ما سفیدپوستان آفریقای جنوبی را داشتیم که بارها و بارها سعی کردیم به آنها بگوییم که آپارتاید چه بلایی بر سر ما میآورد و سعی کردیم به آنها در مورد مرگ بچه ها در خیابانهای سووتو بگوییم، کسانی که در پایان آپارتاید گفتند: ”ما خبر نداشتیم“.
ما امروز اینجا هستیم تا مطمئن شویم همه در مورد کمپ اشرف خبر دارند. ما میدانیم در نهایت این دولت آمریکا یا ارتش و یا سازمان ملل متحد است که از کمپ اشرف حفاظت خواهد کرد، ما میدانیم که این دولت خواهد بود که سازمان مجاهدین خلق را سرانجام از لیست خارج خواهد کرد. اما ما خوب میدانیم که دولتها به حرکت در نخواهند آمد مگر با فشار مردم، و ما مردم هستیم.
ما میدانیم در دوران آپارتاید، دولت آمریکا نمیخواست تحریمها را بر علیه دولت آپارتاید به اجرا بگذارد، و ما میدانیم که مردم در این کشور تظاهرات کردند، مردم در این شهر در نزدیکی سفارتخانه آفریقای جنوبی دستگیر شدند، دانشجویان در دانشکده ها سنگر ساختند، وتمام لایحه های تحریمها علیه دولت آپارتاید آفریقای جنوبی تصویب شد. حتی با وجود اینکه رئیس جمهور برای تصویب آن لایحه رأی نداد، ولی چون مردم به نمایندگانشان فشار آوردند، و نمایندگان آن لایحه را تصویب کردند.
پس ما میدانیم که اگر ما تظاهرات کنیم و گرد هم جمع شویم، اگر ما صحبت کنیم، دولت ما حتماً اقدامی علیه رژیم ایران انجام خواهد داد و اقدامی در حمایت از پناهندگان در کمپ اشرف خواهد کرد. ما باید مثل کسانی کار کنیم که در همه جا در حال آموزش دادن به اطراف خود و دیگران هستند.
ما باید کسانی باشیم که به مردم بگوییم که کشورمان، ایالات متحده آمریکا، به ساکنان اشرف قول داد که آنها حفاظت خواهند شد. ما باید به جوامع خود بگوییم که سازمان ملل متحد به تمام ساکنان کمپ اشرف گفته است که آنها پناهندگان سیاسی هستند و از حقوق این موقعیت برخوردار میباشند.
ما باید کسانی باشیم که به نمایندگانمان بگوییم ما از شما می خواهیم که از طرف ما برای اشرف صحبت کنید، ما باید کسانی باشیم که مطمئن شویم دولت ما پول و نیروهای ارتش آمریکا را در عراق در جایی استفاده کند که برای حفظ جان افراد اشرف از آن استفاده شود، نه برای کشتن.
زمانیکه من در آفریقای جنوبی بزرگ میشدم، گاهی به دنیای اطرافم نگاه میکردم و بنظرم می آمد که دنیا به وضعیت ما که به عنوان سیاه پوستان آفریقای جنوبی که در حال درد کشیدن بودیم، اهمیت نمیدهد. ناگهان ما دیدیم که مردم به خیابان ریختند، سپس دیدیم که مردم از خریدن محصولات آفریقای جنوبی خودداری کردند، ما دیدیم که دانشجویان در دانشگاهها سنگر بندی کردند.
ما باید در محیط و اجتماع اطراف خود ببینیم که دانشجویان بنای دفاع از کمپ اشرف در دانشکده های خود میسازند، در مقابل وزارت خارجه، در مقابل ساختمان فدرال، تا بدین ترتیب به آنها بگوییم ما کمپ اشرف را می شناسیم، ما در کنار ساکنان کمپ اشرف میاستیم، ما تا زمانیکه زنده هستیم نمیگذاریم ساکنان اشرف کشتار شوند.
ما باید به سازمان ملل متحد فشار بیاوریم تا فوراً نیروهای امنیتی را برای حفاظت اشرف مستقر کند. ما باید از کشورهای عضو ملل متحد بخواهیم که بگویند عراق نمیتواند بر سر راه کمیساریای عالی سازمان ملل متحد برای مصاحبه با ساکنان کمپ اشرف در پروسه پناهندگی شان قرار بگیرد.
ما باید به دولت مان در این کشور بگوییم، شما به نام ما قسم خوردید که از آنها حفاظت میکنید، ما اجازه نخواهیم داد که از این حرف و قولی که دادید یک قدم عقب بنشینید.
ما باید به دولت عراق بگوییم ضرب الاجل 31 دسامبر فقط تخیل خودت است، وجایی در واقعیت ندارد. تا وقتی همه ساکنان اشرف به سلامت به کشور جدیدی رفته باشند شما نمیتوانید به کمپ اشرف را ببندید.
ما شاید رهبران دولتی نباشیم، ما شاید دیپلمات سازمان ملل نباشیم، اما اتفاقاً تمام این مقامات باید به ما پاسخگو باشند، و ما آنها را برای قولشان مسئول میدانیم.
ما هر طور که شده، اگر شده با تظاهرات، با آکسیون، نوشتن نامه، هر طور که شده، با صحبت کردن با جوامع خودمان، صحبت کردن با مدارس، با دانشگاهها، به آنها میگوییم که ما برای اشرف تظاهرات خواهیم کرد. ما میخواهیم که انبوه جمعیت تا به آخر این خیابان برسد، ما میخواهیم  جلوی سفارت عراق تظاهرات کنیم و به آنها بگوییم که به شما اجازه نخواهیم داد که این ضرب الاجل را به اجرا درآورید.
من میدانم که قدرت خلقها چه میتواند انجام دهد. من میدانم، چون من در زیر فشار و ظلم بزرگ شدم، من به عنوان کسی بزرگ شدم که حق رأی نداشت، یا حق حرف زدن در کشوری که در آن متولد شده بود نداشت. اما بدلیل پایبندی مردم عاشق آزادی به تعهدشان در سراسر دنیا، آپارتاید به آخر رسید.
بنابراین من میدانم، عاشقان حقوق بشر در سراسر دنیا قادر به چه کاری هستند وقتی که تصمیم بگیرند. ما تصمیم گرفته ایم که نه تنها اشرف امن باشد، بلکه مصمم هستیم که ایران نیز آزاد شود.
در نتیجه ما امروز از رئیس جمهور و وزارت خارجه میخواهیم که سازمان مجاهدین خلق ایران را از لیست خارج کند، به دولت عراق بگوید که ضرب الاجل 31 دسامبر پابرجا نخواهد ماند، و بگوییم که حتی اگر ما نیروهایمان را هم خارج کنیم ما به حفاظت ساکنان کمپ اشرف ادامه خواهیم داد.
ما میدانیم که سرانجام عدالت پیروز خواهد شد، و ما میدانیم که دولتها نمیتوانند در هنگام ظلم و سرکوب  بی تفاوت بمانند، چون بی تفاوتی در مقابل ظلم حمایت از ظلم است. وما به دولتمان اجازه نخواهیم داد که بگوید ما را نمایندگی میکند و در طرف ظلم بایستد.
ما همگی اینجا گرد آمده ایم برای حقوق بشر برای عدالت، برای آنچه که ما به ترویج آن ادامه خواهیم داد و برای آن ایستادگی خواهیم کرد.
متشکرم