خون خورشید می شود جاری
در رگ کـوچـه هـای بــیــداری
جمشید پیمان
جمع شان جمع و من چه تنهایم بــا فـرو مـانـدگان ، نـه هم رآیـم
من،پُر از شوق رفـتـنـم،افسوس خـسـتـه جـانـم، نمی کشد پایم
بـاغ بـان تـیـغ می کـشد بـر بـاغ مـی زَنـَـد بَــر گـلـوی بـلـبـل داغ
رَخــش را بـسـتـه انـد بَـر گـاری رُســتــم و پـای لَـنـگ و نـاز الاغ
شـاعران خـواب و گزمه ها بیدار شد تـهی از شعور، شعر و شعار
زآن هـمـه شـور جاری از بـهـمـن هـق هـقی مانده در گـلـوی بـهار
خـورده خط عشق از دل و دفتـر حرف مفتی ست عاشـقی دیـگر
رفت شوخی و شنگی از ساقی بـــاده پـوسـیـد ه در دل سـاغــر
اَبــر در آســمــان و بـــاران ؛ نــه عــرصــه آمــاده و سـواران ؛ نـه
مـیـکـده ؛ لب به لب ز باده شده نــوش بــادای شـادخـواران ؛ نه
کــربــلایـــی دگـــر به پـا گشتـه هـر طـرف کُشته ای رها گشتـه
بَــرسـر نــیــزه هــا سَـر عـاشـق هــــم نَـفَـس با خـود خـدا گشته
آن یـکـی در هـوای کُهـنـه پـلاس بــــا یـــزیـد زمــانـه مـی زد لاس
گـرم، این یک به حـرف ــ درمـانـی "قل اعوذَش" رسد به ربّ الناس
هــر دلی در غــمی گرفتار است هــر سَــر سـبـز بر سَر دار است
هــر صلیـبـی به دوش عیسـایـی چــاره ی کـار کی به گفتـار است
شب یَـلدا ببین پُر از سَحَـر است در دل مـا هزار شور و شَـر است
می رسد صبح و می گریزد شب رهـرو خـواب رفته بی خبر است
گـرچه خـوردی ز همـرَهَت خنجر گــرچـه شـد اعـتـمـاد تـو پَــرپَــر
خــیــز و پــا در رکـاب رفـتـن کُـن در دلَــت گــر نـمُـرده عزم سَـفَر
خــیــزش کــاوه نیست افـسانه پَــــرچَــمَـش را بـگیـر بَـر شـانـه
بـی خودی نیست جنبش بـابـک راه او را بـــــپـــــوی جـــانــانـــه
قـصّـه ام گرچـه تلـخ و پُر انـدوه زیــر دَردش اگــر چــه زایَـد کــوه
خَــم بــه اَبـــرو نـیـاوَرَد سیـمـرغ وا نــمـــانَد ز راه ،ایـــن نَـسـتــوه
خــون خـورشیـد می شود جاری در رگ کـــوچـه هـای بـــیـــداری
تـو ، درایـن کوچه ها بـزن فـریـاد نَـفَـس اَت تـا که مـی کُـنَد یـاری
