نام من مهین صارمی، 52ساله، زندانی سیاسی سابق هستم که اخیرا از ایران گریختم
من یکی از دست اندرکاران قیام 2009 در ایران بودم.
اعدام شقاوت بار همسرم مانع ازاین نشد که آرزویم رابرای کسب ”آزادی“ از دست بدهم.
”آزادی“ آرمان ماست. آیا داشتن آرزوی آزادی جنایت است؟
همسرم علی صارمی با سابقه ترین زندانی سیاسی ایران بود که بعد از 24 سال اسارت در 28 دسامبر 2010 بخاطر هواداری از سازمان مجاهدین خلق ایران و اینکه برای دیدار پسرش اکبر به اشرف سفر کرده بود، تحت عنوان محارب (مخالفت علیه حکومت خدا) اعدام گردید.
در یک دادگاه در 10 ژانویه 2011, که تنها چند دقیقه طول کشید, من به 10سال زندان بخاطر ”اقدام علیه امنیت ملی“ و ”دیدار از اشرف“ محکوم شدم.
 120هزار حمایت کنندگان سازمان مجاهدین خلق ایران توسط این رژیم منفور کشتار شدند, تنها بخاطر اینکه آرزوی ”آزادی“ داشتند.
آقای رئیس جمهور, آیا آرزوی داشتن آزادی و ایستادگی برای کسب آن یک عمل”تروریستی“ محسوب میشود؟
در سال2009, ما فریاد میزدیم که تغییر رژیم را میخواهیم. ملت ما بدنبال یک علامت شجاعانه از سوی رئیس جمهور آمریکا و سازمان ملل – بودند که انتظار آن میرفت.
اما رژیم آخوندی ایران و آمریکا ما را تروریست خطاب کردند.
همان برچسبی که تحت آن آخرین حمله به اشرف صورت گرفت، جایی که پسرم و 3400تن از یارانش که برای آزادی ایران مبارزه میکنند، در آنجا بسر می برند.
نیروهای مالکی در آوریل2011 به کمپ اشرف حمله کردند که دراثر این حمله 36تن کشته و صدها نفر مجروح شدند. هیچگونه تحقیقاتی هیچگاه توسط هیچ سازمان بین المللی، ازجمله سازمان ملل صورت نگرفت.
مالکی از ضرب الاجل 31دسامبر علیه اشرف و نیز اخلال در کار کمیساریای عالی پناهندگی در ثبت نامه پسرم و دوستانش, برای هموار کردن یک حمله دیگر استفاده میکند.
و شما آقای ریس جمهور, قبول کرده اید او را بعنوان میهمان خود در کاخ سفید در حالیکه تحت تحقیق برای جنایت علیه بشریت است بپذیرید
آقای رئیس جمهور ،
هرگونه جابجایی در عراق پسرم و دوستان وی، بدون حفاظت آمریکا و یا سازمان ملل,  امضای اعدام آنهاست.
شما باید مالکی را از این توطئه جابجایی، منصرف کنید.
آقای بان کی مون  دبیر کل ملل متحد،
شما میتوانید 3400 تن ساکنان بدون دفاع اشرف را با اختصاص دادن نیروهای کلاه آبی حفاظت کنید
همین حالا اقدام کنید