رئیس جلسه، دانا روهرا باکر، رئیس زیرکمیته تحقیقات و نظارت بر اعمال دولت در کنگره

داناروهرا باکر: اکنون استماع مشترک زیرکمیته آسیا و زیرکمیته نظارت و تحقیقات آغاز میشود.
ما در ابتدا سخنرانیهای اولیه را خواهیم داشت.

خانمها و آقایان، از شما برای این که امروز اینجا آمدید تشکر میکنم. من میخواهم از همکارانم برای پیوستن به ما تشکر کنم. ما این استماع را با مقدمه یی درباره موضوع در دستور آغاز میکنیم. همراه با نمایش ویدئویی که در سال جاری ضبط شده است و تحولات قبل، در حین و بعد از حمله 8 آوریل به کمپ اشرف را توسط نیروهای عراقی که تحت فرمان دولت بغداد نخست وزیر مالکی عمل میکردند،  نشان میدهد .
ویدئو کوتاه است، حدود یک دقیقه، توسط ساکنان کمپ اشرف فیلمبرداری شده است و از مجموعه گسترده تری از فیلم که طی آن روزها ضبط شده است، تهیه گردیده است.
فیلم نشان میدهد هنگامی که نیروهای نظامی آمریکایی حضور داشتند نیروهای عراقی متوقف شده بودند اما وقتی به نیروهای آمریکا دستور داده شد، محل را ترک کنند نیروهای عراقی حمله کردند. بعداً تلفات حملات توسط پرسنل آمریکا که به محل بازگشتند، تأیید شد. آنها به زخمیها کمک کردند. و آمار کشته شدگان را تهیه کردند.
دوباره تکرار میکنم که این استماع توسط دو کمیته فرعی برگزار میشود. ما سخنرانیهای افتتاحیه را خواهیم کرد اما پس از نمایش این ویدئوی کوتاه، لطفا ویدئو را نمایش دهید.

(در اینجا فیلم حمله به اشرف در 8آوریل 2011 نشان داده شد . در فیلم نشان میدهد که نیروهای آمریکا صحنه را ترک میکنند و بعد حمله دژخیمان به اشرفیان شروع میشود و نفر تک تیرانداز یک به یک ساکنان اشرف را  هدف گیری کرده و شلیک میکند. و در صحنه آخر فیلم نشان میدهد که هیات آمریکایی از پیکر اشرفیان شهید،  بازدید به عمل میاورند. )

بسیار متشکرم، من مایلم که همچنین توجه شما را به پوسترهایی که در آنجا قرار دارند جلب کنم.
اگر در ویدئو توجه کرده باشید. یک مرد را می بینید که به وسیله سلاح هدف گیری و شلیک میکند چیزی که ما آن را قتل طراحی شده میدانیم. افرادی که توسط آن فرد هدف قرار گرفته و مورد نشانه روی سلاحش قرار داشتند، افراد غیرمسلح بودند.
تصور من این است کسی که یک یا دو نفر را میکشد، قتل محسوب میشود ولی وقتی دهها تن را میکشد قساوت و شاید هم جنایت جنگی معنی میشود. این حقیقت که این کار حداقل با تأیید دولت عراق صورت گرفته، چیزی است که مایه نگرانی زیاد ایالات متحده است.  به خصوص که در آغاز ویدئو نشان داده شد، نیروهای آمریکایی قبل از  این جنایت در حال خارج شدن از آنجا بودند.
این استماع آخرین فرصت برای کنگره است که به  وزارت خارجه میزان حاد بودن بحرانی را نشان دهد که ما با آن روبه رو هستیم و باعث لکه دار شدن حیثیت آمریکا میشود، چنانچه اقدامی در جلوگیری از کشتار افراد غیر مسلح در کمپ اشرف صورت نگیرد.
اگر خونریزی صورت بگیرد جنایتی است که در اثر توطئه نخست وزیر مالکی و استبداد دینی حاکم بر ایران صورت گرفته است که فرمان آن را صادر میکند. در مورد تمام آنچه که دارد میگذرد و این دو دهه است که ادامه دارد. حداقل از هنگام ورود نیروهای آمریکایی در سال 2003 به عراق، کمپ اشرف یک جامعه صلح آمیز از  ناراضیان سیاسی و پناهندگان بوده است و مطمئناً این جامعه از سال 2003 که ما وارد آنجا شدیم، وجود داشته است و سزاوار برچسب تروریستی نیستند.  همانطور که کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد به ما گفته است لیست گذاری آنها توسط آمریکا ـ و این  حرف نماینده کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل است که به ما گفته است ـ یک مانع جدی در یافتن مکانی امن برای انتقال ساکنان کمپ اشرف به خارج از عراق است.
لیست‌گذاری مجاهدین در آمریکا توسط مالکی برای توجیه همکاری جنایتکارانه اش با رژیم ایران مورد استفاده قرار میگیرد.
چرا ما در ایالات متحده در این جنایت شریک جرم میشویم.
اگر آنها دیپورت شوند یا هدف حمله دیگری قرار گیرند، خون ریخته شده بر روی شنهای بیابان، کفشهای مارک گوچی!!! افراد وزارت خارجه را لکه دار خواهد کرد.
همراهی مالکی با استبداد دینی بیرحم حاکم برایران روشن است. وی  برای رضایت اربابانش در تهران پیش از این به اعمال خشونت و قتل  علیه ساکنان اشرف مبادرت کرده است.
همانطور که همین الان دیدیم، در ساعات اولیه 8 آوریل سال جاری واحدهای ارتش عراق با 2500 نیرو و خودروهای زرهی به ایرانیان غیر مسلح در کمپ اشرف حمله کردند و حداقل 34 تن از ساکنان را کشتند و صدها تن دیگر را زخمی کردند.
همانطور که ما در ویدئو دیدیم این یک شلیک بی هدف نبود. افرادی بودند که اهداف خود را انتخاب میکردند، افراد غیر مسلح، و به آنها شلیک میکردند انگار آنها آهو بودند که در یک شکارگاه آهو قرار داشتند.

ما همچین دیدیم که پرسنل نظامی آمریکا ساعاتی قبل از تهاجم از کمپ بیرون کشیده شدند.
این به ما چه میگوید؟ یک نفر تصمیم آن را گرفته است. این یک جنایت و جنایت علیه بشریت بود. برخی رسانه ها گفتند که نیروهای مهاجم  توسط آمریکا آموزش دیده و مسلح شده بودند.
و شما آن مجموعه از اجساد را دیدید و توجه کردید که تمامی این افراد غیر مسلح بودند. این شرم آور است و شرم بر ما باد.
به ساکنان کمپ قول حفاظت تحت کنوانسیون چهارم ژنو از سوی فرماندهان عالیرتبه آمریکا در عراق داده شده بود.

اجازه بدهید. این جاست. همانجا، یک پوستر هست که کارت هویت صادر شده برای یک ساکن کمپ و توافقنامه را نشان میدهد. من گمان میکنم که این یکی است. قبل از اینکه شروع کنیم به آن اشاره کردم. این پوستر توافق بین ساکنان کمپ و آمریکا را برای حفاظت آمریکا و صلح در ازای خلع سلاح نشان میدهد. دلیل خلع سلاح شدن این کمپ و دلیل اینکه افراد وسیله یی برای دفاع از خودشان ندارند این بود که آنها با دولت آمریکا قرارداد بستند که خلع سلاح شوند. بنابراین آنها هدف گلوله قرار گرفتند به نحوی که انگار آهوهایی بودند که توسط شکارچیان شکار میشدند. هیچ چیز برای دفاع نداشتند.
هنگامی که حق حاکمیت به عراق منتقل شد، مسئولیت اشرف به این شرط به دولت عراق داده شد که تعهد مستقیم بدهد حفاظت ساکنان کمپ را ادامه دهد.
در آوریل ایالات متحده به طور کامل و مطلق در انجام مسئولیتها و قولهایی که به ساکنان اشرف داده بود شکست خورد .
بعد از وقوع حمله، وزارت امور خارجه این ارزیابی را ارائه داد «بحران و از دست رفتن جان انسانها توسط دولت عراق و ارتش عراق آغاز شد». 
اما قبل از حمله چه اتفاقی افتاد؟ همانطور که اشاره کردم؟ سفارت آمریکا و فرمانده نیروهای آمریکایی بدون شک از افزایش نیروهای عراقی در خارج کمپ اطلاع داشتند. آیا آن موقع با دولت عراق تماس گرفته شد؟ ما نیاز داریم که بدانیم. اگر این طور است عکس العمل عراقیها در هنگامی که ما با آنها تماس گرفتیم، چه بود؟
و بنابراین همانطور که قبلاً اشاره شد به واحد نظامی آمریکا، مستقر در اشرف، لحظاتی قبل از حمله فرمان داده شد که محل را ترک کند. روشن است و آن طور که به نظر میرسد یک توطئه در کار بود تا دولت ما و دولت مالکی مرتکب جنایت شوند و جان افراد غیر مسلح را بگیرند.
بنابراین چه کسی در دولت از این اطلاع داشت؟ چه نوع توافقی انجام شده بود؟ و چرا هیچ اقدامی برای جلوگیری از آن صورت نگرفت. اگر که ما از آن مطلع بودیم؟
ما میخواستیم از مقامات وزارت خارجه این موارد را سؤال کنیم اما به ما گفته شد که هیچ کس در دسترس نبود تا در استماع این کمیته فرعی در 7 ژوئیه شهادت بدهد.
آیا طی سه هفته آینده ما می توانیم یا خواهیم توانست یا تلاش می کنیم ساکنان کمپ اشرف را خارج کنیم؟ آمریکا خون و پول خودش را صرف آنجا کرد، یک تریلیون دلار با هزاران تن از مردان و زنان و جوانان فقط برای اینکه دولتی در بغداد سر کار بیاید که یک عروسک خیمه شب بازی برای دیکتاتوری آخوندی در ایران باشد؟ برای دیکتاتوری ملاها که خطرناکترین دشمن آمریکا و تهدید صلح و ثبات در خاورمیانه است. دولتی که ما برایش جنگیدیم و پول و خون دادیم که به وجود بیاید الان هم پیمان آنها شده است. در مقالة اخیر در واشینگتن پست، نخست وزیر مالکی از نامگذاری مجاهدین در لیست تروریستی توسط آمریکا جانبداری کرد و از آنها به عنوان شورشی در گیومه نام برد و از آن به عنوان توجیهی برای یک دندگی اش در قبال اشرف استفاده کرد. پس اگر نخست وزیر عراق نمیتواند روابط آمریکا و عراق را بدون اشاره به اشرف مورد بحث قرار بدهد ـ و اشرف را نیز بدون اشاره به لیست ذکر نمیکند- چطور ما میتوانیم به این مسأله بپردازیم بدون اینکه در مورد لیست دولتمان که ساکنان کمپ اشرف را تروریست مینامد صحبت کنیم؟ در سال 1997 رژیم ایران دولت کلینتون را ترغیب کرد که مجاهدین را در لیست گروههای تروریستی خارجی وزارت خارجه قرار بدهد. هدف این عمل ساده لوحانه ارتقا روابط با رژیم تهران بود، ولی روابط بهبود پیدا نکرد و رژیم ایران به حمایت از خشونت در سراسر منطقه ادامه داد و مخالفان را در ایران سرکوب کرد و توانایی هسته یی پیدا کرد که نمیدانیم آیا ما هدف آن هستیم یا اسرائیل یا کشورهای دیگری که دیکتاتوری ملاها از آنها خوشش نمیاید.  به ما گفته شده است که وزارت خارجه در حال بازنگری نامگذاری مجاهدین به عنوان سازمان تروریستی میباشد. وزیر امور خارجه هیلاری کلینتون به هنگام حضورش مقابل کمیته امور خارجی در کنگره در 22 اکتبر تأیید کرد که اتحادیه اروپا مجاهدین را از لیست شان خارج کرده است. این کار در سال 2009 انجام شد، اما وزارت خارجه آمریکا آنها را از لیست خارج نکرده است. اروپاییان اینکار را انجام دادند و زمان دارد میگذرد. آمریکا باید روی حرمت  و محقق کردن قولی که به ساکنان اشرف برای حفاظت داده بود و قولی که توسط دولت عراق به ما داده شده بود، پافشاری کند.  اینجا فقط بحث نجابت مطرح نیست بلکه موضوع برسر اعتبار دولت مالکی و حیثیت مردم آمریکاست. دولت عراق باید به کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد اجازه دهد که مأموریتش را برای جابجایی ساکنان کمپ اشرف به خارج از عراق در یک محل امنی در کشور ثالث با حمایت کامل آمریکا تکمیل کند.

آقای کارنهان اگر مایل باشید سخنان مقدماتی خود را ایراد بفرمایید.

راس کارنهان:  متشکرم آقای رئیس، و متشکرم  به خاطر کار مسئولانه تان، در این مورد نیز از شما تشکر می کنم. از این دومین استماع، همانطور که قول داده شده بود، در این زمینه تشکر می کنم. تحولات متعدد اخیر، چند ماه قبل در سفری که شما به عراق داشتید و بیرون رفتن نیروهای آمریکا ظرف چند هفته آینده، این استماع به ما این امکان به موقع را می دهد که نه تنها موضوع نگران کننده  انسانی در کمپ اشرف را بلکه همچنین موضوع وسیع تر سیاست آمریکا در قبال عراق را برای بعد از این ارزیابی کنیم.
متأسفانه نمایندگان جامعه فعال ایرانیان مقیم آمریکا در سن لوئیز،  منطقه من، نگرانی عمیقی برای اعضای خانواده شان در قرارگاه اشرف دارند. خوشبختانه بعضی هایشان امروز اینجا حضور دارند. مجدداً خوش آمدید و متشکرم به خاطر نمایندگی تان و اینکه بخشی از این تلاش هستید.
در سال 2003 ساکنان اشرف استاتوی نفرات حفاظت شده تحت کنوانسیون ژنو را  به دست آوردند، البته بر اساس توافق نامه وضعیت نیروها بین آمریکا و عراق، نیروهای عراقی مسئولیت این منطقه را از سال 2009 برعهده دارند.  با خروج نیروهای آمریکایی از عراق درخواستهای مکرر دولت عراق از ساکنان اشرف برای ترک این کشور جای نگرانی جدی در مورد سلامت و حفاظت ساکنان می باشد.
سلامتی ساکنان در اشرف یک نگرانی فوری ایجاد می کند، ولی با این حال من علاقمندم بدانم تلاشهای مستمر ما در کل کشور چگونه خواهد بود؟
برای استماع امروز آقای رئیس مجدداً تشکر می کنم.  برای تلاش مستمر شما جهت دسترسی به یک راه حل انسانی برای این مشکل.

دانا روهرا باکر: رئیس زیرکمیته تحقیقات و نظارت بر اعمال دولت در کنگره:
حالا ما می خواهیم از نماینده چابت، رئیس زیر کمیته خاورمیانه و آسیای جنوبی که به طور رسمی حامی مشترک یا رئیس مشترک این استماع است دعوت کنیم و ما از شما تشکر می کنیم که نطق آغازین شما را بشنویم.

استیو چابت، رئیس زیر کمیته خاورمیانه و آسیای جنوبی:  خیلی ممنون و عصر بخیر. بگذارید از همکارم از کالیفرنیا، رئیس زیر کمیته نظارت و تحقیقات، آقای روهرا باکر برای ترتیب دادن این استماع مشترک به موقع و مهم با زیر کمیته خاورمیانه و جنوب آسیا که من رئیس آن هستم، تشکر کنم..
در ژانویه 2009، دولت عراق کنترل کامل کمپ اشرف و مسئولیت 3400 تن از ساکنان را که در آنجا زندگی می کنند، به عهده گرفت. از آن زمان چند اتفاق خیلی ناراحت کننده وجود داشته است. یکی از آنها را همین الان ما دیدیم که منجر به مرگ ساکنان کمپ شد. من به طور خاص از مرگ نزدیک به 35 تن از ساکنان کمپ اشرف ناراحت هستم که به دلیل درگیری با نیروهای عراقی در 8 آوریل 2011 بود. (فکر می کنم این همان بود... بله)
گزارش کمبودهای غذایی، سوخت و دارو نیز نگران کننده است. این در یک کلام قابل قبول نیست. دولت عراق باید همه قدمهای ضروری و مناسب را برای جلوگیری از اینکه جانها از دست برود، به عمل آورد. هنگامی که ما کار میکنیم تا وضعیت را حل و فصل کنیم، بر عهده همه طرفهاست به یاد داشته باشند که 3400 تن ساکنان، کلماتی روی کاغذ نیستند. آنها انسان هستند. استاتوی ساکنان کمپ اشرف یک موضوع پیچیده است و به یک راه حل بین المللی نیاز دارد تا خواست ساکنان را در نظر بگیرد. همچنین من می خواهم درخواستهایی را که برای به تعویق انداختن مهلت 31 دسامبر برای بستن کمپ اشرف شده است، تأیید کنم. من می ترسم که عجله برای پیدا کردن یک راه حل، فقط باعث ریسک و رسیدن آسیب به ساکنان کمپ بشود. درحالیکه پیدا کردن سرزمین دائمی برای این ساکنان نیاز به وقت دارد،  چنین صبری برای همه طرفهای ذیربط ضروری است. این حیاتی است که جامعه بین المللی فوریت این شرایط را بداند و به سرعت عمل کند. من می خواهم دوباره از رئیس روهرا باکر برای ترتیب دادن این استماع برای شنیدن شهود تشکر کنم. وقت من در اینجا به پایان میرسد.
دانا روهراباکر: خیلی متشکرم.
 

دانا روهرا باکر:  نماینده پو را میشنویم. 
 

تد پو:  متشکرم آقای رئیس ما یک بحران داریم که آن طرف دنیا دارد اتفاق میافتد و ایالات متحده باید از این بحران مطلع باشد. یک ضرب الاجل روبه پایان. و چرا دولت عراق میخواهد یک کمپ را ببندد و آنها را به کمپ دیگری در عراق ببرد؟ خوب برای اینکه میدانند کمپ اشرف در تمام جهان به این شناخته میشود که محل پناهگاه جنگجویان آزادی ایران است. عراق میداند اگر به ساکنان وقتی در کمپ اشرف هستند حمله کند با محکومیت جهانی روبرو خواهد شد همانطور که در 2009 و 2011 شد وقتی بیش از 40 فرد غیر مسلح را کشتار کردند.
ساکنان کمپ اشرف میگویند که به دولت عراق اعتماد ندارند.  هیچ اشکالی به آنها نمیگیرم.  آنها کمپ آنان را دوبار تصرف کرده اند. ساکنان کمپ تقاضا داده اند تا به عنوان پناهنده توسط سازمان ملل شناسایی شوند. عراق میداند که اگر ساکنان استاتوی پناهندگی بگیرند نمی تواند حقوق بشر آنان را نقض کند بدون اینکه با  پیامدهای جدی روبرو شود.  پس با فشار قوی از طرف رژیم ایران، مالکی و اوباش او کمپ را در 31 دسامبر می بندند قبل از اینکه پروسه پناهندگی بتواند تمام شود. در 12 دسامبر مالکی در ایالات متحده در واشنگتن دی سی خواهد بود.  من دارم نامه یی به رئیس جمهور با امضاهای آن جمع میکنم و از وی میخواهم که مسأله کمپ اشرف را در این ملاقات مطرح کند. ما 47 امضا داریم، امیدواریم بیشتر داشته باشیم.  زمان دارد میگذرد. تعداد روزهای باقیمانده کم است.  امیدوارم که شاهدین امروز بتوانند دقیقاً به طور ریز بگویند توسط این دولت چه کاری برای حفاظت ساکنان کمپ اشرف انجام خواهد شد. امیدوارم که ما چیزی به این صورت همانطور که قبلاً شنیده ایم، نشنویم. یکسری استدلال بیشتر که چرا دولت ما همچنان در کنار دولت مالکی و منافع رژیم ایران به جای رزمندگان آزادی در کمپ اشرف می ایستد.
دانا روهرا باکر: لطفاً صحبتهای مقدماتی خودتان را بفرمایید، ایشان هم همینکار را می کنند و بعد ادامه می دهیم.
دیوید ریورا: با تشکر. سؤال اصلی که در این جلسه استماع مطرح میکنم و مایلم به آن پاسخ داده شود، درباره این ضرب الاجل مستبدانه 31دسامبر است که مشخصاً جناب سفیر فیرید مطرح کردند.
ایالات متحده آمریکا برای پیشگیری از وقوع جنایت در شب کریسمس در کمپ اشرف چه خواهد کرد؟ زیرا ما همه میدانیم که چه اتفاقی در حال وقوع است. در مورد این مسأله خاص، در گذشته به طور واضح و آشکار شاهد بوده ایم که شکنجه های روانی و روحی در اطراف کمپ وجود دارد. میدانیم مکانیسمی وجود دارد که با تولید سروصدای فراوان، فضای عدم آرامش و شکنجه روحی و روانی را در محیط آنجا ایجاد نماید و همچنین محرومیتهای فیزیکی را بوجود آورند. ما در اینجا فیلمی را در ابتدای این جلسه دیدیم که ثابت میکرد چه پیش خواهد آمد. سؤال اینجاست ایالات متحده آمریکا برای پیشگیری از جنایتی که همه میدانیم محتمل است، چه خواهد کرد؟
براین باورم که  ضرب الاجل 31دسامبر یک بهانه ساده است تا امر بازگرداندن اجباری ساکنان اشرف را در پوشش آن انجام دهند. یعنی بازگرداندن آنها به جایی که تحت جنایت و شکنجه قرار می گیرند و این که در نهایت از میان برداشته شوند. بنابراین من معتقدم باید هر چه در توان داریم انجام دهیم تا بتوانیم از وقوع جنایت در آخرسال جلوگیری کنیم و امیدوارم و انتظار دارم که تا پایان امسال پاسخ سؤال خود را بیابم.
 

دانا روهرا باکر: آقای فیلنر آیا مایلید شما مقدمه تان را بگویید؟
فیلنر:  متشکرم آقای رئیس. متشکر به خاطر این افتخار که بتوانم در این کمیته صحبت کنم. اتفاقی که دارد میافتد در ضمن، ما در جلسه کمیته یی هستیم که در تمام کنگره امروز برگزار میشود و امیدوارم سفیر فرید و خانم لیفی به خانم کلینتون این را گزارش کنند. منظورم این است که معمولاً شما دو طرف کنگره را می بینید که فقط با هم میجنگند به جای اینکه توافق و فکر مشترک داشته باشند، ولی من فکر میکنم در این موضوع که الان بحث می کنیم همه با هم هستیم. و من از رهبری رئیس جلسه بسیار متشکرم. من خودم را با تمامی نظرات شرمن و روهرا باکر همراه می بینم (خدا ممکن است به خاطر این حرف من دموکرات را بکشد که حرف جمهوریخواهان را تأیید میکنم) ولی با تمامی گفته های شرمن و روهرا باکر موافقم و به جای اینکه شهادت نماینده فیرید را هنگام صحبت کردن، قطع کنم، الان نکته یی راجع به آن میگویم، چرا که کمی به خاطر آن ناراحت شدم. شهادت شما برایم آزاردهنده بود. شما با این شروع میکنید که یک فهم عمومی از واقعیات مهم است. موافقم فقط مطمئن نیستم که بیانات شما ما را به چنین فهمی رهنمون کرده باشد.
در واقع من شنیده ام که اولین وزیر امنیت داخلی، وزیر ریج، به طور علنی گفته است که هیچ چیز هیچوقت روی میز او نیامد، که نشان دهد مجاهدین یک سازمان تروریستی هستند.
وزیر دادگستری، دادستان کل موکیزی، دقیقاً همین را گفت. او هم هیچوقت چیزی ندید. رئیس ستاد کارکنان رئیس جمهور آمریکا، اندرو کارد، دقیقاً همین را گفت. آنها هیچوقت هیچ چیزی ندیدند که به قضاوت آنها نشان دهد مجاهدین یک سازمان تروریستی هستند. پس این واقعیتها در یک طرف اقلاً  قابل جدل هستند، اگر غلط نباشند. من میتوانم این را بگویم، من دکترای تاریخ دارم پس میتوانم بگویم که این به لحاظ تاریخی غلط است. پس لطفاً بگذارید ما اینجا واقعگرا باشیم و تلاش کنیم همانطور که همکاران من قبل از من گفتند، اینها گروهی از مردم هستند که از سیاست ما علیه رژیم ایران حمایت میکنند، آنها همان چیزی را میخواهند که ما میخواهیم. یک ایران دموکراتیک، مبتنی بر جدایی دین  از دولت و غیر اتمی. من میخواهم از شما بشنوم آقای سفیر، ما میخواهیم چکار کنیم که به آنها کمک کنیم تا باقی بمانند. ما مشکل را میدانیم. جایی باید برای پناهگاه آنان پیدا کنیم. بیایید از آنها اگر لازم است حفاظت کنیم. شما اگر 5 یا 10نیرو که تعداد زیادی نیستند،  5 یا 10 (نیرو اختصاص بدهید) شرط می بندم که مسأله را تغییر میدهد.
یک قطعنامه به شورای امنیت بدهید، و بگویید که نیروهای سازمان ملل متحد باید برای حفاظت اشرف آنجا باشند. این کار راحتی نیست ولی بگذارید نشان بدهیم که ایالات متحده روی این مسائل کجا می ایستد.کمی رهبری نشان بدهیم. یک مقدار تهاجم نشان بدهیم. فقط به ما یکسری چیزهای کاغذ بازی نشان ندهیدکه این محل این قدر سخت و پیچیده است، ما همه این مشکلات را داریم، من فکر نمی کنم بتوانیم کاری تا 31 دسامبر انجام دهیم. این مسخره است. ما میتوانیم کمی رهبری نشان بدهیم. اینقدر خجالتی نباشیم. نشان بدهیم که ما اهمیت میدهیم. این شاید یکی از حساسترین نقاط جهان باشد. و ما تغییر در ایران را میخواهیم و باید هر کاری که میتوانیم انجام دهیم تا آن را به حقیقت تبدیل کنیم. متشکرم

دانا روهراباکر: خانم نماینده چو شما بفرمایید
جودی چو: من در سال 2009 انتخاب شدم که احساس میکنم این  همزمان با حمله به ا شرف بود که ساکنان کمپ اشرف برای اولین بار مورد تهاجم خونین نیروهای عراقی قرار گرفتند و 11تن کشته و بیشتر از 300 تن زخمی شدند. صدها نفر از نیروهای مسلح امنیتی با استفاده از بولدوزر راه خود را به زور به داخل کمپ باز کردند. در حالیکه ساکنان سعی کردند از ورود آنها جلوگیری کنند، آنها از گاز اشک آور، شلنگ آب و باتون علیه ساکنان غیر مسلح استفاده کردند.
من حتی بیشتر وحشت زده شدم وقتی که ویدئو کامل مربوط به اتفاقاتی که در روز 8 آوریل 2011 بود را دیدم. نیروهای عراقی به سمت زنان، مردان و بچه ها شلیک میکردند. 34 نفر کشته و بیشتر از 320 نفر زخمی شدند. من نمیتوانستم باور کنم وقتی که نشان داده میشد که سربازان بدون ملاحظه به سمت انسانها شلیک میکردند، به طوری که به نظر میرسید به سمت اشیا در یک تمرین تیراندازی شلیک میکنند.
من امروز اینجا هستم تا صدای خانواده هایی باشم که نگران عزیزانشان هستند، آمریکا عراق را در آخر سال ترک میکند، در همان مهلت زمانی که نخست وزیر مالکی گفته است کمپ اشرف را میخواهد ببندد. وقتی نیروهای آمریکایی عراق را  ترک کنند، هیچ راهی برای حفاظت این ساکنان وجود ندارد.
بعد از دو حمله یی که اتفاق افتاد و با در نظر گرفتن اینکه نیروهای عراق به محاصره کمپ ادامه میدهند، من نمیتوانم با وجدان خودم یا وجدان آمریکا قبول کنم که این 3400 تن ساکنان کمپ صدمه ببینند، در حالیکه ما میتوانستیم جلو آن را بگیریم.
من معتقدم که وزارت خارجه و رئیس جمهور لازم است از موقعیت و نفوذ خود استفاده کنند تا به مهلت 31دسامبر برای بستن کمپ اشرف اضافه شود. همچنین ما باید به دولت عراق فشار بیاوریم تا از جابجایی ساکنان کمپ به نقاط مختلف در داخل عراق خودداری کند. ما باید از دولت عراق مصرانه بخواهیم که به کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد اجازه بدهد کار خود را انجام بدهد و به ساکنان کمپ اشرف برای پیدا کردن محل امن و استقرار بعدی آنها کمک کند. این کمترین چیزی است که آنها سزاوار آن هستند.

دانا روهرا باکر: رئیس زیرکمیته تحقیقات و نظارت بر اعمال دولت در کنگره: اجازه بدهید که من در مورد صحتبهای همکارانم یک تصحیح بکنم. کار آنها بدتر از شلیک کور بود. آن شلیکها بسیار هدفدار بودند و اهداف مشخصی را هدف قرار میدادند که در آن روز به قتل رسیدند. از جمله  زنان و افراد کم سن و سال غیرمسلح هدف قرار داده شدند… اینطور نبود که آنها فقط هوایی شلیک کنند و به طور تصادفی افراد هدف قرار بگیرند. این قتلها از قبل طراحی شده بود و به همین  دلیل است که ما امروز اینجا هستیم. حالا که همه ما حرف خودمان را زدیم اکنون برخی توضیحات را بشنویم و گفتگو و سؤال و جواب داشته باشیم و روشن کنیم تا بتوانید ببینید یک عصبانیت مشروع از سوی اعضای کنگره آمریکا وجود دارد که می فهمند در اینجا چه دارد میگذرد.
بنابراین ما دو شاهد بسیار خوب از وزارت خارجه داریم.
 

دانیل فیرید، یک کارمند سرویس امور خارجی است که در سال 1997 شروع به کار کرد و ما در طول مدت خدمتش در موارد متعددی با او در مکانهای مختلفی روبه رو شده ایم. باربارا لیف در حال حاضر معاون وزارت خارجه در زمینه امور عراق و میز امور خاورمیانه است. او این منصب را از ماه اوت 2011 بدست آورده است.
سفیر دانیل فیرید : آقای رئیس روهراباکر، ... عضو ارشد کورنهان، از اینکه امکان دادن شهادت و گزارش در مورد تلاشهای اساسی و در جریان آمریکا برای حل این مسأله انسانی و اساسی را در اختیار من قرار دادید، متشکرم. دولت عراق اعلام کرده است که قرارگاه اشرف باید تا پایان امسال بسته شود، و ترتیبات مورد نیاز برای تأمین امنیت و آسایش ساکنان آن هنوز نهایی نشده اند. با توجه به کوتاه بودن زمان، همه طرف حسابها باید همکاری کنند و پیشنهادات معتبر ارائه شده توسط ملل متحد به منظور یک جابجایی انساندوستانه، امن و مورد قبول به شکل بیطرف را بپذیرند. معاون رئیس جمهور، جو بایدن در جریان دیدار اخیر خود از بغداد بر اهمیت نقش ایالات متحده در یک راه حل مسالمت آمیز و امن برای مسأله قرارگاه اشرف تأکید کرد. وزیر من را موظف کرد اطمینان حاصل کنم که دولت آمریکا هر اقدام مسئولانه ممکن را در همکاری با دولت عراق، اتخاذ کرده است. ملل متحد و هم پیمانانمان در تماس با ساکنان قرارگاه اشرف و سخنگویانشان هستند تا جابجایی امن و مسالمت آمیز ساکنان اشرف را تضمین نماید. همانطور که همه در اینجا می دانند، دولت عراق تصمیم خود را برای تعطیل کردن قرارگاه اشرف در پایان  سال جاری اعلام کرده است. با این حال اعمال حق حاکمیت ناقض ضرورت خویشتنداری و مراقبت نیست. ما از دست رفتن تأسف بار حیات را در نتیجه تلاشهای قبلی، ازجمله در آوریل گذشته، توسط پلیس عراق برای ورود به قرارگاه، شاهد بوده و محکوم کرده ایم. ایالات متحده اعلام کرده، و من اینجا تأکید می کنم، که دولت عراق باید از به کار بستن خشونت خودداری کند. وزارت خارجه در گذشته، حال و آینده از نزدیک با ملل متحد، و هیأت همیاری اش در عراق به مدیریت آقای مارتین کوبلر و کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد برای دستیابی به یک راه حل انسانی کار می کند. این ارگانهای سازمان ملل نقش جدی و سازنده یی در تلاشهای اضطراری برای یافتن یک راه حل دارند و درگیر می باشند. اتحادیه اروپا نیز از این تلاشها حمایت می کند.
دانا روهرا باکر: رئیس زیرکمیته تحقیقات و نظارت بر اعمال دولت در کنگره: خیلی ممنون. من با چند سؤال شروع میکنم و بعد ما به نفرات دیگر میرسیم.
اولاً، آقای سفیر، شما در بیانیه شروع خود چند بار  گفتید که هر قسمت نقش خود را دارد و یک تلاش متمرکز از طرف تمام قسمتها نیاز است تا بتوان از این وضعیت خارج شد. بگذارید من این سؤال را بکنم. آیا شما معتقدید که آمریکا تمام کاری که میتواند را دارد انجام میدهد. آیا ما درگیر یک تلاش متمرکز هستیم در حالیکه ما حتی نمیتوانیم مجاهدین را از لیست خارج کنیم. بله خواهش میکنم به من بگویید. این در ظاهر خیلی متناقض به نظر میرسد. ما حتی نمیتوانیم خودمان وارد به یک نامگذاری مجدد بشویم و شما پیشنهاد میدهید که ما همه باید تلاش متمرکز  داشته باشیم. این تلاش چقدر باید متمرکز باشد که بتوانیم یک سیاست برای دولت خودمان تهیه کنیم تا اوضاع را از حالت بحرانی خارج کند.
سفیر دانیل فیرید:  تلاشهای ما در دفتر من و همکاران ما در دفتر شرق نزدیک، مسلماً فشرده هستند. وزیر کلینتون به طور صریح خواست که من تمام عیار روی این موضوع کار کنم و این کاری است که من و همکارانم و سفیر جفری در بغداد داریم انجام میدهیم. این یک خط مستقیم از وزیر است که درگیر موضوع میباشد. من میتوانم به شما اطمینان بدهم این دارد انجام میشود. من نمیتوانم  و مسئولیت من نیست که راجع به پروسه  لیستگذاری گروههای خارجی نظر بدهم. دفتر من نقش هدایت کننده یی در این پروسه ندارد. من میدانم که موضوع دارد پیش میرود و من کاملاً متوجه  توضیحاتی که شما دادید، هستم.
دانا روهرا باکر: چطور دارد پیش میرود. چه مدت است که این موضوع همین طور هی دارد پیش میرود.
سفیر دانیل فیرید: این پروسه چند ماه است که دارد طی میشود ولی یکبار دیگر میگویم که دفتر من درگیر آن نیست.
دانا روهرا باکر: بگذارید من  تصریح کنم که «تلاش فشرده» به هیچوجه نمیتواند حرف دقیقی در مورد کارهای وزارت خارجه در بررسی یک دور ساده  نشان بدهد که مسئولیت آن با خود آنها برای نامگذاری  مجدد MEK  و بیرون آوردن آنها از لیست تروریستی میباشد. همانطوری که متحدان اروپایی ما قبلاً انجام داده اند. بنابراین من متأسفم ولی شما در اینجا نماینده قسمت خودتان در وزارت خارجه نیستید. شما در اینجا وزارت خارجه را نمایندگی میکنید. و وزارت خارجه روی این موضوع به طور متمرکز کار نمیکند. یعنی ظاهر قضیه این است که این کارکرد شاید تلاش متمرکز یک حلزون باشد. حلزونها ممکن است فکر کنند که تلاش متمرکز برای رسیدن به جایی را انجام میدهند ولی آنها له میشوند برای اینکه آنها موجودات خیلی کندی هستند. بگذارید یک سؤالی از شما بکنم. آیا شما هیچ موردی را در تاریخ میشناسید که سازمانهای انقلابی علیه رژیمهای دیکتاتوری جنگیده باشند و بعد به نیروهای دموکراتیک و قابل احترام در جامعه تبدیل شده باشند؟
سفیر دانیل فیرید: در تاریخ مثالهای دقیق از نوع تبدیل شدن که شما به آن استناد کردید وجود دارد. حتماً و هیچ شکی در آن نیست.
دانا روهرا باکر: خوب پس میدانیم که در تاریخ اتفاق افتاده است و همچنین میدانیم که متحدان اروپایی ما مجاهدین را به عنوان یک سازمان غیرتروریستی مشخص کرده اند. پس در مورد وزارت خارجه موضوع ازچه قرار است. آیا آنها تاریخ را نمیدانند یا به فشردگی دوستان اروپایی ما کار نمیکنند؟
سفیر دانیل فیرید: من میدانم که پروسه دارد طی میشود. تصمیم وزارت بر اساس فاکتها و قانون، مشخص خواهد شد. من میدانم که ما به سختی روی این موضوع، روی پروسه داخل وزارتخانه کار میکنیم تا به سرانجام برسد. بیشتر از این نمیتوانم بگویم چون موضوع در حال طی پروسه خودش است. با اجازه شما، نقطه نظرات شما را با خودم برده و مطرح میکنم.
دانا روهرا باکر: من میخواهم شما نقطه نظرات دیگری را هم مطرح کنید. اگر شما به طور واقعی درست میگویید و  چیزی که من می بینم دقیق نیست. چیزی که من می بینم راه بند است و نه یک  تعهد فشرده. امیدوارم که من اشتباه کرده باشم.
به دوستم آقای راس کارنهان می سپارم که سؤالاتش را بپرسد ما حدوداً 15دقیقه وقت داریم. بعد برای رأی گیری در سالن قطع  میکنیم و مجدداً برخواهیم گشت.
آقای کارنهان بفرمایید:
راس کارنهان: متشکرم آقای رئیس و متشکرم از همه به خاطر حضورشان در اینجا. آقای سفیر مایلم به بحث تجدید لیست گذاری برگردم پروسه یی که در آن هستید را به کمیته توضیح بدهید که الان در کجای پروسه تجدید لیست گذاری هستیم، بگذار با آن شروع کنیم.
سفیردانیل فیرید: برایم قابل تقدیر است به غیر از جایی که آقای رئیس اشاره کردند که من کل دپارتمان را نمایندگی میکنم من اینها را به هیأت رئیسه خواهم برد. من سر این پروسه متخصص نیستم ولی تمام تلاشم را میکنم که به سؤالاتتان پاسخ صریح بدهم، به صریحترین شکلی که میتوانم. پروسه شامل دریافتهای مأمورین از منابع داخل وزارتخانه که تقریباً تکمیل است و بعد یک بسته جامع و کار شده برای رسیدگی به وزیر امور خارجه فرستاده خواهد شد. من فکر میکنم که به زودی اتفاق خواهد افتاد. من نمیتوانم قولی سر زمانبندی بدهم من به زمانبندی دادن وقتی که نمیتوانم به آن پایبند باشم اعتقاد ندارم ولی میتوانم به شما بگویم که موضوع بازنگری لیست تروریستی چیزی است که ذهن وزیر امور خارجه را خیلی مشغول کرده است و او میداند که دارد کار پیش میرود.
کارنهان: آیا حساب شده که این قبل یا بعد از ضرب الاجل 31 دسامبر انجام خواهد شد؟
سفیر دانیل فیرید: من نمیتوانم بگویم و من نمیتوانم قولی بدهم.
راس کارنهان: من قولی نمیخواهم و من اشراف و اطلاعات شما را میخواهم بدانم. من میدانم شما نمیتوانید بگویید برایم قابل فهم است.
سفیر فیرید: این چیزی است که به واقعیتها و قانون برمیگردد و نمیتوانم قولی بدهم که نمیتوانم به آن متعهد بمانم.
راس کارنهان: من می فهمم نمیتوانی بگویی. به موضوع بعدی برگردیم چیز دیگری که میخواهیم شما رویش نظر بدهید در مورد تاریخ 31دسامبر و ضرب الاجل در ارتباط با تلاشهایی میباشد که شما گفتید در جریان است. مجدداً میگویم برایم این تلاشها قابل تقدیر است. فکر میکنم آنها فوری هستند و من میخواهم مطمئن شوم و همه در اینجا میخواهند مطمئن شوند که به دلیل عدم اقدام یا تأخیر در اقدام، یک بحران انسانی دیگر یا یک کشتار وجود نخواهد داشت. بنابراین سؤال من این است که در رابطه با آن جدول زمانبندی آیا به نظر شما این پروسه برای بیشتر از سه هزار نفر میتواند قبل از 31دسامبر قبل از ضرب الاجل انجام شود؟
سفیر دانیل  فیرید: به عنوان اقدام عملی متأسفانه در رابطه با زمانبندی جواب منفی است. اگر مایلید میتوانم در مورد جدول زمانبندی و مشکلاتی که وجود دارد نظر بدهم.
راس کارنهان: خواهش میکنم بدهید. در مورد آن پروسه و ضرب الاجل آیا تلاش میکنید که ضرب الاجل را به تعویق بیاندازید برای اینکه این پروسه بتواند تکمیل شود مایلم در مورد این هم صحبت کنید.
سفیر دانیل فیرید: مطمئناً. دیروز شورای امنیت سازمان ملل متحد جلسه یی در مورد عراق داشت و قسمت اعظم آن مربوط به همین موضوع بود. بعد از آن مسئول هیأت سازمان ملل متحد در عراق آقای مارتین کوبلر کسی که این تلاشها را با دولت عراق رهبری میکند برای این جلسه به اینجا پرواز کرد. او به مطبوعات گفت که به نظر او دولت عراق باید ضرب الاجل را به تعویق بیاندازد.
تدپو: متشکرم اقای رئیس
من تمام توضیحات محرمانه  وزارت خارجه که به ما برای لیست گذاری مجاهدین نشان داده شده است را دیده ام. هرچیزی که در مورد این نامگذاری به نظر ما رسیده بود را خوانده ام. من متقاعد نیستم که سازمان مجاهدین باید در لیست دولت آمریکا باشد. سفیر، شما به یک توجیه محرمانه دیگر اشاره کردید. آیا اطلاعات بیشتری وجود دارد که این کمیته ندیده است چرا مجاهدین هنوز در لیست هستند؟ آیا این اطلاعات جدید است یا فقط... شما در مورد چه چیزی صحبت می کنید؟ یک توجیه جدیدی در این مورد خواهید داد؟
سفیر دانیل فیرید: اشاره من به بریفینگ محرمانه در مورد سؤال رئیس پیرامون حوادث آوریل گذشته و سؤالی بود که او از وزیر خارجه کلینتون پرسیده بود. اشاره من در مورد نامگذاری نبود.
تد پو: بسیار خوب. من میخواهم در این مورد روشن باشم که اطلاعات دیگری تا جایی که شما میدانید وجود ندارد. وزات خارجه همه اطلاعات را یا در اینجا یا در توجیه های محرمانه به ما داده است. آیا این درست است؟

باربارا لیف، معاون وزیر خارجه در امور عراق و خاور میانه : من خوشحال خواهم شد که این سؤال را از وزاتخانه بپرسم ولی آنها به طور فعال روی آن کار می کنند.
تدپو: پس اطلاعات بیشتری وجود دارد.
باربارا لیف: من خوشحال خواهم شد که سؤال را از وزارتخانه بپرسم.
تدپو: معنی این حرف چیست؟
باربارا لیف: من خوشحال خواهم شد که سؤال را ببرم و به طور کتبی به شما جواب بدهم.
تدپو: پس شما در این استماع به من نمی گویید که آیا اطلاعات بیشتری هست یا نه که این کمیته در مورد نامگذاری دریافت نکرده است.
باربارا لیف: تنها چیزی که می توانم بگویم این است، آنها همانطور که می دانید روی بسته چند ماه است کار می کنند. من نمی توانم روی همه جزئیاتی که شما در مورد آنها قبلاً توجیه شده اید ولی خوشحال خواهم شد که سؤال را ببرم.
تدپو: خوب، تا جایی که من می دانم، تا جایی که شما اجازه داده اید ما اطلاعات را ببینیم ما معتقد نیستیم که نامگذاری تروریستی باید بماند. این یک امر کلیدی است که چرا ما این مشکل را داریم. ما میخواهیم این ساکنان در امنیت باشند. آنها میخواهند استاتوی پناهندگی بگیرند و به کشورهای خارجی بروند ولی کشورهای خارجی آنها را نمی پذیرند چون ایالات متحده به آنها برچسب زده است. سؤال من از شما آقای سفیر، این است که مالکی به ما گفت به این دلیل او اینطور در مورد کمپ اشرف عمل می کند که ما به عنوان دولت ایالات متحده آنها را در لیست قرار داده ایم. برای همین او به این کمیته اجازه نداد که به کمپ اشرف برود. به این دلیل که او می خواهد آنها را جابجا کند. به خاطر نامگذاری ما. این چیزی است که او گفت. این چیزی است که او به ما گفت. بنابراین من امیدوارم که وزارت خارجه به  همان تصمیمی برسد که دوستان اروپایی ما به آن رسیدند و آنها از لیست خارج شدند. تأخیر، تأخیر، تأخیر ، بهایش جان است. سؤال من الان این است که در آوریل 2011،  36تن در کمپ اشرف کشته شدند. آیا ما در مورد این تحقیق می کنیم. آیا ما، ایالات متحده، کسی را در مقابل آن مقصر می دانیم.
باربارا لیف: ما از دست رفتن جانها و کشتار را در کمپ اشرف محکوم کردیم. ما این را مستمراً با عراقیها مطرح کردیم و مفروض نیست که خشونت بیشتری بشود و وزیر خارجه کلینتون از من خواست که این مأموریت را بپذیرم. در مورد...
تدپو: سؤال من این است که آیا ما کسی را مقصر می دانیم؟ آیا کسی مقصر دانسته شده است؟ آیا دولت مالکی، سربازانی که با استفاده از تجهیزات آمریکایی داخل آمدند، آیا تا امروز کسی مقصر دانسته شده است؟ یا این که ما فقط راجع به آن صحبت می کنیم؟
سفیر دانیل فیرید:  ما کاملاً ناخرسندی عمیق خود را از این کشتار روشن ساخته ایم.
تدپو: ببخشید، من مطمئنم افرادی که حاضر هستند و اعضای خانواده آنها در کمپ اشرف کشته شدند، خوشحالند که ما عمیقاً نگران هستیم. سؤال من این است آیا کسی در دولت عراق یا کسی در هرجایی به خاطر مرگ این افراد توسط دولت ما مقصر شناخته شده است؟ این کل سؤال من است.
 فیرید از وزارت خارجه: در مورد دولت ما، من از آن اطلاعی ندارم.
تدپو: ما کاری نکرده ایم. نگرانی ما ضرب الاجل است. 31 دسامبر که نفرات این کمیته به آن اشاره کردند، روز حسابرسی است
تدپو: شما فکر می کنید که در 24 روز آینده ما میتوانیم مطمئن باشیم که نوع توافقی با دولت مالکی بدست بیاوریم.
فیریداز وزارت خارجه: من بسیار امیدوارم. این قصد ما است که با سفیر کوبلر که رهبری این موضوع را در دست دارند کار کنیم تا به یک توافق اینچنین دست یابیم. این نمیتواند اتفاق بیفتد اگر سازمان ملل متحد فقط با دولت عراق کار کند. رهبران کمپ اشرف، افراد کمپ اشرف باید جزئی از این پروسه باشند و ما آنها را تشویق می کنیم که پا پیش بگذارند تا اینکه ترتیبات یک توافق دوجانبه داده شود و نه یک کار یک طرفه. کار یک طرفه فایده  ندارد و  میتواند به نتیجه بدی برسد و ما سخت تلاش میکنیم تا دقیقاً این را به دست بیاوریم و نظر ما این است که اگر توافقی به دست بیاید یا اینکه پیشرفتی حاصل شود که ما بتوانیم وقتی را که لازم داریم،  به دست بیاوریم، تا به این نوع توافق دست یابیم. سازمان ملل رهبری این موضوع را به عهده دارد اما ما فعالانه کار میکنیم.
آقای ریورا شما میتوانید شروع کنید.
دیوید ریورا: آیا ما به طور واضح گفته ایم که ضرب الاجل 31دسامبر که دولت عراق اعلام کرده، برای آمریکا غیر قابل قبول است؟
سفیر دانیل  فیرید: قبلاً گفتم ولی تکرار میکنم، سفیر کوبلر که در رأس هیأت سازمان ملل متحد است، دیروز در شورای امنیت وقتی به این موضوع می پرداخت گفت: «این ضرب الاجل باید تعمیم داده شود».
دیوید ریورا: بنابراین به تعمیم ضرب الاجل نیاز است. یعنی ضرب الاجل باید تعمیم داده شود. این موضعگیری ما است؟ موضعگیری دولت و دولت آمریکا؟ این ضرب الاجل باید تعمیم داده شود، صحیح؟
سفیر دانیل فیرید: غیر ممکن است همة کارها قبل از ضرب الاجل انجام شود. هرچند توانایی ما برای تعمیم ضرب الاجل، برای ترغیب دولت عراق تا ضرب الاجل را عقب بیاندازد بستگی به این دارد که آیا روند جدی در جریان است یا نه؟ و برای همین ما از رهبران کمپ اشرف میخواهیم که وارد این روند بشوند تا بهترین شانس را برای یک نتیجه مسالمت آمیز داشته باشیم. چیزی که همة ما به دنبال آن هستیم.
رابرت ترنر: با تشکر از شما آقای رئیس. یک سؤال از سفیر فرید دارم. به نظر شما بزرگترین مانع برای وزارت خارجه در حذف نام سازمان مجاهدین خلق ایران از لیست سازمانهای تروریستی چیست؟
سفیر دانیل  فیرید: بحث بر سر موانع نیست. در این مورد قانون بحث بر سر بازبینی شواهد و مدارک و قانون در این پرونده است. و این تصمیم توسط وزیر خارجه گرفته میشود. تذکاریه در حال آماده شدن است و بسته یی بزرگ از مدارک خواهد بود که برای او ارسال میشود و خودش باید این تصمیم را بگیرد. الان فقط این را میتوانم بگویم.
رابرت ترنر: اتحادیه اروپا چه زمانی این سازمان را از لیست خود حذف کرد؟ یادت هست؟
سفیر فیرید: آه...باید ببینم...
رابرت ترنر: خیلی وقت پیش بود مگر نه؟
سفیر دانیل فیرید: فکر میکنم بیش از یک سال پیش بود.
رابرت ترنر: به نظرت آیا شواهد و مدارک متفاوتی وجود دارد؟
سفیردانیل  فیرید: ما اطلاعات  و استانداردهای حقوقی خودمان را داریم. ما از آنچه اتحادیة اروپا انجام داده آگاه هستیم و واضح است که زمان بازبینی این پرونده فرا رسیده است. دولت کلینتون و دولت بوش این تصمیم را گرفتند، و این دولت الان موضوع را بررسی میکند.
رابرت ترنر: با تشکر، سؤالی ندارم
دانا روهراباکر: آقای فیلنر نوبت شماست.
باب فیلنر: با تشکر از شما آقای رئیس. خیلی کوتاه صحبت میکنم چون میدانم میخواهیم تعطیل کنیم. باطل بودن لیست گذاری سازمان مجاهدین به عنوان یک سازمان تروریستی در شهادتی که دادید اثبات شد. از یک طرف مانند تروریست با آنها رفتار میکنیم، از طرف دیگر میگویید آنها باید قدم جلو بگذارند، باید سر میز بنشینند، باید نقشی داشته باشند...طوری با آنها رفتار میکنید که گویا طرف حسابهای مشروعی هستند. خوب اگر مشروعیت دارند آنها را از لیست خارج کنید. نمی دانم چرا فکر میکنید میتوانید دوجایه خوری کنید؟ به یکی میگویید «تروریست» بعد میگویید «لطفاً شما تروریستها در این روند همکاری کنید...ما سر میز به شما اعتماد نداریم چون ممکن است سلاحی در بیاورید و به ما شلیک کنید، ولی لطفاً بنشینید…» آخر این باطل است!
و تمام صحبت شما دربارة فوریت، بیانگر تمام اعمال شما در این روند است، زمانبندی نمیتوانید بدهید...شما الان نمایندة هیأت بستن زندان گوانتانمو هستید، درست میگویم؟
سفیر دانیل فیرید: «نمایندة ویژه برای بستن گوانتانمو» بله آقا.
باب فیلنر: خیلی خوب شد، امیدوارم به کُندی آن پرونده اینجا عمل نکنید! ببین 25 روز وقت دارید، ما که پرونده را نبستیم، درست؟
سفیر دانیل فیرید: ما میتوانیم وارد دلایل...
باب فیلنر: ما که پرونده را نبستیم، درست؟
سفیر دانیل  فیرید: نخیر
باب فیلنر: خوب امیدوارم 2 سال بعد از الان نگویی خوب ما تلاش کردیم موضوع اشرف را حل کنیم ولی پیچیدگی هایی وجود داشت. ببین 25 روز وقت دارید. من از تو اطمینانی که این افراد میخواهند بشنوند را نمی شنوم. چون آنها بستگانی آنجا دارند، دوستان نزدیکی آنجا دارند. میخواهند بشنوند که به نحوی آمریکا وارد عمل خواهد شد، عملی که وابسته به این پیچیدگیها نباشد. فقط کافی است امروز پیشنهاد بکنی که 6سرباز آنجا در کمپ اشرف مستقر شوند. امروز پیشنهاد کنی که شورای امنیت وارد عمل بشود. یا امروز پیشنهاد بدهی که سازمان ملل متحد وارد عمل مشخصی بشود. شما این کار را نمیکنید! در بارة پیچیدگیها حرف میزنی و زمانبندیها و سر فلان مورد نمیتوانی اظهار نظر کنی، و فلان و فلان.
به ما اطمینانی بده که واقعاَ فکر میکنی شرایط خطرناک است. من هیچ شواهدی مبنی بر این که تو فکر کنی شرایط خطرناک است نمی بینم. ماهها طول میکشد تا وزارت خارجه سر این موارد به ما نامه یی بدهد. تلاش کردیم از کمپ اشرف بازدید کنیم ولی به ما اجازه ندادند. از کجا میدانیم که شرایط خطرناک است؟
دانا روهرا باکر: چون زمان در حال اتمام است، میگذاریم که به سؤال شما پاسخ دهد. و بعد به خانم جکسون لی فرصت طرح سؤال خود را میدهیم. بله، آقای سفیر مایل هستید به این سؤال پاسخ دهید؟
سفیر دانیل فیرید: آه...من نمیدانم از کجا شروع کنم؟ ولی ما شرایط را جدی می بینیم و کلمة خطرناک مناسب است.
باب فیلنر: پس امروز کاری بکنید تا این را اثبات کنید. امروز چی میتوانید به ما بگویید؟ آمریکا برای حفاظت از آن افراد چه کار خواهد کرد؟
روهرا باکر: میخواهی به سؤالاتت پاسخ بدهد.
باب فیلنر: بله ولی فقط مزخرفات دولتی تحویل من میدهد.
روهرا باکر: چند دقیقه فرصت بده. آقای سفیر شما 15 ثانیه وقت دارید، ما به جکسون لی هم یک دقیقه فرصت میدهیم بعد باید برای رأی گیری تعطیل کنیم.
سفیر دانیل فیرید: بهترین روش برای حل مسالمت آمیز این موضوع، کار سریع با سازمان ملل متحد برای یک راه حل از طریق مذاکرات است، تا افراد آنجا بتوانند کمپ را در سلامت و امنیت ترک کنند. این هدف ماست و هر روز به شدت داریم کار میکنیم.
دانا روهرا باکر: خانم جکسون لی شما سؤال دارید؟ یک دقیقه فرصت دارید.

شیلا جکسون لی: آقای رئیس من از شما و آقا کارنهان تشکر میکنم. این یک معجزه است که ما یک جلسة کامل دربارة کمپ اشرف داشته باشیم. واقعاً یک معجزه، و ستایش ایرانی ـ آمریکایی هایی است که در اینجا حضور دارند. بگذارید بگویم که در هشتم آوریل ارتش و پلیس عراق تحت فرمان آقای مالکی به کمپ اشرف حمله کردند. آنها از مهمات و سلاحهای آمریکایی استفاده کردند که در اثر آن 36تن کشته شدند، شامل 8 زن. در پایان این ماه آقای مالکی قصد دارد این کمپ را ببندد. از سفیر فیرید و خانم لیف بابت کارهایشان تشکر میکنم. این سؤال را از شما دارم: آمریکا دقیقاً چه کار میخواهد بکند؟ من از شما میخواهم که تأمین مالی به آقای مالکی را قطع کنید. با تمامی احترامی که برای حق حاکمیت و شأن دولت او دارم ولی به نظرم او نباید اجازة ملاقات با رئیس جمهور در کاخ سفید را داشته باشد، مگر این که قبل از ورود به اتاق ملاقات قبول کند ساکنان اشرف را نخواهد کشت و دچار نقض عضو نخواهد کرد. او مستحق نشستن کنار رئیس جمهور ما نیست اگر قبل از ملاقات این را نپذیرد. شما برای جلوگیری از خونریزی آمادگی چه کاری را دارید؟ آیا سربازهای ما آنجا خواهند بود؟ آیا اصرار خواهید کرد تا ضرب الاجل را عقب بیاندازند؟ شما قصد دارید چه کار کنید؟ لطفاً این را پاسخ دهید.
دانا روهرا باکر: پیام را ببرید  و برای ما جواب بیاور. آیا این رئیس جمهور با نخست وزیر مالکی، حتی اگر به توافقی بر سر این مسأله نرسیده باشد، ملاقات خواهد کرد؟
شیلا جکسون لی: با تشکر، و آیا انجا سرباز خواهیم داشت؟ آیا به طور قطعی از بسته شدن کمپ جلوگیری خواهید کرد؟
سفیردانیل فیرید: بعد از سالهای بسیار و مخارج گران خون و دارایی، سربازان ما عراق را ترک خواهند کرد. ما به طور دائمی، برای پشتیبانی از ترتیباتی که منجر به بازاسکان بی خطر و امن و بشردوستانة ساکنان کمپ اشرف خواهد شد، کار میکنیم. ما این کار را با فوریت انجام میدهیم و خیلی از تقویم و ساعت در حال«تیک تاک» مطلع هستیم. تلاشهای ما در این راستا متمرکز شده است.
دانا روهرا باکر: آیا میتوانی به سؤال اصلی خانم جکسون لی برگردی؟ آیا رئیس جمهور ایالت متحده با نخست وزیر مالکی، حتی اگر به استنباطی سر این مسأله نرسیده باشد، ملاقات خواهد کرد؟
و اگر جواب آن را نمیدانی آیا این سؤال را به وزارت خارجه خواهی برد تا از نگرانی ما مطلع شوند؟
سفیر دانیل فیرید: اولاً من قطعاً نگرانی این کمیته را با خودم برمیگردانم. به طور مطلق قربان.
و ثانیاً میگویم که از نظر من بهترین روش برای انتقال ثقل این وضعیت و نگرانیهای این کمیته این است که این ملاقات انجام شود و آنجا اقدام کنیم.
روهرا باکر: خُب، این جلسه با این مطلب خاتمه پیدا میکند: عمل رساتر از سخن است. اگر با کسی صحبت کنید او ضعف ما را استنباط خواهد کرد و بهتر است اصلاً با او سخن نگویید.
شیلا جکسون لی: و این یک موضوع حقوق بشری است آقای رئیس
روهرا باکر: با تشکر خانم جکسون لی، این قسمت از جلسه تا پایان رأی گیری بعدی برای تنفس خاتمه پیدا میکند.

 *****************

قسمت دوم

دانا روهرا باکر:سفیر بلوم فیلد میتوانید شروع کنید.
سفیر بلوم فیلد: با تشکر از آقای رئیس، بعد از ظهر شما بخیر. من مطلبی را آماده کرده ام و میخواهم که در گزارش جلسه ثبت شود.
دانا روهرا باکر: بله، انجام شد
سفیر بلوم فیلد: و باعث خوشبختی است که به سؤالات شما پاسخ دهم. برای معرفی من به سه نکته مختصر اشاره میکنم. از آخرین نکته در مطلبی که آماده کرده ام شروع میکنم. شما مطلع هستید که بسیاری از رهبران بازنشستة ارتش به طور علنی از دولت آمریکا خواستار تضمین امنیت ساکنان اشرف شده اند. تنها نگرانی آنها شرافت ارتش آمریکا است. ارتشی که هشت سال پیش قول حفاظت به ساکنان اشرف را داد. این قول دو بار توسط نیروهای ارتش عراق شکسته شده است. به نظر میرسد قوانین آمریکا که بر انتقال سلاح و پشتیبانی امنیتی حکومت میکنند، قانون کنترل صادرات سلاح و قانون اجرای استانداردهای حقوق بشر، نقض شده اند و باید بر رعایت آنها تأکید کرد. رهبران رژیم ایران این را یک فرصت استراتژیک برای آسیب رساند به اعتبار و توانایی ما به عنوان یک ابر قدرت میدانند. آن هم در زمانی که خاور میانه در چالش است. ثانیاً، در اظهارات آماده شده ام ارجاع به ارزیابی فردی خودم که در ماه اوت نوشتم، یافت میشود. چیزی که امیدوارم در گزارش الکترونیک این جلسه ثبت شود.
پرونده های دادگاههای اروپایی که اتهامات تروریستی علیه مجاهدین خلق را ملغی کردند نگفتند که «سازمان مجاهدین خلق ابراز ندامت کرده و از فعالیتهای تروریستی خود دست کشیده»، آنها گفتند که «اعمال خشونت بار مجاهدین خلق در طول دو دهه از 1981 تا 2001 که رژیم تهران را هدف قرار میداد هرگز تروریستی نبوده است».
من خیلی نگران هستم که مردم آمریکا در بارة فعالیتهای اطلاعاتی جهانی رژیم ایران، عملیات فریبندة اطلاعاتی و تأثیر گذاری گروگانگیری، فرصتهای تجارت و مذاکرات اتمی، بی خبر هستنند. آنها تلاش میکنند دولتهای غربی را شریک جنگ علیه این تبعیدیان مخالف رژیم بکنند. ساکنان کمپ اشرف امروز در خطر هستند. ولی اگر ما نقاط را به هم وصل نکنیم، این روزنه را گشاد نکنیم، و اعمال ایران را از لحاظ استراتژیک و سیاسی بهتر درک نکنیم، تأثیرگذاری غربی در خاور میآنه هم در خطر خواهد بود.
از شما متشکرم آقا

سرهنگ وسلی مارتین: بگذارید واضح بگویم که با توجه به تجربة 25 سالة خودم در شرایط دشوار حقوق بشری سخن میگویم.
اولین چیز این ضرب الاجل غیرممکن برای بستن کمپ اشرف در 31 دسامبر امسال است. این ضرب الاجل باید حداقل برای 6 ماه تعمیم شود، تا کمیساریای عالی پناهندگان بتواند روند و استانداردهای تعیین استاتوی انفرادی پناهندگی را مشخص کند. برای تعیین این استاتو یک سری شرایطی نیاز است. بعد باید روند پیدا کردن کشورهایی برای پذیرش ساکنان کمپ اشرف شروع شود، که همین الان شروع شده. اینجا نقش دولت آمریکا تعیین کننده است.
با تشکر

دانا روهرا باکر: زمانبندی شما عالی بود، سرهنگ مارتین
 سرهنگ مارتین: آقای رئیس برای شرکت در جلسه این کمیته متشکرم. ما یک جمله در نبرد داریم که می گوید اگر برای یک جنگ درست می آیید، آماده بیایید. در سمت چپ من سرهنگ دوم جولی نورمن است که فرمانده نیروی وظیفه چند سازمانی در کمپ اشرف بود و از نزدیک با مجاهدین کار می کرد. حملاتی که ما به دفعات در ویدئو دیده ایم در بسته بسیار جامعی که به افراد دادم، هست. دو نفر در آنجاست که میخواهم اشاره کنم یکی صبا است که در سال 1981 در یک زندان در ایران متولد شد. دیگری مجید است که در سال 1961 متولد شد، مهندس مکانیک که هر دو در آلمان تحصیل کردند. با خدمت در کمپ اشرف و کار با بسیاری از افراد نظیر صبا و مجید، صادقانه می توانم بگویم که ساکنین کمپ اشرف تروریست نیستند.
و این نیروی قدس بود که اخیراً توطئة حمله به سفیر سعودی را داشت. و پاسخ وزارت خارجه آن وقت این بود که خوب ما باید ببینیم تا چه حدی این مسأله در رهبری رفته است. به عنوان افسر ارشد ضد تروریسم خدمت کننده در عراق می توانم به همه تضمین بدهیم که تا حد خامنه ای رفته است. ما شایعات زیادی شنیده ایم. امیدوارم امروز بتوانم یه میزان زیادی از این شایعات بپردازم و یک به یک آنها را جدا کنم. من وقتی فرمانده پایگاه کمپ اشرف بودم و همینطور جولی نورمن آنها را یکی یکی جدا می کردیم.
ما درباره موقعیت قانونی و واقعیتهای لیست گذاری تروریستی وزارت خارجه صحبت کردیم. واقعیت و قانون این است که آنها به اشتباه در آن لیست گذاشته شده اند. آنها فقط خارجی هستند آنها تهدیدی برای ایالات متحده نیستند. آنها در جبهه من هستند. و همینطور آنها دیگر امکان آن را ندارند. بنابراین وقتی ما درباره واقعیت و قانون صحبت می کنیم آنها باید برداشته شوند. و بعد امیدوارم این فرصت را داشته باشیم که در مورد گذاشتن آنها در یک محل جمع آوری شده صحبت کنیم چون فکر می کنم من اطلاعات بیشتری از وزارت خارجه در این زمینه دارم.
متشکرم.
ما ادامه می دهیم به هر میزان که زمان لازم داشته باشد. ما ادامه خواهیم داد.
دانا روهراباکر: اجازه بدهید من بحث را درست بگویم سفیر. قتل عامی که رخ داده است، تا زمانی که از نظر قانونی با آن برخورد بشود و کسانی که این قتل را انجام دادند در مقابل عدالت قراربگیرند، و نقش دولت عراق مشخص شود، شما توصیه می کنید که بر اساس قوانین فعلی ما، فروش سلاح به عراق غیرقانونی است؟
سفیر بلوم فیلد: اجازه بدهید موضوع را روشن کنم. به مدت چهار سال من به عنوان مدیرکل وزارت خارجه برای امور سیاسی ـ نظامی، مسئولیت تصویب انتقال تسلیحات را (به سایر کشورها) داشتم. بر اساس بخش سوم قانون کنترل صادرات تسلیحات، هر دریافت کننده تجهیزات دفاعی آمریکا می باید از این تجهیزات فقط برای اهدافی که این تسلیحات فروخته شده است، استفاده کند. و هر زمان در مورد عدم استفاده از تجهیزات برای اهدافی که تسلیحات صادر شدند، سؤالی مطرح شود، وزارت خارجه مجبور است یک گزارش در مورد نقض بخش سوم قانون برای کنگره تنظیم کند و شرایطی را که موجب شده است استفاده از این تسلیحات زیر علامت سؤال قرار بگیرد، توضیح بدهد. قانون به قطع ارسال سلاح در موارد نقض جدی حقوق بشر اشاره می کند. این یک اتفاق نادری است. من یکبار شاهد این امر در سال 1982 بودم که وزیر دفاع کسپر واینبرگر یک پوکه تسلیحات بمب های خوشه یی را در یک خرابه در لبنان پیدا کرد و صدور سلاح به اسرائیل را قطع کرد تا زمانی که این مسأله با آمریکایی ها حل و فصل شد.
روهراباکر: اما، حالا ما یک ویدئو را در دست داریم که نشان میدهد تسلیحات ما برای شلیک به زنان و کودکان بیگناه مورد استفاده قرار گرفته اند، افسران ارتش عراق تفنگهای خود را نشانه رفته و شلیک کرده اند و ما اصلاَ علیه عراق تلافی نمی کنیم.
بلومفیلد: ته این قضیه باز است و وزارتخارجه همیشه در پاسخ گویی به آنچه برایش ارسال می شود، سریع جواب نمی دهد و ماهها طول می کشد تا گزارشهای بخش سوم تهیه شود. 
دانا روهرا باکر: سفیر بلومفیلد تأکید کردند که او سابقه مجاهدین را خوانده است و او حتی معتقد است که مجاهدین 30 سال پیش هم طبق حکم چه کسی مشخص شده بود، که حتی در آن زمان هم تروریست نبودند؟
سفیر بلوم فیلد: یک حکم 140 صفحه یی در سیستم قضایی انگلستان وجود دارد که وارد جزئیات زیادی شده است و یک حکم توسط قاضی ضدتروریسم فرانسه در آوریل گذشته، که هر دو آنها به طور منسجمی مشخص کردند اقدامات مجاهدین کاراکتر تروریستی نداشته است.

دانا روهراباکر: بگذارید از شما راجع به آن بپرسم. آقای سفیر.  ما اینجا شاهدی از وزارت خارجه داشتیم.  و قسمت اصلی شهادت او، تاریخچه مجاهدین بود.  شما کجا عدم همخوانی با تاریخ پیدا کردید.
- من نمی خواهم مشخصاً روی سفیر فیرید متمرکز شوم چون او همکار من است و کسی است که دارد تلاش میکند یک کار سختی را انجام دهد.
دانا روهراباکر: ولی ما هر دو میدانیم که میتوانیم با کسی مخالفت کرده ولی به آنها احترام بگذاریم.
- من فکر میکنم موضعی که وی تکرار میکرد در هماهنگی با موضع وزارتش بود و فکر میکنم این جعبه یی است که وزارت خارجه در آن ایستاده و میگوید من به طرف دیگر درگیری نگاه نمی کنم.  من فقط به عملکرد خشونت آمیز توسط یک گروه نگاه میکنم.  این است چیزی که آنها در این روز انجام دادند، این کاری است که در این روز انجام دادند. هیچکس مخالفت نمیکند که مقاومت مسلحانه جزئی از تاریخ سازمان مجاهدین بوده است.  سؤال این است که چگونه شروع شد.  دلیل آن چه بود. در قرن گذشته، میدانید که وقتی عصر استعمار شروع به پایان یافتن کرد، کشورها نفت را ملی میکردند و ایران گروهی دانشجو داشت که میخواستند مستقل باشند و نمیخواستند به دولتهای خارجی وابسته باشند. آنها مشکلاتی با روسیه برای سالیان داشتند، و البته کودتا علیه مصدق که یک فرد ملی بود و باز گرداندن شاه به قدرت. این افراد روشنفکر بودند و حتی شما میتوانید تمامی روزنامه ها را بخوانید.  این در گزارش من است و میتوانید روی لینک ها کلیک کنید، و ببینید که در سال 1980 مسعود رجوی هزاران دانشجو را در محوطه چمن دانشگاه شریف داشت که به او گوش میدادند و او از همه فلاسفه سیاسی کد میاورد و احتمالاً در طرف آزادیخواهان بعد از استعمار.  پس ما میتوانیم اختلافاتی داشته باشیم که آیا ما همان سیاست را داشته ایم یا خیر ولی این مبدا گروه بوده است. آنها به چیزی اعتقاد داشتند. آنها به خشونت اعتقادی نداشتند. آنها به حقوق بر پایه دموکراسی اعتقاد داشتند.
دانا روهراباکر: شیلا جکسون جزء این کمیته نیست ولی میخواهد صحبت کند و زمان ما دارد تمام میشود ولی میخواهم اقلاً به او کمی وقت بدهم تا چیزی بگوید و درست در پایان و همان در آخر، فکر میکنم نکته یی که گفت خیلی مهم بود که بهتر است رئیس جمهور اوباما با مالکی ملاقات نکند تا اینکه وی موافقت کند تا دستکم ضرب الاجل را برای کمپ اشرف تمدید کند.  نظرات شما سه نفر در این مورد چیست. کلنل شما بگویید.

سرهنگ وسلی مارتین:  قبل از هر چیز پیشنهاد بسیار خوبی است. مالکی از کشور ما کولی گرفته است.  در سال 2002 او در خیابان در دمشق میخوابید. حالا سه سال بعد او نخست وزیر است.  این مرد از صدقه سر ایالات متحده بیلیون ها پول در آورده است. و واقعاً برایم دردآور است که می بینیم چقدر این فرد دارد پول در میاورد.  جو بایدن به آنجا رفت و برگشت و گفت که ما نفوذ ایرانیان را بیشتر از آنچه هست در عراق برآورد میکنیم.  نه ما بیشتر برآورد نمیکنیم.  ما کم برآورد میکنیم.  و مردم در عراق در خیابانها نمی توانند باورش کنند.  یک جایی مالکی باید مجبور شود که بفهمد ما گول او را نمی خوریم.  و ما به خوبی می فهمیم که چه اتفاقی دارد در آنجا می افتد.  او با احمدینژاد و مشاور امنیتی اش (موفق) الربیعی به ایران همه اطلاعات را میداد. بنابراین آنچه شیلا جکسون گفت فکر میکنم ایده بسیار خوبی است چرا که ما یکجایی باید این فرد را تحت کنترل در بیاوریم.  من همچنین فکر میکنم که به عراق بگوییم تو این پول را نمیگیری.  چرا که ما خسته شده ایم شما افراد در موضع قدرت را از جیب مردم عراق به غیر از کردستان خیلی پولدار کنیم،  این مردم در فقر به سر میبرند. 
روهراباکر: دکتر فریز

دکتر الیزابت فریز: من بسیار تحت تأثیر قرارگرفتم وقتی شما این سؤال را کردید و به نظر میرسد که واکنش مستقیمی به شرایط بسیار سخت است.  من فکر میکنم که آمریکا ابزار دیپلوماتیک ـ اقتصادی زیادی دارد تا روشن سازد که این محدودیت باید برداشته شود و ضرب الاجل باید برای بستن کمپ تمدید بشود و راه حلها باید پیدا شود و ما باید همه راه حلها را برویم من راجع به قسمت سوم نمیدانم اما برای من این مفهوم را میدهد که ما باید قانع باشیم سلاحهایی که به آنجا داده ایم چگونه استفاده شده است.
دانا روهراباکر: آقای سفیر بگذار بگویم که شما یک فرد مطلعی هستید. اگر یک کشتار دیگر اتفاق بیافتد مسئولین وزارت خارجه اسم سازمان را از لیست تروریستی خارج نکنند آنها هم سهمی از مسئولیت یا همکاری یا همدستی در اجرای این قتل را برعهده دارند، صراحتاً بگویم، شما درست میگویید مسائل نهایتاً جا می افتند ولی هستند درمیان ما کسانی که حاضر باشند بایستند و افرادی را برای پاسخگویی مسئول بدانند و اخراجشان کنند. شما آقای سفیر میتوانید پاسخ دهید.
سفیر بلوم فیلد: باتشکر از توضیحات شما آقای رئیس.  به نظر میرسد آقای رئیس اقوام و فامیلهای تعدادی از افرادی که در این اتاق هستند، در این کمپ هستند. اینها انسانهای تحصیل کرده یی هستند. زندگی داشتند که برای خیلی از افراد شگفت انگیز است. این پرونده یی است که هنوز اتفاقی نیفتاده نه اینکه اتفاق نمی افتد ولی فعلاً اتفاق نیفتاده، من فکر میکنم که اعتبار ما در اروپا وقتی که شما به اروپا اشاره کردید و آنها این را خیلی به دقت دنبال میکنند، من یک چیز را به آن اشاره میکنم چیزی را که روی آن تمرکز دارم من اینجا نیستم که بگویم یک چیزی میدانم که همه مسائل حل میشود، من سعی کردم که به شدت دقیق باشم و به طور ساده با فاکتها برخورد کنم.
سفیر بلوم فیلد: من از اینکه فرصت یافتم خلاصه تحقیقاتم در این مورد را به ثبت برسانم سپاسگزارم.
دانا روهراباکر: میخواهم با چند نکته تمام کنم. اول اینکه: رژیم ملایان یک روز سرنگون خواهد شد. پس بگذارید ما مطمئن شویم این افراد شجاع درکمپ اشرف که به عنوان سمبل مقاومت در برابر رژیم ملاها هستند درحالی که این اتفاق بیفتد، بتوانند به خانه خود، یک ایران دموکراتیک و آزاد بروند، وقتی که رژیم ملاها سرنگون شده‌اند و این اتفاق خواهد افتاد. ملاها یک دولت دموکراتیک نیستند. آنها دولتی هستند که کاملاً مخالفان خود را سرکوب میکنند، همه شیوه های ارتباطاتی را کنترل و بر کشور به عنوان یک استبداد مذهبی حکومت میکنند. و این خواست مردم ایران، اکثریت مردم ایران نیست. بنابراین امیدوار باشیم که آن روز به زودی برسد. بنابراین ما این کار را فقط به خاطر اینکه به ساکنان کمپ اشرف- به عنوان انسانها با محترم شمردن این ارزش خدایی، که بدهکارش هستیم، نمی کنیم.  بلکه به خاطر اینکه این موضوع تأثیر عظیمی روی منطقه و کل دنیا و بلکه امنیت مردم آمریکا خواهد داشت.
بنابراین این استماع، به بحث بسیار اضافه کرده است.  و امیدوارم که منجر به اقدامی شود که طی 2 یا 3 هفته آینده انجام شود و مانع از حوادثی باشد که مدتی قبل شاهدش بودیم. 

 این استماع تمام شد.