لرد کوربت مینویسد:
ویلیام هیگ وزیر امور خارجه اعلان کرد تمام کارمندان دیپلماتیک ایران باید این کشور (انگلستان) را در ظرف 48 ساعت ترک کنند، سئوال بعدی اینست: آنوقت (بعد) چی؟
این سیاستهای شکست خورده مماشات بریتانیا و غرب است که اجازه داده ایران فکر کند که حمله اراذل و اوباش بسیجی اش به سفارت بریتانیا در تهران مقبول است. رژیم کماکان تعهدات اتمیش را آشکارا نقض می کند حال آنکه بعنوان بزرگترین حامی تروریسم در منطقه عمل می کند.
بگفته شورای ملی مقاومت ایران (ان سی آر آی)، حمله روز سه شنبه به سفارت بریتانیا توسط سپاه پاسداران و بدستور شخص ملا علی خامنه ای رهبر مذهبی انجام شد. خامنه ای قصد دارد با باجگیری و تهدید و شانتاژ از اعمال یک سیاست قاطع از جمله تحریمات بین المللی علیه پروژه های تسلیحات اتمی ایران جلوگیری کند. ترور، گروگانگیری و حمله به مراکز دیپلماتیک همه بخشی از شیوه و روش ملاهاست.
ما سالهاست تلاش کرده ایم ایران را نوازش کنیم، به این امید بیهوده که یک سیاست مماشات میانه روهای در دایره رهبری را شناسایی خواهد کرد (تشخیص خواهد داد) و رژیم اصلاح خواهد شد. این مماشات (استمالت) در اشکال متعددی آمده است، از توسعه روابط اقتصادی گرفته تا زدن برچسب ناعالانه تروریستی به بزرگترین گروه اپوزیسیون سازمان مجاهدین خلق ایران (پی ام او آی) - که دو سال پیش پس از یک شکست خفت بار برای دولت بریتانیا در دادگاههای مان برداشته شد.
روز گذشته ما از دیوید میلیبند، وزیر خارجه سابق، شنیدیم که گفت محکومیت ایران نباید منحر به ”بصدا درآوردن طلبل های جنگ“ شود. او درست می گوید ولی پذیرش وضعیت کنونی غیرقابل تحمل است. سالهای بسیار زیادی است که رهبران جهان به ما دو گزینه برای برخورد با ایران داده اند - یا برقراری روابط یا حمله نظامی از جمله یک حمله هدف دار به تأسیسات اتمی ایران. تلاشها برای برقراری مجدد روابط شکست خورده اند حال آنکه جنگ هرگز یک راه حل نیست.
یک راه حل سوم و میانه وجود دارد. این سیاستی است که خانم مریم رجوی، رئیس جمهور برگزیده شورای ملی مقاومت ایران (ان سی ار آی)، پارلمان در تبعید ایران، ارائه کرده است. این یک سیاست تحریمات علیه قلب رژیم و همزمان حمایت از آرزوهای دمکراتیک میلیونها نفر است که فریاد آزادی سر می دهند. تحریمات علیه بانک مرکزی ایران یک قدم مثبت بود و این تحریمات اکنون باید تشدید شوند تا پولهای جاری شده به برنامه اتمی تهران و حمایتش از تروریسم گرفته شود. این علاوه بر حمایت از گروههای دمکراتیک که با رژیم مخالفند، و مردم ایران می توانند جرأت پیدا کنند تغییر را محقق کنند.
هرچند، اقدامات فوری هستند که اکنون باید انجام شوند. ویلیام هیگ امروز در اروپاست تا در جلسه شورای وزرای اتحادیه اروپا برای گفتگو درباره موضوعات بین المللی شرکت کند. روابط با ایران، ولی همچنین سرنوشت 3400 عضو گروه اپوزیسیون ایرانی پی ام او آی، مستقر در کمپ اشرف در عراق، در رأس موضوعات آن جلسه است. این مخالفین تحت حمله مزدوران ایران در دولت عراق هستند، و آقای هیگ باید حفاظت آنها توسط نیروهای سازمان ملل را فراخواند.
روز گذشته ویلیام هیگ در باره حمله به سفارت بریتانیا به پارلمان گفت که ”... یک چنین نقض آشکار مسئولیت های بین المللی برای بریتانیا کاملا غیرقابل قبول است.“ او باید به پیام خودش گوش کند و در جلسه امروز خواهان یک سیاست قاطع تر نسبت به رژیم ایران شود.
تحریمات جامع علیه رژیم، از جمله تحریم نفتی، اگرچه ضروریست، ولی برای جلوگیری از دستیابی تهران به یک بمب اتمی کافی نیست؛ راه حل نهایی تغییر رژیم بدست مردم و مقاومت ایران است».