مبارزات انتخاباتی دادید به آن عمل می کنید.  ولی در طول خدمت ما در عراق، در حالی که ما تقریبا یک میلیون زن و مرد را در طول دوره هشت ساله برای اینکه یک کشور مستقل و دموکرات بشوند فرستادیم، 4400 زن و مرد را از دست دادیم.
مادران و پدران ستاره طلایی زیادی هستند که در عزای از دست دادن پسران و دخترانشان هستند همانطور که همه آمریکا باید اینطور باشد. حتی هزاران نفری هستند که با جراحات غیر قابل بحث با توجه به ماهیت و خشونت این جنگ خاص به وطن بازگشتند. ولی یک دلداری که معتقدم و از ته قلب امیدورام که مادران و پدران کشته شدگان و مجروحین می توانند داشته باشند به نوعی این است که باور کنند فداکاری پسران و دختران آنها به هدر نرفته است و امیدواریم که اینها عراق را به جامعه ملتها برگردانده که در آن احترام به سایر کشورها و احترام به نظام ارزشی ما وجود دارد، اما یک تصویر خیره کننده، وحشتناک، غیر قابل صحبت، در کمپ اشرف در شمال بغداد با همان دولتی که ما هزاران نفر را فرستادیم که برایش کشته شوند و تریلیونها دلار خرج کرده ایم وجود دارد که به قول آمریکا و به قولی که ما نسبت به این افراد در کمپ اشرف متعهد شدیم عمل نمی کند.
چطور ما می توانیم به عنوان یک کشور در چشم یک پدر و مادر که پسر یا دخترش را در آن کشور از دست داده نگاه کنیم و بگوییم فداکاری آنها ارزشش را داشته وقتی ما اجازه می دهیم این دولت، دولت مالکی، در دو نوبت برود و 36 نفر بیگناه و بی دفاع را بکشد؟
آقای رئیس جمهور زمان عمل کردن است. مجاهدین را از لیست خارج کنید. به آنها حفاظتی را که قول دادیم بدهید و الان این کار را بکنید. وقت زیادی باقی نمانده است.
خانمها آقایان شما می دانید بعنوان وزیر امنیت داخلی هر روز که من سر کار می رفتم قبل از اینکه به کاخ سفید بروم فهرستی از تهدیدات را به ما می دادند. باید به شما بگویم در تجربه ام بعنوان هم مشاور رئیس جمهور در امنیت داخلی و هم وزیر حتی یک بار،  و صدها و شاید هزاران و هزاران تهدید علیه ایالات متحده آمریکا وجود داشت ، هرگز تهدیدی علیه ایالات متحده آمریکا توسط افراد کمپ اشرف، سازمان مجاهدین خلق ندیدم، حتی یک بار.
این را هم بیاد بیاورید: در سال 2004، اف.بی.آی و وزارت دادگستری ما رفتند و از همه زنان و مردان در کمپ اشرف بازجویی کردند. و بیاد بیاورید: آنها قاطعانه نتیجه گیری کردند بدون هیچ اکراهی که هیچیک از این افراد در عمل تروریستی دخیل نبوده است. آنها هیچگونه شواهدی ندیدند که تمایل، هدف، رفتار، کردار یا هیچ چیز دیگر آنها ربطی به مختل کردن آمریکا، حمله به آمریکا یا شهروندان آمریکایی داشته باشد. هیچ فعالیت تروریستی نبوده است.
و حتی بیش از این، اتحادیه اروپا و انگلستان قضات را جمع کردند و اینجا از رئیس جمهورم که یک وکیل است می خواهم، و آنها گفتند بگذار به این نگاه کنیم به شواهد نگاه کنیم، هر دو نتیجه گیری کردند که مجاهدین یک سازمان تروریستی نیست. واقعیت این  است که انگلستان گفت حتی نگه داشتن گروه در لیست تروریستی غیر عقلانی است.
و بعد دادگاه خودمان همینجا در واشنگتن دی.سی در دادگاه استیناف گفت هیچ چیزی در پرونده نیست، هیچ چیزی در پرونده نیست، که این زنان و مردان را در لیست تروریستی نگه داریم. تروریستها در تهران هستند. ملاها هستند. احمدی نژاد است.
شما می دانید، برای من به همان اندازه ای که برای برخی همکارانم که در دولت خدمت کرده اند و به آرمان شما پیوسته اند عجیب است، بسیار برای ما سخت است و ما همه به پدران و مادران بعضی از آنها که در تهران از بین رفته اند را دیده ایم. هزاران و هزاران و هزاران نفر هستند که ربوده شده، شکنجه شده و به قتل رسیده اند، که همینطور از خیابان گرفته شدند و دیگر هرگز توسط خانواده هایشان دیده نشدند.
ما نمی توانیم به شما توضیح دهیم و سعی نخواهیم کرد ولی سعی خواهیم کرد اشتباه را با متقاعد کردن اینکه رئیس جمهور مجاهدین را از لیست خارج کند جبران کنیم.
و حالا یکی دو نکته نهایی. من فکر می کنم ما باید در واشینگتن دی.سی علناً بگوییم در حالی که شما به بهار اعراب نگاه می کنید و همه این ناآرامی را می بینید، این بهم ریختگی، این تمایل برای جداشدن از حکومت دولتهای سرکوبگر، پوشش مطبوعاتی فوق العاده ای بوده است. این شگفت انگیز است. بعضی از وقایع در یوتوب مثل ویروس منتشر می شوند، در واقع به خبرنگاران در آن کشورها اجازه می دهند، خبرنگاران با نیروها در خیابان آمیخته شده اند.
ولی یکی از واقعیتها این است که نمی توان به ایران رفت و دسترسی مطبوعاتی نیست. آنها نمی توانند با افراد در ایران آمیخته شوند.
آقای رئیس جمهور، شما می دانید چون شما آن تهدیدات را هر روز دریافت می کنید شما آنچه را من می بینم در مقیاس بسیار بزرگتری می بینید مطمئنم سازمان تروریستی که بیش از همه مسئول بی ثباتی در کل منطقه است دولت ایران است. آقای رئیس جمهور به آن فکر کنید. به آن فکر کنید آقای رئیس جمهور.
آنها از سوریه حمایت می کنند که همین حالا 3000 غیرنظامی بیگناه را کشته است. آنها احتمالاً در قلب بسیاری از ناآرامی ها در منطقه هستند ولی به آن فکر کنید آقای رئیس جمهور.
و در ضمن آقای رئیس جمهور، در بین آن 4400 آمریکایی، زنان و مردان شجاع که ما برای آزاد کردن مردم عراق فرستادیم، که اجازه ندهیم نخست وزیر و رئیس جمهور  و رهبران آنها واقعیت کمپ اشرف را نادیده بگیرند، آنها همدست هستند.
آنها همدست هستند چون با رژیم ایران کار کرده اند و رژیم ایران آن 4400 نفر را کشته است. رژیم ایران مسئول حمایت از شبه نظامیانی است که بعضی از همان زنان و مردان را که ما در این کشور بسیار به آنها افتخار می کنیم کشته اند.
آقای رئیس جمهور واقعیتها روشن هستند. تعهد روشن است. عواقب عمل نکردن روشن است. مجاهدین را از لیست خارج کنید و اطمینان حاصل کنید که شورای امنیت کلاه آبی ها را  حتما در کمپ اشرف مستقر کند و به آن کمپ برود که از آنها حفاظت کند و مهلت کمپ را تمدید می کند. اگر نکنیم، عواقب آن غیر قابل صحبت هستند و ما بعنوان یک کشور به درستی برای آن عواقب غیر قابل صحبت مسئول شناخته خواهیم شد. مجاهدین را از لیست خارج کنید.
شما می دانید در ده روز گذشته تعدادی برنامه ها بوده که امیدواریم فراخوان ما به رئیس جمهورمان را مورد توجه قرار دهد. اولی توطئه گستاخانه کشتن سفیر سعودی در اینجا در واشنگتن و البته شهروندان آمریکایی بود، دوم مرگ خشونت بار رهبر لیبی و سومی تصمیم برای برگرداندن نیروهایمان بود. و آنچه همه اینها بیان میکنند، دوره باور نکردنی تغییر و ناآرامی و شورش در منطقه بسیار مهم جهان، در خاورمیانه و شمال آفریقاست. و در حالی که به این کشورها نگاه می کنید که سرکوب و خشونت را کنار زده اند، چون بیشتر سرنگونی ها، قطعاً در لیبی، خشونت آمیز بوده است ولی اگر نگاهی به آن بکنید، و همه ما آرزومند هستیم، امیدوار هستیم، مشتاق هستیم و حتی دعا می کنیم که تغییر تکاملی از آنچه بوده به آینده مسالمت آمیز، دموکراتیک، معنی دار باشد، اینکه کشورها بردبار و به حقوق بشر احترام بگذارند، نسبت به اختلافات مذهبی بردبار باشند، آزادی بیان و آزادی مذهب و آزادی مطبوعات را بپذیرند.
ولی اگر به آن کشورها نگاه کنید، به خودتان می گوید آن رهبر کجاست؟ آن چهره کجاست که حول او کشور و اپوزیسیون بتوانند یکی شوند؟ نلسون ماندلا کجاست؟ و در هیچکدام از این کشورها یکی از این رهبران ظاهر نشده است.
ولی ایران باز متفاوت است. یک رهبر هست که برای سالها و سالها و سالها، و بسیاری از ما افتخار شناختن او را داشته ایم و زمان قابل توجهی را با او گذرانده ایم. بسیاری از ما می دانیم که او چهار نفر از اقوام بسیار نزدیکش را در مبارزه برای آزادی و رهایی و برقراری یک نظام دموکراتیک در ایران از دست داده است. او واقعاً یک زن قابل توجه است ولی فراتر از زن بودن، یک انسان والا ، متعهد، کاریسماتیک و رهبری انگیزاننده است: مریم رجوی.
یکی از این روزها، یکی از روزها آقای رئیس جمهور، یکی از روزها آقای رئیس جمهور، من می خواهم با جمیعتی باشم که اینجا جمع می شوند و شاید صدها هزار نفر از سراسر جهان که اینجا جمع می شوند اگر به او فرصت این داده شود که به ایالات متحده بیاید و در مورد آرزوها و امیدها و اهداف مردم ایران صحبت کند.
هر سال ما احمدی نژاد را تحمل می کنیم که بیاید و 11 سپتامبر را تکذیب کند و هولاکاست را با شعارهای ضد غربی، ضد آزادی، ضدرهایی، ضد بیانیه حقوقش تکذیب کند. ما این پیام مسموم را می شناسیم.
ولی یکی از این روزها خانمها و آقایان، امید من این است و می دانم امید شما هم این است که بتوانیم با افتخار با هم و با هر اندازه اشتیاق و تشویقی که بتوانیم در قلوبمان داشته باشیم بایستیم و نه در تلویزیون و نه با بلندگو بلکه با حضور واقعی این رهبر کاریسماتیک مریم رجوی را خوشآمد بگوییم.